Өспүрүм курак - эң кызыктуу жана татаал мезгил, айрыкча анын психологиялык аспектиси. Жетилгендикке жакындык жана сексуалдуулуктун ойгонушу ошол узак чек арадан көрүнүп турат, анда сиз ойногонго ылайыктуубу же эмне кылышыңыз керек болсо, дүйнөнү ачуу керекпи же ар дайым эле жакшы бүтпөй турган версиябы: бул дүйнөнү оюн сыяктуу ачуу жөнүндө ойлонуу. Конфликттүү этапка алып келиши мүмкүн болгон кандайдыр бир боштондукка чыккан кумарлануу, башкарылбаган энергия бар.
бул Лиз Спиттин биринчи тасмасы, Эритүү, бизге балалыктын таттуулугунан күчтүү жана басылгыс дискуссиялар менен жеңилген өспүрүмдүн ырайымсыздыгына чейинки окуяны тартуулайт. Ал эми бир чектен экинчи чекке өткөндө күнөөлүү сезим пайда болот. Дагы эле бышып жетиле элек адам өзүнүн иш -аракеттери үчүн канчалык деңгээлде күнөөлүү? Укуктук жактан жоопкерчилик азайып, бүдөмүктөлөт, жеке доменде күнөө жана жаза аны жапа чеккен адам чечет.
Ева балалык досторунун курмандыгы болуп калат: Лоренс жана Пим. Жыныстык катнашты эч кандай чыпкасыз биргелешкен оюн катары көтөргөн каргашалуу күнгө чейин, ошол учурга чейин достук табигый түрдө өнүккөн, бирок мен айткандай, үчөө тең алардын диктантына баш ийишкенде, баары абдан начар аяктады. төмөн жана бурулган дисктер.
Кыз ошол окуя менен он жылдан ашык убакыт бою аң-сезиминде жашаган. Бирок ошол убакыттан кийин ал баары болуп өткөн Бовенмирге кайтып барууну чечет. Травмадан баш тартуу, аны жан дүйнөңдүн бир жерине жабуу ниети сени ичтен мас кылып бүтүшү мүмкүн. Eva өзүнүн өткөн жана өзүнүн курмандыгы болуп саналат, тынчтык табуу үчүн баарын кылууга даяр.
Балдар Лоренс менен Пим мурдагыдай эмес. Алар үчүн ошол күндүн өткөнү бүдөмүк эскерүү. Бирок Ева алардын тирилгенин, күнөөсүн жана жазасын өз мойнуна алганын көрөт, бул жазалоо анын ички кыйроосу жөнүндө ошол жылдар бою унчукпай жүргөндөй күч менен аткарылышы керек.
Китепти сатып алсаңыз болот Эритүү, жаш бельгиялык жазуучу Лизе Спиттин дебюту, бул жерде: