Quinquaginta fere libri et fere omnes summa litterarum praemia collecta (A summa Cervantes Prize MMXX) tamquam probatio officialis curet nos loquimur de quantitate et qualitate. Mateo Ludovici Diez unus est ex essentialibus fabulatoribus nostri temporis, fecundum as . Jose maria Merino cum quo dici potest quod tandem per generationem et per negationem creantis capacitatis componit. Duo enim ibi non videntur paginae paginae esse terroris.
Circa tot et tantas fabulas; Mateo Díez tractat omnia fortuna et ubi primum videtur inchoari a surrealismo Kafkaesque vel etiam notis dystopian sci-fi (lucem scaenam componens e qua sono existentialist elucubrare), quasi cum tellurico realismo costumbrismi et familiaritatis inhaereat, ubi creatio Celama vim singularem inducit. Novellae, fabulae, opuscula et fabulae. Punctum est scribere legatum vitalem.
En auctor tam studioso litterario quam vitali fundamento Periculosum semper videtur sua optima opera monstrare. Quam ob rem, hac occasione magis quam antea, necesse est notare subiectivam, commendationem potius quam determinationem, ut praeterea numquam aliter fieri potest.
Top 3 libros commendatos a Luis Mateo Díez
Crystal puer
Pulchra fragilis est. Fata nostri mutabilis orbis. Adolescentia in se etiam habet notionem sui exsistentiae tam plenam quam caducae. Et fortasse illud est, ubi pulcherrimae aetatis summae dubitationes committitur.
Contradictiones omnes per tempus observantur ut hiatus, quasi inconcretiones inter hormones sonantes et neuronos, actuositate furentes. Donec amarus lucidus nulla nobis redit opinio. Omnis iuventus fuit germana, perfecta, essentialis.
Mina ab adulescentia meminit primaevae iuventutis quasi oblitae tabulae veteris pelliculae. Memoriae sunt temporis, quo Mina turbida et proterva delusio se dedit aliis adiuvandis ut modum sui defectus assumendi. Amandus videtur propositum. Quasi ipsa exsistentia sistitur, lethargicis destinata, ex qua vita illorum in circuitu suo exire nititur.
En Crystal puer Luis Mateo Diez vocem narrationis praebet indolis muliebris inconditae et moventis, quae inter confusionem motuum et affectuum discerpitur, et cum aliis rebus carorum et chimicorum, quibuscum limites amicitiae et amoris labefactare tendunt.
Magister narrator, singulari facultate vocationis et imperio linguae in optima nostra classicorum hereditate praeditus, Díez perstringit in hac fabula de iuventute, in qua omnia possibilia sunt, sed etiam fragilia, sicut crystallus subtilis. speculum quod continebat quidditatem eius quod volumus finem esse.
Maiores siderei
Cum narratione counterpondentiae tenerae et abysmali de iuventute, quam auctor in priore nove allocutus est, haec alia fabula supponit insidias antithetis, accessus ad alium polum, ubi omnia biologica et mentalia symphoniam inordinatam componunt, interdum magicam. suo chao.
El Cavernal, ubi haec nova facta sunt, videri potest sicut susceptio erectionis plenae senum e varietate speciei et a Clementinis sororibus curritur. Posset etiam cogitari quod aerolithus est abstractus ab aliquo stratospherico, ultra ubi nec aetas nec tempus habent aliquid cum habitantibus. Vel denique spacium discessurum cum acutissimis et chimicis senibus raptis.
Ceterum, id quod in specu accidit, nemo est qui mederi possit, et omnia involvantur in quodam insano praeviso periculo. Novus, qui nos ad illam institutionem adducit, potest esse valde ridicula et simul arcana et incomperta.
Imago inter expressionistam et surrealistam, cum qua scriptum est ac molitum, hypnoticum habet aerem rerum ac notarum, quae difficilia sunt oblivisci, quamvis periculum sit necesse est ut lectores irrevocabiliter in specu detineantur, experientiam quam turbationem. hilares.
Arbor tales
Titulus imaginis quasi pellicula Tim Burton sonat. Putaverunt vastum imaginationis propositum per phantasticam ideam terminantem calathum onerare messibus fructuum saporum, sed ex eadem arbore disparatam, ubi brevitas narrationum connectit cum potentissima illa infinita imagina- tione fabulae ut infallibilis transmissio. sumus.
« Narrationes quas scripsi et editas in longo itinere computatorio inter 1973 et 2004 componens, mihi facile non fuit. Exeunt fabulae, fabulae mihi magis astringuntur, quamquam meam quoque fatebor conditionem inertis figmentorum meorum possessorem. Quae iam scripta sunt, semper me minus quam consilium in progressu, et propensio figmentorum anonymiae me semper captavit.
Narrationes deperditas et receptas libros, in laxissimas collectiones, etiam in libris non proprie historiarum, in quibus fabulas, sicut et alia. Eos colligere est cognoscere, redire et adipiscendam crassitudinem rami arboris, ad quem pertinent.
Sine dubio vestigia mundi litterariae, variae tonalitates et inventiones insunt irreparabiles, ac etiam respondere possunt variis commodis et provocationibus, post tot annos egisse. Oblivionis perfectio, moralis et aesthetica ambitio, quam fictio domino non egere, optime respondet ambitioni perfectae fabulae, tanquam impossibilis, quod est essentiale.
Nulla est bene ut placeant fabulis, vita ficta semper potior quam vera est.
Alios libros commendat Ludouicus Mateo Díez
Limbo cinematographico
Volumen illustratum ad novas creandi rationes complendas in bibliographia quae fere incomprehensibilis est pro neophyto lectori operis sui. Vera voluptas illustratori similis est Emilio Urberuaga, qui hanc litterarum et imaginum dualitatem perfecte miscet, intentionum narrationum, scaenarum et symbolorum.
Etiam magis in proposito tali, quod meta ad cinematographicam artem compellendam, sed etiam trompe l'oeil, idealizationem et realitatem, ingenia et actores ... vitam in essentia transferens ab uno latere scrinii ad aliud in esse osmosis, quod totum succum relinquit.
In duodecim fabulis Limbo Cinematinorum, Luis Mateo Díez, unus ex probatissimis et consideratis scriptoribus in nostra regione, nos intra theatra cinematographica accipit. Est iter ad praeteritum, et etiam ad praesens, eorum quae in obscuro cubiculo evenire possunt, cum pellicularum primas reviviscit et ad praesepia exeunt, sive Martians qui terram in Cosmo cinematographico in Bericia, vel. homicidium in cinematographico claritatum... Luis Mateo Díez nobis ostendit in hoc magno libro suum jocissimum latus ad cinematographicum tributum solvendum, egregie illustratum a magno Emilio Urberuaga.
