3 pirtûkên herî baş ên Sergio del Molino

Di sala 2004 -an de wan ji bo derketina yek ji romanên min li Heraldo de Aragón bi min re hevpeyivîn. Ez ji soza rûpela paşîn a tevde ew qas dilşad bûm. Loma ez hatim û min xortek nas kir Sergio del Molino, con su grabadora, su boli y su cuaderno. A puerta cerrada en un cuartucho, aquella lánguida entrevista de encargo inapetente acabó, como suele ocurrir en esos casos en los que el personaje no es el ídolo del periodista de turno, como un frío encargo.

Erê, ew lawikê ku hinekî ji min biçûktir bû, tam mîna şahiya bexçê nedixuya. Ez dibêm qey ji ber ku wî dest bi pîşeya xwe ya rojnamevaniyê dikir, an ji ber ku wî nedixwest bi nivîskarekî Mindundi yê wekî min re hevpeyivîn bike, an ji ber ku birçî bû, an jî tenê ji ber vê yekê.

Mesele dema Sergio dest bi pirsên xwe, pêşgotinên xwe, komeleyên xwe û yên din kir, min berê xwe da kifşê ku wî gelek tişt bi edebiyatê dizane. Rastî ev e ku ew berga pişta ji bo nivîskarek nûjen her gav ji min re hêsantir dikir ku ez nav û rûyê wî wekî rojnamevanek ciwanek maqûl an bi tevahî profesyonel bi bîr bînim, li gorî paradîgmaya rojnamegeriyê ya ku her yek vedibêje.

Çend sal derbaz bûn û niha ew e yê ku li vir û wir gelek hevpeyvînan dike, bi rojnamevanên kêm-zêde tûj re ji bo nîqaşkirina xebateke edebî ya ku jixwe vekirî hatiye naskirin. Ji ber vê yekê îro dora min e ku ez wan pirtûkên nivîskar ên ku ez wan ji afirandina wî ya herî baş dibînim binirxînim.

3 pirtûkên herî pêşîn ên Sergio del Molino pêşniyar kirin

Alman

La Historia no existe. Es algo así como una abstracción, una línea temporal cargada de adornos del imaginario humano que estructura en épocas. La cuestión es apuntar a las intrahistorias. Pequeños pasos por el mundo de vidas intensas que componen anécdotas que acaban transformando.

Sergio del Molino se ha entregado a esa causa de reverdecer una pequeña gran historia que sustenta muchos otros devenir más populares, más divulgados como pasajes históricos de primero orden. Pero la realidad tiene ese sustrato sine qua non, ese suelo donde hacen pie todas las circunstancias que, de una u otra forma, parten de puntos ignotos, de kilómetros cero tan fantásticos como este.

En 1916, en plena Primera Guerra Mundial, llegan a Cádiz dos barcos con más de seiscientos alemanes provenientes de Camerún. Se han entregado en la frontera guineana a las autoridades coloniales por ser España país neutral. Se instalarán, entre otros sitios, en Zaragoza y formarán allí una pequeña comunidad que ya no volverá a Alemania.

Entre ellos estaba el bisabuelo de Eva y Fede, quienes, casi un siglo después, se encuentran en el cementerio alemán de Zaragoza en el entierro de Gabi, su hermano mayor. Junto con su padre, son los últimos supervivientes de los Schuster, una familia que llegó a formar un importante negocio de alimentación. Pero en los tiempos que corren el pasado siempre puede regresar para levantar ampollas.

Con una intriga que crece página a página, Los alemanes trata uno de los episodios más vergonzosos y menos purgados de la historia de España: cómo los nazis refugiados aquí en un retiro dorado activaron el neonazismo en Alemania. Con sutileza alumbra el infierno que puede llegar a ser, en ocasiones, la familia, y deja en el aire dos preguntas incómodas: ¿Cuándo caducan las culpas de los padres? ¿Llega hasta los hijos la obligación de redimirlas?

Saeta binefşî

Ger pirtûkek vî nivîskarî hebe ku ji edebiyatê wêdetir bigihîje astek mirovî ya pir mezin, bê guman ev e. Jiyandina zarokek rastiyek e dijî xwezayê, ji bo mantiq û hesta mirovî bûyerên herî hovane.

Ez nikarim wekî bav xeyal bikim ka wateya wê çi ye ku meriv wê girêdanê ne tenê bi evîna herî dilsoz lê bi ramana pêşerojê winda bike. Gava ku tiştek wusa diqewime divê tiştek di hundurê de bişikîne.

Writing nivîsandina pirtûkek ji bo zarokek ku ne li wir e, divê ji bo dermanek ne mumkun, ber bi kêmasiyek kêmtirîn an di lêgerîna cîhûwarê transcendental a ku hatî nivîsandin de, wekî rûpelên ku dê di demek ku bêtir aîdî wan de maye bimîne, xebatek nedîtbar be. kurê nivîskarê pirsê. (Ez bê guman ji yekê / a ku bi vî karê nivîsandinê re rû bi rû dimînim, çalakiyek tenêtî ya ku li wir heye, hê bêtir jî li ber tunebûna dengbêjên wusa kûr).

Bê guman, mirov nikare li ser bingehên ku çîrokek bi vî rengî rêve dike de bikeve, lê rastî ev e ku ew demjimêra binefşî, ya ku di navbera xem û hewcedariya zindîbûnê de pêş dikeve, di rûpelên xwe yên pêşîn de pêşgotinek ramyarî ya ku dîroka dîrokê dorpêç dike dibîne. nezelaliya berî mirina neçar û texmîna hatina wê ya dawîn.

Pêdivî ye ku meriv dest bi xwendinê bike û rûbirûbûna dilpakiya zimanek ku dikeve navbera metafor û pirsên retorîkî yên ku bi çarenûsên herî zalim re li hev dikevin.

Spanya vala

Sergio del Molino di romana xwe ya ku Kes pê eleqedar nabe de, û di binê xebatek mezin a lêpirsînê de ku di nav hûrguliyên hûrgulî de tê xuyang kirin, senonografiyek di navbera rêgez û satirîkî de pêşkêş kir.

Di vê nivîsa xwe de ew têgîna Spanyayê ya ku di bin dîktatoriyê de ji hêla civakî û exlaqî ve dij-heyî bû, rizgar dike, lê ya ku di eslê xwe de firîna ji gund ber bi bajaran ve dubare dike, bajaran vediguhezîne duçerxên tarî yên bîrên demografîkî yên ku vegerandina wê dijwar bû. Bandora koçberiyê ya terikandina bajarokan heya roja îro berdewam dike, li gel derfetên mezin ên girêdanê ji bo her celeb mijaran.

Analîza vê pirtûkê bingehên têgihîştina mezinahiya nifûsa ku hin deverên hundur vediguherîne çolên rastîn ên şaristaniyê datîne.

Dekadens jî dikare xemla xwe hebe, û ew Spanya vala gelek ji xwe da ku berhevokek xeyalî ya edebî û tewra sînematografîkî berhev bike ku berevajî rastiya bajarî ya din e. Lê rastiya xemgîn a îro ev e ku Spanya vala dixuye ku ji xwe zêdetir nade.

Pirtûkên din ên pêşniyarkirî yên Sergio del Molino

Dîtina masiyan

Spanya Vala, pirtûka berê ya Sergio del Molino, perspektîfek wêrankirî, ne ku wêranker, li ser peresîna welatek ku ji belengaziya aborî ber bi celebek bextreşiya exlaqî ve çû, pêşkêşî me kir.

I ez perspektîfa wêrankirî tekez dikim ji ber ku derketina mirovan ji bajaran ber bi bajêr ve bi bêhntengiya kor, mîna ya kerê û gêzerê çêdibe ... suddenly ji nişka ve, ji wan gilgil, ev gilgil tên.

Spanya Vala wêneyê Antonio Aramayona, profesorek felsefeyê ku ji nakokiyên jiyanê dilsar e û li ber derketina ji forûma vê dinyayê ye, pêşkêşî me kir. Ji wî şaxî ew gotara nuha ya efsanewî ya ku sala borî derket.

Welê, ew ji nişka ve, di vê nû de pirtûka Dîtina masiyan, Antonio Aramayona bi girîngiyek mezin vedigere jiyana edebî. Hîniyên mamoste yên li ser durustî, pêşkeftin, hewcedariya her dem bi neheqî û rêzgirtina ji xwe re dibêjin, bi cîhê pratîkî otobiyografîk a nivîskar re bêkêmasî tevdigerin.

Ciwaniya wan ew e, ku bi hemî wan prensîbên baş ên ku ji hêla kesê guncan ve hatine veguheztin, ji hişmendî, rêzgirtin û rastiya xwe piçûktir têne dagirtin, bi rastiyek ku li benda gihîştinek ku berê berê xwe daye konvansiyonelîzm û oportunîzma wê .

Di dawiyê de xalek naskirina xiyanetê heye ku mezin dibe û mezin dibe. Her tiştê ku di xortaniyê de bi xwînê hate pejirandin, di dawiyê de mîna çermek şil li ser rûpelên pirtûkên me diweşe. Her dem hêrs heye, û têgihîştina ku di her kêliyê de, ger şans hebe, em ê vegerin, bi piranî, her tiştê ku em bûn.

Hin Gonzalez

Çil sal di ser serkeftina yekem a partiya sosyalîst di hilbijartinên giştî de (Cotmeh 1982) û hatina ser desthilatê ya parêzerê ciwanê Sevîlî, Felipe González, ku di sala 2022 de gihîştiye heştê salî, derbas dibe.

Hin González di dîroka Spanyayê de demek girîng vedibêje: Veguheztin, li dû xêza biyografî ya lehengê xwe yê mezin. Figurê Felipe González bingeha çîrokê ye, lê bala wê Spanya ye ku di kêmtirî nifşek de ji girseyî û yek partiyê derbasî demokrasiya pêşkeftî û entegrasyona temam a Ewropî dibe. Jînenîgariyek ku bi şahidiyên desta yekem, kronîk, pirtûkxaneyek rojnameyê û nebza vebêjerek ku ji Spanyaya îroyîn re wekî tu kesî negotiye belgekirî ye.