Circe by Madeline Miller

Mythologias classicas revisens ut novas fabulas cum heroicis et phantasticis traheret, iam est auxilium quod bene operatur. Recentes casus sicut illi Neil Gaiman cum libro Nordic fabulaeaut magis magisque in dies pervagata apud auctores historiarum commentaria confirmant gustum fabularum veterum inter divina et humana, quas veteres in longinquis diebus aurorae nostrae humanitatis componendo sese occupaverunt.

Et sane in litoribus Mediterranei magis nos sollicitamus ea quae ad antiquitatem terrae Graeciae vel Romae pertinent. Id ubi Miller Madeline Desinit nos conciliare per altam rei cognitionem et eius studuit propositum ut nobis captivum insidiarum tamquam cultor praebeat.

In utopian aurea aetate, ex qua potentissima imaginatio in prima religione emanat, occurrit Circen, quae postea venefica exstare narratur ab Homero ab illa prima turpitudine ab Hesiodo posita.

In orbe Titanum etiam punctum illud raritatis reperire possumus, devium iuvenum et foemininum quasi peregrinum mundum accessere ad aedos seu raptores primi ab ipso Homero versos.

Et a Circe, Madeline tradit fabulam partim vindicativam, semper illustrativam et magnae literariae virtutis. Quia in exilio Circe, patre suo Helio, haeres arcanarum potestatum valebat pares Ulixis ipsae Odysseae.

Una prima et potentissima imagines adversitatis in aspectu feminino, phobiarum diversarum. Sola Circe satis est et omnibus incommodis satis est ut eam sola inveniat.

Et tamen in Circe deprehendimus, quamvis omnia amore moveantur, vitaliter fortasse contra intentionem primi scriptoris sui. Qui antehac potest ponere contra mundi rectorem a numinibus et hominibus datum finem manifestare tamquam animam viventem, quae super omnia sentit, deos et homines. Novo incommodo, venefica, plus ac magis ferrum cudit et comprimit suam voluntatem.

Nova, quae omnia apud veteres cognata coniungit et eam complet cum prospectu fundamento in charactere Circes, primae veneficae.

Nunc novam Circen emere potes, magnam novellam a Madeline Miller, hic: