Davidis Walliams

Sunt qui litteras prorogationem ingenii faciant. Usus mediorum trahere, aliquem similem David Walliams scivit quomodo illustrem comicam visionem in litteris intendere in spatiis sicut Britanniam Parvam, ad instar nostri Hora Chanante (a Joaquín Reyes et comitatu).

Sub hoc surrealto, deridiculo, parodico et etiam humore satirico, genera creatrix saepe occultant, torrentes humoris in alias regiones valde capaces fundendi.

Et eius inexhausta series "Incredibilem fabulam ..." Demonstratio est quae risum movet ab lectoribus circa mundum. Dignus sane haeres compatriotae Tom sharpeunus ex regibus nove jocosis, modo magis in junioribus lectoribus notavit. Poteratne fieri quod humor ille in nove tantum pro haedos posuimus?

Quaevis Walliams fabulis suis Williams i ob necessitatem insertionis socialis nudata est, balneum novum ut ridiculum capiat. Quia penitus Walliams empathy quaerit ad notissimas mundi nostri aspectus ut nosmet ipsos rideamus.

Top III Libri commendatur a David Walliams

Incredibilem fabulam latra aviam

Non est quod suspicari non possumus. Posset evenire ut solent hilares, prompti ad maxillam facilem et instantem ternum, vere laborant pro inferis.

Nullae sunt pensiones ad domum scribendam et quaelibet activitate oeconomica publice remunerata, per modum petitionis ab aerario publico deceptione terminari potest. Ita Ben aviam modo facit quod scit facere. Et nemo sapientior est quam avia, quae iam rediit ab omnibus, et adhuc valet totum mercatum nigrum regere sine arcu candido vix movendo.

Proprium eius: ornamentum. Propositum suum, lucrum a Robin Hood-style, adhibito eo quod carcerem certis saeculis amplius fieri non potest. Risus, insidiae et tactus affectionis harum personarum, quae semper in corde nostro vivunt cum sapientissimo consilio, recalcitrant manias et propositum ut per omnia evadant.

Incredibilis narratio animi boggling gigantis

Maxime phantastica Walliams adventus. Parva Elsie (nolite auscultare nos quod iam se per aetatem satis esse ad aliquid cogitat), de fabula monstri glaciei cremor scit et caput eius cum ideis bullire incipit ut verum invenias. Questus ad Polum Septentrionalem non multum impedimenti est Elsie (quia ea fere omnia capax esse videtur). Tantum ut in via et usque ad extremum itineris finem debebit subire minimam commodam partem magni valetudinis.

Quia res durissimae erunt, via difficilis et noctes frigidae sunt, et in fine, cum perveneris (invenire debebimus, si Elsie omnia tractabimus, licet modo puella) omnia inueniemus. adventus et iter, eadem fantasia pars erit, idem casus somnium. Quod si monstrum non apparuerit, multum valet. Et si monstrum apparuerit..., praeterea omnia sensum facient.

Incredibilem fabulam eximii amici

Rusticus notam pejorativam adeptus est. Attamen, nihil magis rusticum et tamquam proprium culturae nostrae agnitum, in universo terrarum orbe Princeps autem Parva. Pueritia est res vera. Humanitatis adversus inventionem. Spes quae possumus transmutare quod videmus, intervenire possumus mutare. Fiducia in aliis paribus... D. Fétido, sine dubio sono ludibrio, nos inducit notionem illam phobici circa paupertatem esse. Sed paulatim, ut nos Chloe videt, in Fetid eruditionem vitae, phantasiam alicuius qui sine tot conditionibus vivit, conspicimus.

Et non agitur de hippie, tantum res est de praeiudiciis et stigmatibus in perscriptore septem clavium inclusis relinquere. Iter sumamus cum Chloe et novo amico suo. Plus quam unam de fabulis audiemus quasi magnum morale sonabit quod numquam meminisse nocet, quamvis simplicem sonet. In fine Mr Stink potest non esse iustus miser, infortunatus guy.