Бардык коркуунун түпкү себеби – өлүм. Өлүмсүз, сарпталуучу, эскирген экенибизди билүү бизди акыл-эс жана аң-сезим аркылуу ичибизде турган же өрчүтө турган бардык коркууларга алып барат. Жана муну менен Хавьер Беристан аты жок көмүлгөн өлүктүн ичинде топтолуп, бардыгынын өлүмүнүн метафорасында ойнойт. Акыркы өкүм дайыма эле акыркы өкүмдөрдү чыгара бербейт...
Ошол жалган мрамор түбөлүктүүлүккө анын атын белгилөө үчүн мүрзө ташы жок уятсыз көмүлгөн адам канчалык коркунучтуу? Алар жалгыз көрүстөндүн астына кандай сырларды жашыргысы келген?
Элдин фантазиясынан өчүргүсү келди окшойт. Мүмкүн, көмүлгөн, балким, Кудайдын коргоо издеп, анын атактуу эс тутумун жана жаман таасирин гана курттан жана чирүүдөн сакташ үчүн.
Убакыттын өтүшү менен аты жок өлүктүн бардык издери өчүп бараткансыйт. Бирок көшөгө артында көптөр билет, дагы деле эсинде ...
Зордук-зомбулук, жиндилик жана жамандыкка абсолюттук баш ийүү болгон. Маселе, азыр Жулиан билгиси келет, ал унутулуп калган мындай таштоонун себептерин түшүнгүсү келет. 50 жыл көп убакыт, бирок өткөндү ар дайым алып салууга болот. Эскерүүлөр азыркы учурда тирилгенде, жалпы аң-сезим жашырылган жер алынып салынганда, жаңы желмогуздар ар дайым ойгонушу мүмкүн.
Анда эмне болуп жатканы анын ордун толтурбай калышы мүмкүн. Чындык ар дайым жер астында бир нече метрге чейин бар же жок болушу мүмкүн болгон ошол жер астындагы дүйнөгө көмүлгөн бойдон калуусу мүмкүн. Бирок бардык чындыкта эч кандай туруштук бере алгыс магнетизм бар жана Джулиан ага жакындаган сайын, эмнеси болсо да, андан ары кетүүгө аргасыз болот.
Китепти сатып алсаңыз болот Тазалоо: жоголгон жандар, Хавьер Беристайн Лабаканын акыркы романы, бул жерде: