Çîrokên gumanbar an nepenî yên mezin hêdî hêdî rastiyek ku di destpêkê de wekî tiştek pir cûda ji ya ku ew di dawiyê de ye tê pêşandan eşkere dikin. Ew li ser xêzkirina tinselê ye ku meriv bigihîje qatên nû yên ku nêzîkatiyên tarî lê dimînin. Jerome Tristante Di hawîrdoreke civakî ya ku bûye maskeya rojane de, xwe dide ber îfşakirina karakter û rewşan. Li taxa elîtîst a ku ji me re tê pêşkêş kirin ne her kes ew qas kêfxweş e (hema xweya Altorreal, li Murcia tenê tesadufek e), ne jî evîn bi qasî ku xuya dike rast e.
Cûdahiyên nazik (li vir têkiliyek balkêş a balkêş bi cûrbecûr re gotarên li ser cudahiyên), sînorê di navbera rastiya paşîn û rastiya pêwîst de destnîşan bikin. Bi gotineke din, xuyang wekî şêwazek jiyanê di hawîrdorek civakî de ku hûn bi qasî we tê de ne.
Karakterên neçar in ku ji materyalê heya ya herî kûr a hestyarî nîşan bidin. Tenê, em jixwe dizanin ku em nikarin sirekek mezin heta-hetayê veşêrin, bi heman awayî ku em nikanin dev ji ramana fîlek pembe berdin gava ku ji me tê xwestin ku em li ser fîlek pembe bifikirin.
Tiştê li ser Jerónimo Tristant û çîrokên li ser hawîrdorên girtî jixwe meylek e ku di romana wî ya berê de ye «Qet nebe zû«. Û her çend mîhengên her du romanan pir cûda ne ji ber ku em ji Pyrenees diçin deverek niştecîh a çîna jorîn, em di warê karakteran de hin wekheviyan dibînin.
Rastî me azad dike, her çend xedar be jî. At bi kêmanî, di edebiyatê de, ev texmîn pêk tê ji ber ku wekî xwendevanên zana yên ku dikarin ji aliyek neynika qonaxê biçin aliyek din, bi rêjeya ku ji hêla vebêjer ve hatî pêşniyar kirin, erê.
Ji ber vê yekê, kifşkirina her du aliyan ji bo pêşbîniya karesatê, ji bo naskirina motîfên dawîn ên ku ji çavnebarî, serbilindî, ambargoya bêsînor hatine derxistin, xizmet dike. Li taxa bijarte ya vê çîrokê em ji her tiştî ji têkiliyên kesane heya gavavêtina siyasetê mexdûrên xapandinê yên potansiyel dibînin.
Gelen, cîranê nû motora ku her tiştî dest pê dike ye. Ew amade ye ku fêrî cilşokên qirêj ên ewqas niştecîhên Altorreal bibe.
Di dawiyê de, çîrok dikeve nav erdek xerîb a gumanbar. Dozek taybetî tune, lê belê sedemek giştî ya razan heye. Gelen bêtir û bêtir hûrguliyên li ser hin karakteran fêr dibe ku, bi saya pisporiya wî ya di xistina wan de, di dawiya dawîn de her tiştî îtîraf dikin ji çûyîna wan û gendeliya wan bigire heya girêdanên wan ên xerîb.
So ji ber vê yekê, em ji nexşeyek taybetî dudilî ya ku bi bendewariyên xerîb li dora vê berhevoka nêzîkatiyên tarî têr dibe, kêf dikin. Em ji Gelen ditirsin û ji her keşfên wî yên nû di modus operandiyek beredayî de kêfxweş dibin.
Di heman demê de, eşkerekirina vê berhevoka derewan, nîv-rastiyên veşartî yên bargiraniya exlaqî an sûcdar me vedixwîne ku em têkevin aliyên temamker ên ku bi gelemperî di trîlerê de nayên destnîşan kirin. Ji ber ku her sirek şikestinekê vedihewîne, rijandina wê teşeya ku min di destpêkê de behs kir, ber bi vedîtina cîhanek şikestî, taxek ku tê de xanî dibiriqin dema ku xanî bi zorê li ser stûnên xwe yên di nav axa diherikî de binavbûyî radiwestin.
Naha hûn dikarin romana Secretos, pirtûka nû ya Jerónimo Tristant, li vir bikirin: