In iis litteris, quae intellegit altum esse exercitium formalis ruditatis, eruditionis et argumentativae altitudinis esse posse ad exsistentiam; Marcel Proust una ex fortissimis columnis esset. Praesertim vicensimo saeculo praecise in litterariis optimae civilizationis subveniendum datum est, quod ultimo illo saeculo notissimum vultum ostendit, memoria propter bella (praeter graves minas globales) magnae cladis cum armis.
Utique auctor quisque primus in cathedra sedet inter suos. Itaque CélineProximo Gallico litterario pronepos fuit discipulus ingeniosus, qui interdum in nonnullis suis insignium operibus magistrum superabat.
Sed ut differentiale hoc in casuetiam medicus Ludovicus Ferdinandus CélineNotandum est quod in oratione sua desinat accedere propius ad illud curriculum quod prius citatum est Johann Cioran quam Proust. Necessarium est fatalismi proprium tot aliorum doctorum, qui in scriptoribus saeculi XX proximi implicantur, qualis est Pius Baroja o Caesar.
Audax in sensu vitali, in bello vulneratus, medicum exercens et nupsit pluries, Céline in suis litteris insperato prodiit triginta, non solum intensissimas impressiones et profundas notiones, sed etiam partem divitiarum experientiarum.
Céline Top III commendatur Novella
Finis noctis itinere
Analoga cum Proust mox in novo facto exsistentiali diario experientiis referta et desideriis ornata, fortasse votis vel delictis ornata... Omne illud commentum, quod auctor evertit, cum fatetur opus habere partem biographicam.
Et fortasse dubium erat, quin studium in catalogis ex praecedentibus haberet. Quia aliquo modo haec nova superat aspectus «Inquisitio deperditarum Temporis», non in structurae monumentali natura, in cuius repraesentatione operis commenti paene perfectam imaginem vitae veluti picturae hyper-realisticae fecit, sed in certe in illa rerum veritate per se summa vi accedens, quod album ex ipsa vita nigrum recepta est, illud praeclaro scriptoris praeclaro fabulae ornando perficiendum est. Hunc enim librum Homericum illud transcendentis peregrinationis in fine noctis, vel ad medium animae humanae centrum habet, suis tenebris et solis possibilibus.
Ferdinandus primarius Baradamu per mundum gravem voluntatem et desperationem vehementem percurrit, eius contradictiones firmas et tensas naturam hominis aequilibrant. Notio tot spatia actu ab autore habitatur finem faciens hanc novam attrahenti laborem ad gustandum similem utrem magnam ad occasionem apertam. Cum commoditate vitae lectoris novas nuances refricare ac relegere possit.
Mors in fidem
Cum patina iam populari interdum etiam in lingua sua - aliquid necessarium ob evidentem in humilibus vicinitatibus -, haec secunda nova, quae in bonis eius annis scripta est, post irruptionem nimiam (controversia in litteratura inclusa) in orbem litterarum evocat. de salute hominum.
Quia Céline scit, sicut quilibet scriptor praeditus est essentiali servandi facultatem ad ultimas veritates detegendas, quod solae characteres in abyssum procurrentes sciunt se vivere. Res per opposita existunt in hoc mundo. Sola enim beatitudo fruitur cum advenit, cognita tristitia. Humanitas tantum cognoscitur, utpote insita bonitatis vocabuli, cum ab aliis hominibus quae patitur damnum propter se ipsum infligere capax.
Humor acerbissimus, risus vocisque clades, tantum delectatur, cum scias te accipere lenonem, sive rex es sive vasallus (solum quod vasalli prius senserint, et propterea rideant. acrius). Scilicet, primas persona narrator nos participes reddit in magnis inventis ex parvis voluptatibus, quae publice negantur in moralibus magnis. Caro, sexus, traditio vituperii primas, qui magis quam per vitam proficit, avet oppugnare quod potest, passiones suas vitiosas frangere. Reliquit dies succedendi inter vagos et simplices jobs eum est qui serius quam citius moriturum esse cognoscit.
Aliam occasionem Fantasy
Inter maximas antitheses in Céline opere apparet in antithesi candoris prosae, verborum opportunitas, verborum ubertas, LEXICON posito plane instar gemmae cum sensu quaesito..., haec omnia ut ego. contraque illum sensum cladis, animi victo, quod inspicienda nova impressit, cum noyum distortae biographiae, in conatu pessimum ut pessimum sine dubitatione exhiberet.
Nulla est sublimatio neque mollitia, modo attrahenti antithesin inter pulchritudinem sermonis ac putredinem miseriae humanae. Cogitationibus passim insertis (quae interdum ab argumenti ratione ficta distrahuntur) narratur de mundo inter bella pervagari primas, ubi sola clades et miseria excedunt, in carceribus, per quos in acrem reditum transiit. domum alicuius, qui iam amisit animam suam, ac se damnatum pene spiritali inertiae cognoscit, nunquam quiescere vel spe.
