Өлүм жана ал дагы деле калгандар үчүн эмнени билдирет. Аза күтүү жана жоготуу келечекти талкалап, кайгылуу меланхолиянын кейпин кийген, жөнөкөй, көз жаздымда калган, бааланбаган деталдарды идеализациялоочу өткөндү орнотот. Эч качан кайтып келбеген анекдоттук эркелетүү, адамдык жылуулук, өбүү..., баары идеалдаштырылган өткөндүн элесинен шишип баштайт.
Лена Йонас менен бактылуу болчу. Лена Тармино шаарына алып баруучу трагедиялуу эмоциянын негизинде ушундай болгонун оңой эле түшүнсө болот, ал жашоонун көп бөлүгүн ошол түйшүк менен түбөлүк коштошконго чейин ээлеген.
Жунустун күлү чексиз талааларга жайылган лаванда кызгылт көк түсүн боёгусу келет. Бир кезде эт менен кан болгон анын ар бир чаңы рухий үндөрдүн жумшак жыпар жытынын арасында жайгашуу үчүн агымдардын арасында калкып жүрүүгө тийиш.
Бирок аяктаган ар бир жашоонун башынан өткөн окуясы бар, ал дайыма эле Жунустун катышуусунда болгон адамдардын көз карашына толук дал келе бербейт.
Ал эми аны коргоо үчүн күбөлөндүрө алган акыркы адам, Жунустун өзү жок болгондуктан, окуя Лена Жунус жөнүндө жазган табышмакка туура келбеген кызыктай идеялардын мозаикасына айкалышат.
Достор, үй-бүлө, Ленага чейинки өткөн. Жунустун жашоосу Лена үчүн күтүлбөгөн жерден түшүнүксүз болуп көрүнөт. Ал өзүнүн толук жашоосун бөлүшкөн жана азыр ал ойлогондой болбошу керек болгон бирөөнү жоготуп жатканын сезип жаткан.
Адамдын жан дүйнөсүнүн чексиздигин кароого чакырган роман. Лена аркылуу биз Жонастын кандай болгонун көрөбүз, ал Лена үчүн реалдуу эместей көрүнгөн конфликттер жана сырлар менен толукталмайынча. Эч ким башка бирөө өзү жасаган табышмак эмес. Жагдайлар, учурлар. Биз өзгөрмөлүүбүз, өзгөрүлмөбүз жана балким, сүйүү баш калкалоочу жайда гана биз барыбызды жашыра алабыз, өкүнүчтүү ...
Эми сиз романды сатып алсаңыз болот Эстелик лаванда, Рейес Монфорттун жаңы китеби, бул жерде: