Ficta historica invenit in Mauritius Druon uni ex magnis eius fabulatoribus in aequilibrio aspectu inter informativum et fictum. Aliquid simile a Slavica culturae galan in Hispania. Ut saepe accidit in his casibus, documenta copiose et scientia finalis quemlibet auctorem versari solet quasi chauvinismus litteratus, qui in futuram cuiusque regionem evolvitur.
Tantum in fine la historia Franciae vel Hispaniae (cito duas magnas nationes historicas auctorum nominatorum); simile futurum nostrae mundi. Multo magis etiam in monarchica consuetudine, sicut endogamus est fere endemicus, perpetuandi necessitudines inter fines finiendi magnam partem Europae et historiae mundi scripsit.
Punctum est disseminare et delectare. Missio commenti historici fabularis est compensare id quod maxime interest in exponendo in trutina realium eventuum ac characterum cum inventione. Et deinde cum fraude progredi. Utique tibi semper aliquid interest, utrum ex novitate, variis visionibus, sive accessionibus suggerentibus, sive solum propter quantitatem speciei ad quaedam historica consuetudines, quae multi legentes sunt. historical ficta.
Ut dicimus, Druon multum interest notitiae. Sed etiam in eius bibliographia illas alias notas invenimus, in historia usitatas, sagas inventarum quae perfectae fingendae et aptandae tempori et adventui causa inserviunt narrandi studiosissimi.
Top III Commendatur Novella per Mauritium Druon
Magnus familias
Unus ex optimis conscripserit sagas familiae, cum rhythmo Ken Follett reliquas autem reliquas literaturae illius generis purioris huius. Tam in historicis indiciis quam in singulis quae variis fontibus provisa sunt, ut tempus turbulentum perpendat sicut prima pars saeculi XX fuit. Et opus magnum compilatio quam in hoc volumine invenimus quod totam sagam colligit.
Anno 1915 familiae Schoudler et La Monnerie matrimonio Francois et Jacqueline coniuncti erant, quorum posteri fatum Franciae regere vocati sunt; fati tamen eventus contradicentes finient.
Trilogia Magnae Familiae est accurata imago, publica et privata, societatis inter bellicae; Hactenus regnandi classes in ambiguis declinationibus dissecti sunt, dum cedunt iis qui vitam Franciae ad decennia futurorum regent: ambitiosa fabula et vindictae, quae etiam potentiae et mira- bilium analysis est.
Ferreus rex
Ad extremum semper aliquid est quod fabulam magice imbuit. Ex anecdoto vel particulari regis vel reginae, pugnae vel cuiuscumque alterius eventus transcendentis, chronica aliorum temporum sunt symbola colligenda, quae aliam rerum visionem, fere fabulas, fabulas transcendentes praebent.
Et verum est quod sine illa magica rerum visione, ut maledictum in throno saecula, aliqua intelligentia evadunt. Etiam magis si facta definitiva confirmant nos semper fidendum esse attrahenti interventu illius immensae obscuritatis, quae Historiam continet.
Ista est dira maledictio, quod caput Templariorum, ab igne pyram, in faciem Philippi Pulchri Regis Franciae proiicit. Annus est 1314, et vaticinium verum fuisse videtur: nam plus quam dimidium saeculum reges sibi in regno Franciae succedunt, sed numquam diu perdurant. Ab insidiis ad subita et incognita mortes, a bellis inter dominationes ad exitialia bella, omnia exitioso fato Regum exsecratae videntur.
Venena coronae
Quidam affirmant nunquam bonas partes secundas fuisse. At si sit tertia pars, res redit. Probabiliter res est de usu questus ad naturalem evolutionem coniurationis quam in magna prima parte questus adhaesit.
Venena coronae Certamina, odia, insidiae et crimina resuscitat quae Ludovico X decimo mense regnante, Obstinata, fortasse ob maternas Navarrese radices percusserunt.
Sors infelicis pulchrae Clementiae Hungarie, Regina Franciae et subito vidua vocata; sortes mutila iuvenum Lombardorum Guccio Baglioni et Maria Cressay, quorum amores vetitum sociale opponere debebant; fata violenta Comitissae Mahaut de Atrebatensi et Roberti nepote eius, odio constanti, ac demum funesta fato Ludovici X regis, quae paucis mensibus opus Regis ferrei ad perniciem adfert.
MCCCXVI in June, rex veneno mortuus est. Francogalliae monarcha sine herede masculino primum decessit tribus saeculis.
