Post praesentationem libri sui Domus et sepulchra, Bernardus atxaga Nove edixit ut egrederetur. Quasi possem facere.
Certus sum plures libri mox venturos esse. Et fortasse aliquis nomen suum mutabit in admirationem de se iterum inveniendi abundans fictionibus. Quod enim unum est creantis, unum tantum esse potest. Sed proculdubio perget esse narrationem in forma nova quae nos iterum impetet rabidi illius propinquitatis. Hemingway Vasconia.
Ausim tibi persuadere, quod in mea humili dedica- tione ad hoc condimentum, satisfactio te considerandi patrem et creatorem novorum seculorum, quantumvis parvum, magnum, nihilum vel transcendentem, non credo damnari posse eventuali. firmitas voluntatis.
Itaque pergere possumus nonnullas insidias casu quodam in disparibus historicis occasus positas frui. Et forte dico quod praepotens vires quas Bernardus Atxaga suis characteribus tribuit res temporales impertinentes facit, suas fabulas in aeternas fabulas protagonistarum, super omnes animas factas, praestantia sequelae dialogorum, imaginum ac descriptionum cum melancholico illo lyrico transitus exsistentiae conglutinatae.
Top 3 conscripserit fabulas a Bernardo Atxaga
Domus et sepulchra
Fortassis ex vehementia insidiarum, qui induunt et dilacerant et inanitatem, quae fiunt ad finem verbi. Unde Bernardus Atxaga scriptor confirmat hanc novissimum esse novissimum, donec spiritum recuperaverit, sicut accidit ceteris legentibus qui paginas 424 excitandas huius argumenti perficiunt.
Ugarte iter facimus, ut circum parva eius universitas in binis occasus ab utraque parte dictaturae Francogallicae vagetur. Eodem modo est ante vel post, haec sunt tempora turbulenta, quia figura dictatoris, vel umbra ejus, idem esse videtur.
In mundo griseo, virtute dictante, parvae fabulae intra- ficentes adamantem inter carbones lucent. Eliseo, Donatus, Celso et Caloco fiunt innocentes parvi, quibuscum percurrimus etiam mundum illum griseum punctatum cum fodinis ubi Ugarte homines animas suas pro salario dant.
Transitum illum a lxx ad octuagesimum et ultra usque ad praesens facimus. Vestigium vitae suae cum tragoedia, amicitia, rebellio, spes et mors inter illos casus inexsuperabilis quavis phantasia est. Quia non est maior phantasia quam vivere, somniare, habere donum scribere et habere.
Obabakoak
Magna successus internationalis Bernardi Atxaga. Unus ex illis in quibus auctoris dona cum musis etiam perpenduntur ad opus rotundum perficiendum. Quia, si res Atxaga est, compositionem polyphonicam semper offerat, hoc in casu essentialis virtutis ac studii, ut narrator, pervenit ad illum gradum novi mundi in paginis novi incorporati.
Quod cum MACONDOaut etiam cum Petra castellumCum scriptor vitam gignendi omnino visibilem, paene tangibilem, odoribus et sensibus refertam, quae etiam ut litterae tangentes transmittunt, dici potest, Bernardum Atxaga illum scriptorum Olympum attingere, qui novos mundos incorruptibiles creant.
Obaba locus est peculiaris, ubi vivimus inter perpetuos vel transeuntes incolas, cum eorum sollicitudinibus cohabitantes, eorumque iudiciorum partem a sceleribus, doloribus, doloribus, vel infandis affectibus.
Modus autem cognoscendi de speciebus characterum est fabricam exsistentiae communitariae, disparium notarum vitae intra et extra quamque domum, de veritatibus ac mendaciis quae totam rem efficiunt. Magia est forma litterarum quae labitur ab anima in animam sicut materia eiusdem vitae in essentia.
Filius Accordionist
Multis momentis legendi Bernardi Atxagae fabulas quae melancholiae impressio labitur, sicut a Mediolani Kundera alacrius coepit enarrare egregias eius reflexiones.
Non est dubium quin tempus, quo argumento, labentis dierum argumentum semper inexplicabile desiderium excitet. Quaeritur quomodo Atxaga alloquitur essentialia mundi subiectivi, quod quisque homo ex illo dynamismo insidias captantis construit, vitae casus, quibuscumque contingentibus sit, utrum plus minusve prosperum sit an iniquum.
In ea libra quae auctori certe adiuvat ad accessionem librorum plurium aliorum generum, sicut puerorum vel iuvenum litterarum, aliis in occasionibus, gustus lectoris est ad omnimodam concordiam cum eo quod quisque expertus est vel cum quo sensu quis victurus est.
Quia interim uniuscuiusque vitae millia evenire possunt, etiam bella et exilia quae legentibus patimur. Id est partem casus, ut narrabimus, sed essentiale, quod in melioribus vel deterius est, in optimis casibus, narrare debebimus quomodo perventum sit ad finem, sive ad liberos nostros. nepotes vel ipsi.
