Маңыздарды, белгилерди белгилеген шарттар бар. In Даниел Фопиано ушундай нерсе болот Дарактын жеңүүчүсү o Луис Эстебан. Бул секундда полиция, биринчиден аскер. Ал эми чыгармачылыктагы алдын ала ойлонулган идеялар эч качан мааниге ээ болбойт. Анткени куралдуу органдардын ортосундагы оңой байланыштар менен адабияттан же искусстводон алыстык – бул жөн эле бүдөмүк, анчалык деле мааниси жок терс пикир.
Чындыгында, бул авторлордун спектаклинде кандайдыр бир шексиз сюжеттик колдоо бар, алар өмүрүнүн кайсы бир учурунда күтүүсүз сценарийлерде пайда болуп, тобокелчилик жана дүйнөнүн анча жакшы эмес тарабы адам деген эң сонун көрүнүштөрдү ойготот. жамандык жана жакшылык үчүн радикалдуу аспект.
Демек, Фопианиде, балким, нуар да анын жапайы жактарын билүүсүнөн келген конуу тилкеси. Терең тереңдиктен каармандарды таба турган тамыр. Туңгуюктары менен, ошондой эле күтүлбөгөн жаркыраган, караңгылыктын арасында өзгөчөлөнүп, биз адамдык абал деп атаган нерсеге жаңы үмүттөрдү камтыган.
Даниел Фопиани тарабынан сунушталган эң мыкты 3 роман
Чөгүп кеткендердин жүрөгү
Чыныгы драма жөнүндө биз бул окуяда тукум кууган ар кандай түрдөгү караңгы бороон сыяктуу жаңы көлөкөлөрдү табабыз. Дүйнөдө өз ордун издеп жүргөндөр, алар үй деп ойлогон нерселеринин ар кандай калдыктарын таштап. Жарандыгы жок адамдарга мүнөздүү адамгерчиликтен жана бөтөнчөлөнүүдөн тышкары, үмүт бул алыскы арал, анда мүмкүн болсо, тынчтыкты таба аласыз ...
Тимбуктудан Дуду жана анын аялы жакшы жашоо издеп Мелиллага согуштан качышат. Марокко полициясы жана алардын айласы кеткен мафиялар тарабынан бир нече жолу кордук көргөндөн кийин, алар кичинекей кайыкка түшүүгө үлгүрүшөт. Анын боюнда бар жана алар деңизге чөгүп кетүүдөн коркушат.
Альборан аралынын кичинекей көрүстөнүндө, алардын ордуна фарфор куурчак баштары менен башы кесилген чардактардын курчоосунда африкалык теги кесилген баш пайда болот. Испаниянын деңиз флотунун чакан отряды гана жашаган арал, өлүк же тирүү мигранттардын келишине каршы улуттук аймакты сактап калуу жана Хунтадан келген биолог менен биргеликте аймактын корголгон экосистемасын камсыз кылуу максатында. Андалусия.
Сержант Жулия Сервантес, тажрыйбалуу деңиз аскери, коркунучтуу ачылыштан кийин Альборанга жөнөгөн контингент менен жөнөтүлөт. Анын жашоосунда уулу Марио менен апасы гана калат. Бир нече жыл өтсө да, ал күйөөсүнүн өлүмүнөн чыга албайт.
Үрөй учурган бороон-чапкын учурунда алар сырткы дүйнөдөн таптакыр үзүлүп, маяктын үн күчөткүчүнөн таң калыштуу бешик ырын уга башташат: «Он кичинекей солдат кечки тамакка кетти; бирөө муунуп, тогузу калды». Адам өлтүрүүлөр боло баштаганда, аралда террор башталат. Юлия уулуна аман-эсен кайтып келгиси келсе, кылмышкерди табышы керек, бирок аралда башка бирөө барбы же анын жолдошторунун арасында канкор барбы?
Караңгы обон
Баатырлар баатыр болууну токтотпойт. Жеңилүү акыркы миссиянын бурчунда турганда да эмес. Андан кийин бир гана жол - жакшылык кылуу идеясы канчалык көлөкөгө түшкөнүнө карабастан, ар дайым акылга сыярлык экенин актоо үчүн баатырдыктын калганын тартууну улантуу.
Адриано - даяр адам, Интксауррондо кол салууга кабылып, сокур болуп калган ошол тажрыйбалуу сержанттан эч нерсе калган жок. Жарылуу анын көзүнүн чуңкурларын жана бүткүл өмүрүн талкалады: азыр ал Кадисте аялы Патрисияга көз каранды болгон, көнүмүш иштерине араң туруштук бере алган жана күйөөсүн терең сүйгөнүнө карабай, өңү бузулган желмогузга айланды. Анын үстүнө, балалуу болбой калгандын тынымсыз азабынан кыйналбай коё албайт.
Лейтенант Роман Адрианодон шаарды үрөй учурган киши өлтүргүчтү табууга жардам сураганда, анын сокурдугуна карабастан, баш тарта албасын билет. Биринчи жабырлануучу археологиялык музейде, экинчиси эң көп сейил бактардын биринде жырткычтык менен кесилген көрүнөт. Адриано психопат Геркулестин он эки эмгегин туурап жатканын түшүнөт. Ошентип, адамдык коркуу, кайгы жана сүйүүнүн терең сырларын ача турган иликтөө башталат.
Woodworm
Жазуучунун айтып бере турган окуясын издеген парадигмасы. Ак барактын дүрбөлөңү жана чыгармачылык процесстин эскирүүсү, сюжеттин жеткилеңдигине жана ар бир каармандын мыкты мүнөздөмөсүнө карай. Айтып бере турган жакшы окуяны таппай калганда, жашоонун өзү сыяктуу эң тынчсыздандырган сюжетти акка кара менен түшүндүрүүгө аракет кылуу үчүн жакын жердеги булактардан тартып алуу керек деген сезим.
Жазуучу аз убакытта татыктуу эч нерсе жаза албайт. Анын акыркы романынын коммерциялык ийгилиги аны бош барактын алдында тыгылып калган ишенимсиздиктин айлампасына сүйрөп салды окшойт. Ал эс алууга жана өзүн Сьерра-де-Кадисте бир аз убакытка обочолонууга мажбурлайт, ал жерде басмачынын кысымы, төлөнбөгөн төлөмдөр жана тынымсыз телефон чалуулары жөнүндө унута алат.
Күн өткөн сайын ал өзү турган кабинада күн сайын эртең менен дубалга тартылган жаңы номер пайда болоорун байкайт. Эч кандай ачык-айкын түшүндүрмөсү жок артка санауу, аны эң чоң обсессияга батырат. Жашооңуз коркунучта болушу мүмкүн жана убакыт өтүп баратат. Сандар кечирбейт.
Чыгармачыл кризис, көрүнүштүн өзгөрүшү, табышмактуу окуялар, өлүм, сүйүү жана өзү менен жарашуу. Мунун баары терең айылдык жана кадиз жыты менен, жаңы, шамдагай жана ачык баян менен айтылды. Бул Fopiani айырмалоочу өзгөчөлүктөрү, ал бир аз жер астындагы тийүү менен жанр ичинде өзгөчөлөнүп турат. Ла Каркома шаар, бирок ошол эле учурда метафора.
