Tristis est, quod aliena felicitas entis tristis est. Aliquid simile quod dictum Victor interdum. Sed materia plus habet substantiae quam videtur. Tristitia non solum desiderii temporis praeteritionis, sed etiam excor- sionis pendens, dubitatur.
Ita melancholia diversos gradus habet, cum ille alius, quem scivimus opponere temporis successu actoris sine scriptione. Quia apud ipsum alterum conscientiae indicium agere non possumus.
Ita melancholia nascitur, ea pravitate, impossibili inter culpam et cupiditatem. ET Nadia Terra Nova pessimas absentium inexsuperabilis abyssus, nullas afferentes causas.
Postmodum sine matre invisa, Ida Messanam revertitur ut domum suam luculentam adiuvet antequam eam venalem ponat adolevit. Rebus et memoriis circumdata, decernet utram partem anteactae suae retineat et utram emittat.
Interea vitae suae exspiratio, subitus patris sui viginti annis ante ablatione, cubicula frequentare videtur et in omni rima, in moenibus humidis, in omnibus colloquiis ac silentiis inter matrem et filiam adesse videtur.
Haec nova ac subtilis et exquisita spectat ad intimas illuminandas incognitas quae exsistentiam nostram designant, quae identitatem nostram construunt: memoriam quasi vulnus et quasi refugium, desertionem ac detrimentum innocentiae, multiplicitatem coniunctionum familiarum et amantium ... Finalista pro Strega praestanti et laudato a criticis, hoc opus Nadia Terranova inter voces iucundissimas in hodierna narratione Italica ponit.
Nunc novum "Vale manes", librum Nadia Terranova, hic emere potes: