Hic. Libri III optimorum librorum a Soren Kierkegaard

Kierkegaard vel cum philosophia et littera convenerant. Quia si nos omnes cito socia Sartre Cum nucleus indoles huius hodiernae historicae, haud dubie ob noviismi vultum suum, non est obliviscendum eventum exsistentialismi eminenter philosophicum esse. Et ibi Spinoza essentialia illa litterae trahit quae responsa maxime transcendentes invenire conatur. Semper a novo quodam accessu "Ego existo, ergo cogito".

Et sane eodem modo, quo paulo ante commodus eram philosopho meo philosopho, id Nietzsche Cum opus suum ad tunsionem obscurissimi Wagner, nunc vicissim est recensere nonnullos e libris maxime commendatissimis a Danico excogitatore.

Videlicet densus est auctor, unus ex iis, qui ita legas sine ulla distractione ita ut non in summam desperationem immerseris a textu qui linguam repente mutatam esse videtur.

Sed statim dimisisti te ipsum ire. Cum notiones, cum interpretationibus, cum coniecturis et cum eo genere impossibilis scientiae, quae est philosophia in persuasione quaerenda, coniungere dispones, tandem captus erit sicut Ulysses sub arpeggio illius speciei siren, id est Kierkegaard.

Top III Libri commendatur per Soren Kierkegaard

Commentarius seductoris

Opus philosophi prioritizare conatur quantum pertinet sicut Kierkegaard suam substantiam habet. Sed haec nova considerari potest praecursor tot scriptorum, qui in suis characteribus illas conspectus humanitatis penitus viscerum, etiam psychosomaticorum, offerant.

Atque ad id solum, praeter insitam dignitatem, id imprimis extollo. Post hunc titulum cum specie rosae novae, praevalens fabula est de facto subiectivo amoris, passionis et eius facultatis realitatem transformandi.

Et sane nihil melius est excogitatoris profunditatis Kierkegaard quam cum personali amoris defectu tollere unde narrationem componat. Quia omnia ab uno illorum verorum amorum et eorum vulnera incipit.

Ioannes et Cordelia amatores huius fabulae sunt. Iohannis passio in habitu amoris occultat omnem philosophicam coniurationis intentionem, dum Cordelia ad dolorem paene venereum relegatur, expressio iam a novis scriptoribus temporis relicta.

Ioannes eiusque iter per mundum sine magnis quaestionibus quam ardentissimis eius necessitatibus. lohannes et Agit, qui eum per dies movent. Felicitas fortasse sed certe ignorantia. Pondus per scaenam quasi nihili est vel ad intellegendum id quod verum est ultra vitae stadium.

Timor et tremor

Propria experientia tamquam frequentissima argumentatio, ex qua philosophiam exsistentiae adumbrare oportet. Fieri aliter non potest. Existentialismus hoc ponit ante quamlibet intentionem proiectionis idealis, in sua sententia damnatam ad ignorantiae defectum et hypothesin incomprehensibilem.

Contra Cicero eiusque methodi in inventione impossibili notione peregrina.

Ita sub singularissimis conditionibus et iam ante in Diario de un seductore praestrictus, Kierkegaard scribit ex acerbissimae solitudinis perceptione ac voluntate ex profundo conatu inveniendi.

Superbia, vel forte universalem huius operis valorem cognoscens, quis novit Auctor ipse satis contentus hoc commentario fuisse videbatur quod ab incorrupta imagine Abrahami filium suum interfecturus incipit.

Religio potest eam explicare, eam sublimare ut vult, sed Kierkegaard in partem homicidam intendit, in hominis facultatem destruendi quod maxime amat. Fides, furor, affectus, amor, solitudo.

Conceptus ab illo tempore notae toti mundo catholicae imaginariae, mirifice te implicant in interiori illo universo, a quo externum mundum usque ad angustias elui potest.

Notio angoris

Bene quidem, recte dicis. Quid hic agimus dubium non est ex tanta admiratione? In medio absolutissimae solitudinis, et visu amisso in infinitate atrae coelestis convexi, desinit cognoscere angustiam arcte.

Re vera Kierkegaard etiam de ea scribere ausus est. Et in eo evenit quod angustia quaedam sortis quaerenda est, contentio inter stateras rationis, quae ex moribus oriuntur, necessitatem credendi in Deum et impulsus impulsus qui a daemonibus diriguntur.

Si homo est eminenter rationalis, repugnantia suo instinctu difficilis certaminis notat, in quo dolor ille ex necessitate evigilat.

Maxime teneant rem taeterrimae rei existentiaelismi, sicut dichotomia turbatissima est, curiose, litteraria pars, pulchritudo spectaculi, immortalitas notionum et imaginum paradoxicorum circa angorem vivendi.