Кээ бир ата -энелер менен балдардын ортосунда айырмачылыктар бар, алар сүйүү кулап бараткандай сезилет, же тескерисинче, анын күчөшүнө жетүү мүмкүн эмес. Эң жаман нерсе, өзүңүздү ортоңку зонада табуу, өйдө же ылдый түшүп жатканыңызды билбей туруп, ар бир учурда четинен кулап калуу коркунучу менен, моралдык жана муун айырмачылыгынан жапа чегүү.
Эң чоң курмандыктар, акыры, көбүнчө балдар. Менимче, Маркодо ушундай болот. Бойго жеткенде Марко үй -бүлөсүндөгү ал этап башкача өтмөк, өткөнү менен элдеше албайт. Үмүттүн бүчүрү сыяктуу кичинекей бир учур гана пайда болот. Сапар учурунда аны менен анын атасынын ортосундагы байланыш үчүн бир замат бар эле, балким, эс тутуму бузулгансып, Марко өтө катуу жазаланган.
Бирок Марко өзүн өзү калыбына келтириши керек, өзүн кандайдыр бир ийгиликке жетүү үчүн, кайра түптөлүшү керек. Сексуалдуулук үчүн өзүн күнөөлүү сезүү күтүлбөгөн кесепеттерге алып келген Фрейддик көйгөйгө айланат жана ал мындан ары бул жазаны, атасынын түшүнбөстүгү үчүн ички күнөөнү тарткысы келет.
Марко окурмандын кийимин чечип бүтүп, адам балалыктан бойго жеткенге чейин, өспүрүм курактан кетүү үчүн мүнөздүү болгон бардык чыңалуу менен, анын жагдайын, анын үй -бүлөлүк идеологияга туура келбеген реалдуулукту ачуу менен көбөйтүлгөнүн көрсөтөт.
Марко кечирим сурап атасын кучактай алам деп ойлосо жакшы болмок. Жана атасы аны кечире турган эч нерсе жок деп ишендирди. Бирок андай болгон эмес жана Марко жаңы төрөлгөн сексуалдуулугу менен травмаларынын ортосунда өтүүнү аяктады. Ал эми окурман бардыгын ачат, муну каармандын терисинин астына койгондой.
Өзгөрүп жаткан Чилинин пейзажында, китептин аталышы жарыялаган табигый кырсыктардын кээ бирлери менен, кээде бөлүнүп кетүүчү дүйнөлөрдүн ортосундагы метафораны табабыз, алар жердин ичинен жана жер титирөөлөрүнө багынышат. сезимдерден.
Эми сиз романды сатып алсаңыз болот Табигый кырсыктар, Пабло Симонетти тарабынан, бул жерде: