Менимче, жакшы мисалдын баяндалышы үчүн эң маанилүү нерсе - бул символдордун жана сүрөттөрдүн жыйындысы, окурман үчүн сахнанын өзүнө караганда алда канча маанилүү аспектилерге карата кайра түзүлгөн.
жана китеп Аттиланын атын уурдаган бала бул курулушта мисал сыяктуу көп, акыркы кыска роман кеңейтүүсү менен, ошончолук көп сүрөттөргө айландырбоо үчүн. Кыскасы, чоң чыгарма.
Ар дайым адамга тоскоолдук кылган улуу сезим бар: коркуу, коркуу, бала кезинен бери адамзатты жинди үйрөнүүдө тобокелчиликтерди болтурбоо үчүн керектүү таңуу катары орнотулган.
Бирок коркуу сергекти ойготуу үчүн абдан зарыл, эгер ал ушунчалык күчтүү болсо, анда ал шал болуп калат же чындыкты бурмалайт. Ошентип, көптөгөн фобиялар ...
Эки кичинекей бир тууган кудукка камалганда, терең токойдун ортосунда абалды начарлатуу үчүн, аларга аман калуу үчүн сунушталган альтернативалар аз. Алардын жанында азык -түлүк салынган баштык ачылышын күтүп турат, бирок балдар аны ачышпайт, дубалдын ортосунда пайда болгон тамырлар же аларды курчап турган нымдуулуктун ортосунда кыймылдаган башка нерселер менен азыктандырышат.
Анан биз шарттарга ылайыкташуу процессин өзгөртүп жатабыз. Кудуктан качып кутула албай күндөр өтүүдө. Балдар күн тартибин белгилешет, алар менен саат өткөрүшөт, алар жарыктын жана тамактын жоктугунан коркунуч туудурган өз ара ооруларга катышышат.
Сиздин ар бир чечимиңиз - бул коркуу жөнүндөгү окуу. Бул балдарды эки супермен катары көрүү жөнүндө эмес, тескерисинче, жашоодогу же коргонуу инстинктинин адам баласында биз ойлогондон алда канча күчтүү экенин түшүнүү жөнүндө. Эгерде биз аны менен өзүбүздүн качып кетүүбүзгө орун жок болсо, анда эч кандай коркуунун эч нерсеси болбойт.
Балдар сүйлөшөт, ооба, алар трансценденталдык таасирлер менен алмашышат, балким, алар жашында эч качан токтобошу керек болчу. Жана баарынан мурда, алар ал жерден кантип качууну пландап жатышат. Анын качып кетүү пландарынын аркасында сюжет мейкиндиктин чектелиши менен акырындык менен алга жылып, ошол жерде токтоп калган.
Ушундай чектелген шартта алдыга жылуу үчүн сюжет алуу, өз кезегинде кээ бир диалогдордо же сүрөттөөлөрдө кичинекей асыл таштар бөлүнүп чыгат жана негизги метафоранын моралдык бөлүгү чыгарылган, бул таң калыштуу.
Китепти сатып алсаңыз болот Аттиланын атын уурдаган бала, Иван Репиланын жаңы романы, бул жерде: