Елена Феррантенин 3 мыкты китеби

Көпчүлүк үчүн, өз ишинин атак -даңкына жетишкен бирөөнүн таанылгысы келбеши, кызыл килемдерге позаларды тартуу, интервью алуу, кымбат галаларга катышуу мүмкүн эмес ... Бирок андай учур бар. Елена Ферранте, биздин күндөрдүн улуу адабий табышмактарынын бирин калкалаган псевдоним.

Автор үчүн (кичинекей кредиттин кээ бир изилдөөлөрүндө чыныгы аты коюлган, ал акыры жокко чыгарылган), бул толугу менен жаап-жашыруу, кымындай да ойлонбостон же концессиясыз баяндоо үчүн кызмат кылат. Феррантенин башкаруусун колго алган адам абийир менен жазылгандардын таасири түшүнүгүнүн ортосундагы өзүн-өзү цензурасыз (ар бир автордо аздыр-көптүр сиңип калган) комплекссиз же нюанстарсыз жаратуучу катары ырахат алат.

Ансыз деле көп жылдар бар Ферранте китеп жазуу менен алектенет. Жана анын ишиндеги эң кызык нерсе - анын романдарынын баалуулугу менен бара -бара анын кызыгуусу жокко чыгарылган. Мезгил -мезгили менен Елена Ферранте ким деп ойлогондор дагы бар. Бирок окурмандар башка тарапта ким жазса, жүзүн бурбоого көнүп калышты.

Албетте, биз бул табышмактуу редакциялык процедуранын артында кызыгууну ойгото турган кандайдыр бир стратегия жашыруун эмес экенин жокко чыгара албайбыз ... Эгер андай болгон болсо, эч кимди алдап кетпесин, эң башкысы Феррантенин романдары жакшы. Ал эми жакшы окуу эч качан алдамчылык эмес.

Ошентип, балким сиз дайыма издеген сыйкыр акыры чыгарылат Ferrante адам катары же Ferrante долбоору. Жакын жана ошол эле учурда абдан жандуу баяндоолор бизди гиперреалисттик портреттердин алдына жайгаштырат, авторго бир нерсе карыз болуп көрүнгөн, же бир нерсе жоголуп кетиши мүмкүн болгон жыйырманчы кылымдагы көрүнүштү терең кароо менен. Аялдар, сүйүүнүн каармандары, жүрөктү эзүү, кумарлар, жиндичилик жана күрөштөр жөнүндө дээрлик дайыма окуялар.

Елена Ферранте тарабынан сунушталган 3 китеп

Улуу дос

Акыры тетралогияга айланган эки достун дастаны бул романдын бир бөлүгү. 40-50-жылдардын ортосундагы Неаполдогу жашоо Кампаниянын борбору болгон атомдук Италиянын провинциялык сценарийин тартуулайт.

Камавра, анын атависттик испан теги менен, Рафаэлла Церуллону же Лено деп аталган Лила менен Елена Грекону тапкан барриолордон, четки райондордон келген альтернативдүү өкмөт бойдон калууда. Биз бул аялдарды бала кезинен жетилгенге чейин билебиз, бул процесс ошол бөлүктөрдө жана ошол күндөрдө татыктуу жашоонун минимумун тандоо үчүн кыскача адаптацияны талап кылган.

Чынын айтсам, бул сюжеттин эң канааттандырарлык окулушу окурмандын ошол чыңалган чөйрө менен мимикалашуусуна болгон кызыгуусунан улам, эң күчтүү жана эң акылдуу эрежелери бар, бул жерде коркунучтар кошуналар ортосундагы эң жөнөкөй талаштан улам пайда болот..

Айлана-чөйрөгө кирүүгө жетишкенден кийин, окуя баш айландыруучу тозокко түшүүнү камтыйт, анда Лила менен Лено бизге ийкемдүүлүк жана өзүн-өзү өркүндөтүү боюнча мастер-класстарды өтүшөт. Эки аялдын ортосунда кээде ар кандай татаал сезимдер менен сезимдерди топтогон атмосфера түзүлөт, кээде экстаз.

Миллиондогон окурмандардын көңүлүн бурган жана Ферранттин тилин так колдонуунун аркасында бизге эң сонун окуялардын эң сонун окуяларынын бирин айтып бере алган дастанын башталышы.

Таштап кеткен күндөр

Коштошуу, коштошуу, эң күтүлбөгөн жерден чыгуу эч ким күтпөгөн учурда болот. Бул Ольга үчүн жаман күн болот. Сүйүүнүн эскириши абдан туура же эң жаш балалык шылтоо болушу мүмкүн. Марио сүйүү түшүнүгүн кайра ачат жана ал мындан ары бар экенин түшүнөт.

Үй-бүлө мүчөлөрүнүн ортосундагы мындай табигый укук Марио үчүн бузулган, ал тургай балдарын тарбиялоодо да мааниси жок. Ал эми Ольга ошол жерде калат, эч качан келбеген тынчтык издеп үйдө отурган адамдай болуп, ашканадагы сааттын секундалары барган сайын катуураак, жайыраак жана жайыраак шыңгырайт.

Ажырашуу Ольга үчүн коркунучтарды адат, күнүмдүк жана күнүмдүк сүйүү багынткан анын тереңдигине түшүүнү билдирет. Ал эми күзүндө эч кандай кармай албайт. Ал канчалык жаңы күч табууга аракет кылса, ошончолук топураксыз түбүнө түртүшөт. Жиндилик баары маанисин жогото турган жаман күнү келет.

Үмүтсүздүк, жалгыздык жана жиндичиликтин тегерегиндеги сюжет. Жашоонун суугунун күзгүсүндө бизге бетме -бет келген окуя.

frantumaglia

Эгерде кимдир-бирөө окуяны айтып берүүдөгү ошол эле чыгармачылык процесс жөнүндө жазууга лицензия ала турган болсо, анда ал адам, албетте, Елена Ферранте, бети жок жазуучу, өзүнүн чыгармасын таанып-билүүгө жана ийгиликке ээ болбостон, толугу менен жайылтууга арналган.

Мына ошондуктан мен бул китепти баса белгилеп кеттим, дайыма сунушталат жана балким псевдонимдин артындагы чыныгы адам жөнүндө ачыкка чыгаруучу деталдар менен. Бүгүнкү күндө ар бир умтулган жазуучу окушу керек болгон китептердин бири Мен жазып жатканда, Stephen King. Экинчиси мындай болушу мүмкүн: Frantumaglia, талаштуу Елена Ферранте тарабынан.

Бир нече жол менен талаштуу, биринчиден, бул псевдонимдин астында түтүн гана болот деп эсептелгендиктен, экинчиден, мындай ачылыш маркетинг техникасы болушу мүмкүн деп эсептелгендиктен ... шек дайыма ошол жерде болот.

Бирок объективдүү түрдө, анын автору ким болсо да, Елена Ферранте ал эмне жөнүндө жазганын билет, андан да маанилүүсү, эгерде ал так жазуу актысы болсо. Башка учурларда болгондой, маселени тереңирээк түшүнүү үчүн анекдот менен баштоо эч качан оорутпайт.

Бул эсседеги анекдот бизге чыгармачылык процесс жөнүндө айтып бере турган франтумаглия деген сөздүн өзү жөнүндө. Эстутум менен билимдин ортосундагы кандайдыр бир алыскы мейкиндикте топтолгон кызыктай сезимдерди, начар жазылган эскерүүлөрдү, дежавю жана башка кабылдоолорду аныктоо үчүн колдонулган автордун өзүнүн үй-бүлөлүк чөйрөсүнөн алынган термин.

Бул франтумаглиядан жабыркаган жазуучу бош баракчанын алдындагы тез башталышта көп нерсеге ээ болду, бул сезимдер талкуулануучу тема боюнча көп жана жаңы идеяларга же сүрөттөө үчүн кандайдыр бир сценарийге же киргизиле турган кандайдыр бир метафорага алып келет.

Ошентип, анекдоттон биз Елена Феррантенин столуна жакындайбыз, ал жерде ал китептерин, окуялардын эскиздерин жана жазууга болгон мотивацияларын сактайт.

Баары кокусунан төрөлгөн жана буйрукка баш ийген стол. Анткени бул китепке кирген каттар, интервьюлар жана конференциялар ошол жерде, ошол сергек жана сыйкырдуу столдо төрөлгөн.

Ошол эпистолярдык баяндоо аркылуу биз жазуучунун эң жакын деңгээлине жетебиз, мында жазуу зарылдыгы, аны жетектеген чыгармачылык жана дисциплинанын баары аралашып кетет.