Банан Йошимотонун 3 мыкты китеби

Жалпысынан алганда, синтез ар дайым жемиштүү, баалуу жана жаңы байытуучу ыкмаларды жаратат. Адабиятта такыр башка көз караштарды баалай билүү, жанрлардын же энбелгилердин чектөөлөрү жок, алардын бардыгын багып бүтүрүү, кыйла түшүмдүү чыгармачылык талааны камсыз кылат.

Жана ушундай болот Банан Йошимото же Махоко Йошимото (эгер псевдонимдин артындагы авторго жабышсак). Бул жапон авторуна мурунку элестетүүдө ар бир жазуучу үчүн зарыл болгон алыскы жазуучулар таасир эткен Truman Capote o Stephen King.

Мүмкүн, уникалдуу аралашма бул автордун эң көрүнүктүү аспектилеринин биринде: диалогдордо биригет. Сүйлөшүүдөн алда канча көп нерсени кантип жеткирүү керектигин билүү оңой иш эмес, балким жазуучу үчүн эң кыйын нерсе.

Каармандарды сүйлөтүп, алардын сезимдерин ойготуу же сезимдерди берүү үчүн жооптуу адамдар болушу жазуучунун эмпатикалык дараметин, ал ойногон каармандын терисинин астына түшүүнүн жеңилдиги аркылуу гана ишке ашат. Эгер буга Капоте сыяктуу башка улуу адамдардын боз өңүттөр менен Кингдин ортосундагы өзгөчө сезимталдык менен баарлашуусу менен кандайча жасаганын үйрөнүүнү кошсок, канчалык орой же кызыктай болбосун, кандайдыр бир каарманды жакын кылуу үчүн өзүнүн белеги.

Андыктан окууну сунуштайм yoshimoto китептери Бул чындыкты чагылдырган каармандар жөнүндө сунуш болуу менен аяктайт жана ушул себептен улам сизди алардын кызыкчылыгына жеңе аласыз. Бирок, эгерде, баяндоо чыңалуусу эң экзистенциалдуу окуяны да жандуу ритм сыяктуу алдыга жылдырса, анда автор биз ырахаттануу менен сүйгөн кызыктуу романдарды жазуу менен аяктады деп айтууга болот. XNUMX -кылымдын жашоо образы, анын карама -каршылыктары, азгырыктары жана күчтүү жалгыздык сезими менен баардык нерсеге каршы тура турган жалгыз шерик катары талаш -тартышты жараткан учурдагы окуялар.

Банана Йошимотонун сунуштаган 3 мыкты китеби

кескелдирик

Ооба, менин тизмемдеги биринчи китеп сыяктуу. Менин себептерим бар. Эгерде мен унутулгус каармандарды тартуу сапаты жөнүндө ойлонуп көрбөсөм, анда шаардык жана сыйкырдуу экзистенциализм менен байланышкан окуяларга туш болгон каармандардын жыйындысын көрсөтүүнүн кыскача күчүнөн артык эч нерсе жок.

Токио сыяктуу коркунучтуу шаар жан шериктерин кабыл алат. Чоң шаардын биринчи чырактарынын ортосундагы күндүн батышы жашоонун перпендикулярдык табиятынын жиптери менен чырмалышууга шылтоо боло алат, меланхолиянын жалпы күн батышынын ортосундагы акыркы үмүт.

Банана Йосимото күнүмдүк жапон руханиятына эшиктерди ачат. Ал бизге жапон идиосинкразиясын эң жакын бөлүгүнө сиңире турган окуялардын топтомун тартуулайт.

Бирок, жашоо сезими бул жерде же тигил жерде абдан окшош болуп бүтөт, анын айланасында курулган дүйнө такыр башкача болушу мүмкүн. Тиешелүү алты окуядан өткөн алты каарман жапон социалдык топторун ар кандай тилкелер үчүн типтүү каармандарга бөлүү ниети менен башталат.

Бирок эркектер менен аялдардын, жаш жана карылардын акыркы портрети мурунку этикеткаларды өчүрүүгө кызмат кылат. Идеологиялык же адеп-ахлактык интенциалдуулук жок, бул биз курчап турган дүйнөбүздү ичибизден изилдегенде канчалык бирдей экенибизди аныктоо.

Жалгыз айырмачылык - бизди тигил же бул иш -аракет жолуна багыттаган тажрыйбалар. Бирок адам баарынан ажырап, суунун көп бөлүгүнөн жана окшош сезимдерден турат.

Жыйырмада жетимиште да ошондой сүйүүнү токтотобуз, ошол эле тынчсыздануу менен жоготууга дуушар болобуз, ошол эле уюлдук жашоого муктаждык менен ойгонобуз, ошол эле жабык көз караш менен жолдо адашып калабыз. Жана баары, таптакыр баары, кандай гана убактылуу болбосун, кандайдыр бир учурда бакытты табууга багытталган. Йосимото азыркы Япониянын ар бир каарманын өзүнүн өзгөчө шартында тартат.

Биз алардын кээ бирлеринде ата -бабалардын салтын чечмелеп, кээ бирлеринде ошол эле глобализация процессин ачабыз. Жана биз дагы эле айырмачылыктарга таң калдык. Бирок, чынында эле, таң калыштуусу - бул баарыбызды башкарып турган жалпы сезимди, күн чыгыштан дүйнөнүн аркы өйүзүнө чейин түшүнүү.

ашкана

Йошимото өзүнүн биринчи эмгеги менен чоң таанылган. Бул сюрреалисттик мамиленин, жаш аялдын планетада жалгыз калгандан кийин бүткүл өмүрүн өз үйүнүн ашканасында өткөрүүнү чечкендигин билдирген экзистенциалдык метафоранын пайда болушуна байланыштуу болсо керек.

Кафкаеск болуп калганда, Микаге акыры Юичиге ачылат жана ал ага окшогон дагы бир адашкан жан экенин чечет жана үйгө барууну чечет, Юичинин апасы менен бирге, чынында эле туруксуздукту сактап калуу үчүн энелик инсандыгын көрсөтөт. баш тартуу жана жалгыздыктын чындыгы.

Үч каармандын ортосунда алыстоо мейкиндиги түзүлөт, бирок ал экөөнүн ортосунда бөлүшүлүп, сырттагы нерселердин баарынан да ишенимдүү жана чындык болуп калат.

Бир гана кооз нерселер, ысырапкорчулук, сейрек нерселер, алар мындан ары аман калуу үчүн эч нерсеге ишенбей турган дүйнөнүн боз түсү менен өз ара аракеттенбесе гана, сулуулугун сактап кала алышат.

көл

Жакын адамынын өлүмү - бул анын жашоосун кайра жазуу экени талашсыз. Банана Йошимото бул идеяны көптөгөн китептеринде жазган. Бирок, балким, бул трагедиялуу тон идеяга ээ болот.

Анткени окуяда өлүм менен сүйүүнүн ортосунда кызыктай бий бар, кээде каалоо менен тумчугуп, кийинчерээк эң катуу бороон -чапкын күндөрүндө бири -бирин четке каккан сүйүүчүлөрдүн ортосундагы танго сыяктуу.

Бул окуянын каармандарынын ортосундагы романтика назик нерседей көрүнөт, алар сүйүүсү жакшы өрчүп кетмейинче физикалык нерсеге багынышпайт, балким алар бири -бири үчүн өлгөндөн кийин жаңы жашоону жаза турган өз ара китеби болушат ....