Suam quisque apocalypsin vel iudicium suum suspicatur. Gloriosissima, sicut Luciliusex sociologico quodam fine praedixit. Finis historiae, in scriptore hoc Albano Lea Ypi nomine, multo magis personalis est prospectus. Quia finis erit cum venerit. Res est singularis, numquam enim desinit in alterum venire.
Historicae circumstantiae componunt fabulas intra- hic, illic et ubique. Semper autem bonum est reperire tale universalium rerum parallelarum ab intimis interioribus. Quia in loco maxime inopportuno viventes, in maximo momento, animorum levamen oriuntur pro iis qui audiunt vel audiunt vel legunt, alienationem. In summa autem gratia omnium finis, quidam propinquiores ceteris considerant.
Cum puella vix undecim annos nata esset, Lea Ypi finem mundi testatum est. Saltem a fine mundi. Anno 1990 regimen communistarum in Albania, ultima bastio Stalinismi in Europa concidit.
Illa, in scholis imbuta, non intellexit cur statuae Stalini et Hoxha diruerentur, sed monumenta etiam secreta ac silentia conciderunt: machinationes populares patefactae, interfectiones vigilum occultorum.
Mutatio systematis politici democratiae cessit, sed non omnia rosea erant. Transitus ad liberalismum significabat oeconomiam, ingentem iacturam laboris, undam migrationis in Italiam, corruptionem ac perditionem regionis.
In ambitu familiari, id tempus novas admirationes Leae attulit: invenit quae essent "universitates" in quibus parentes eius velut "studii" et cur in codice vel susurros locuti essent; comperit antecessorem partem imperii praecommunisticae et bona domestica expropriata fuisse.
Commistio commentariorum, commentarii historici et meditationis sociopoliticae, addito prosa eximii cautionis litterariae ac penicilli humoris ad absurdum tendentis, sicut aliter fieri non potuit, loco ac tempore exprimitur, Libre es de lucidum splendens: ab experientia personali, momentum convulsivum transformationis politicae ostendit quod non necessario ad iustitiam et libertatem conducit.
Librum "Libre:" in fine historiae provocatio crescendi iam emere potes, auctore Lea Ypi, hic:
