Ji bilî yek ji pirtûkên wî yên paşîn ên cewherek bêtir samîmî ku ew bû Berhevoka taybetî, bîbliyografyaya Juan Marse Ew ji salên 60-an heya mirina wî di sala 2020-an de di nav cûrbecûr xebatan de bi mora Marsé ya bêkêmasî ya ku egistansyalîzma xeyalî diherike, gelek caran balê dikişîne ser civaka Spanî ya piştî şer.
Gelek çîrokên ku di navbera giyanên herî baş û xirab de dikevin ber bextreşiyê. Romanên ku di hawîrdora civakî ya têkçûyî de, ku bi têkçûn û têgihîştinê ve hatî destnîşan kirin, zanyarî û perspektîfek li ser kesan pêşkêş dikin.
Xwendina Marsé ev e ku meriv di nav mîhengên wêrankirî de celebek ronahiyek edebî kifş bike ji aliyê belengaziya exlaqî ve, tê wateya pabendbûn û helwesteke krîtîk a pêwîst li ser hêz û qatbûna civakî.
Ji bo rizgarkirina sê romanên herî baş ên Juan Marsé divê hûn pir hişk bifikirin. Di navbera wê yekrengiya plansaziya efsûnî de, her roman bi tevahî wekî zêrê xebata wî ya wêjeyî diqede. Lêbelê, wekî her gav, ez ê şil bibim.
3 romanên pêşniyarkirî yên Juan Marsé
Keça di pantikên zêrîn de
Luys Forest, nivîskarekî kalê Falangîst, jinebî û bi prestîjeke wêjeyî ya ku jixwe hema bêje tune bûye, xwe dide nivîsandina bîranînên xwe, ku tê de ew bênavber rabirdûya xwe vediguhezîne da ku rastiyên vulgar, ne xweş an nerehet biguhezîne tiştên ku ji romantîktir, helbestîtir xuya dike. wî di rewşa heyî de guncan e; Li kêleka wî, biraziya wî Mariana (keça bi pantikên zêrîn, ku sernavê Balzac yê îronîkî dide romanê) wî wek dengekî çiryayî û cinîk ku li hember fablên derewîn ên nivîskar şer dike, wî tacîz dike.
Lê di vê lîstika ku bi fedakare rastiya rabirdûya wî ji nû ve çêdike de, dê kaskek surprîz hebe ku dê dawiya pirtûkê ya neçaverêkirî peyda bike. Çîrok, ku wekî sitranek siyasî dest pê dike, berevajîkirina "bêhna retorîkî" ya Forest bi eşkerebûna koronîkî ya Mariana re, gav bi gav derbasî deverên kûr û kûrtir dibe ku pîvanek neasayî li romanê zêde dike.
Satire bi çîrokek xewnên nezelal û nepenî, di navbera Borges û Henry James de, bi dawî dibe, ku ev xebata Marsé ji hemûyan ambargoya herî mezin dike. Di berhema xwe de ji rêze rewş û karakterên taybet dest pê dike. "Keça bi pantikên zêrîn" pir pêşdetir diçe, perspektîfên xwe dewlemend dike û pirtûkên xwe yên herî temam û gihîştî dide me.
Bi Teresa re nîvroyên paşîn
Tiştên mezin destpêk û dawiya wan diyarkirî ne. Nîvrojên paşîn ên bi Teresa re mîna fêrbûnê û di derengiya rojê de di nav ronahiyên qels de ku pîrbûnê vedixwînin mîna siya jiyanê ...
Di van rûpelan de em şahidê jidayikbûna yek ji erdnîgariyên wêjeyî yên herî bi hêz û domdar ên serdema me ne, wê Barcelonaya piştî şer ku di ronahiya bêdeng a bîranînê de hatî nivîsandin. Û em her weha bi du karakterên ku hevjiyana dirêj û bextewar bi çend nifşên xwendevanan re ew kirine efsane, kirine efsaneyên îdeal ên dema xwe: Teresa, xwendekara zanîngehê serhildêr û çepgir, keça bûrjûwaziya Katalan, û koçberek Mursî. kurê balkêş ku bi navê "Pijoaparte" tê nasîn, ew çîrokek evînê dijîn ku hemî nakokiyên serdemekê, spehî û belengaziya çînên civakî, nefsbiçûkiya pabendbûna hêsan û tirş û kîna windakaran, niştecihên sirgûnek navxweyî nîşan dide. ku di gelek şikestinan de hatine çewisandin, hê jî mîna zarokan xeyal dikin.
Sêrbaziya Shanganghayê
Li Barselona ya sala 1984-an, Captain Blay, bi serê xwe pêçayî û bi gumanên xwe yên der barê gazên ku dê tevahiya bajêr biteqînin, li taxa ku hîn jî ji ber lehiya mirinê ya şerê winda diheje û bi giyanên girî re pê re ye, digere. zarokên wê yên mirî.
Daniyêl biçûk wî di nav wan kolanên piştî mirina xwe de dişopîne, li wir ew ê bi birayên Chacón re, ku nobedariya deriyê deriyê xaniyê ku Susana, keçek bi nexweşiya pişikê, keça Anita Xanimê, sax dibe, diparêzin. Kim, şoreşgerek, ji welêt reviya û bi şewqa efsanewî ya nêçîrvanan ewr kir.
Di nêzîk de heval û rêhevalê Kim, Forcat, dê bigihîje malê, ku dê ji zarokan re serpêhatiya xeternak ku bavê keçikê li Şanghayê kiriye, bi Naziyên xwînxwar, çekdarên bêmerhemet û jinên kujer re rû bi rû maye vebêje. kabareyên herî hov ên bajarê qedexe.
Pirtûkên din ên balkêş ên Juan Marsé
Dûvikên gûzikan
Carinan ez difikirim ku dibe ku berhemên ji vê nûtir belkî bigihêjin rûmeta bûyîna li ser podiumê, lê xelata neteweyî ya ji bo vegotina ku vê romanê bi bejna xwe ya spehî dixemilîne, her gav wan karakterên sembolîk ên ku rûpelên wê digirin tîne bîra min, bê şik yek. ji mîkrokozmên herî berdar ên edebiyata spanî ya niha.
Karakterên nayên jibîrkirin di vê romanê de, wek zewaca dilşewat û dilşewat ku ji hêla ciwan David û kûçikê wî Chispa ve hatî çêkirin, Mufetîşê evîndar Galvan an jî Rosa Bartra, sorika ducanî ya bedew, ji ber xemgîniyek pir taybetî û xapandinek dîrokî ne, lê di heman demê de ber bi xapandina xewnên bêdawî ve, ku li vir bi xuyangên ruhanî yên bavekî azadîxwaz rev û pîlotek RAF-ê xweşik, ku ji wêneyek kovara kevn a ku bi dîwêr ve daliqandî ye, wekî pêbawerê Dawidê xeyalperest tevdigere.
Bi van karakteran, bi zimanekî şefaf ku berovajî bareya hestyarî û exlaqî ya kûr a ku di binê komployê de dimeşe, Dûvikên gûzikan, ku bi avahiyek vegotinê ya bi aqilmendî, hem jî xeyalî ye û nîşan dide ku sînorên di navbera rastî û xeyalî, rastî û derew, başî û xirabî, evîn û dilşikestî de çiqas nazik û nezelal in, rewşa Juan Marsé wekî yek ji romannivîsên herî mezin piştrast dike, ne. tenê ji tîpên Hispanîkî, lê ji vegotinên heyî yên Ewropî.
Û ji ber ku min soz daye ku ez sê berhemên her nivîskarê ku ez li vir dinirxînim bibijêrim, ez ê bi rasthatinî behsên birûmet bidim wan berhemên ku nayên barkirin, lê yên ku dikarin di wê qutiya rûmetê de bi cih bibin.
Di vê rewşê de, ez ê vebêjim Ku fahîşeya cuda, li cihê ku ez difikirim Juan Marsé îşaret bi aliyekî otobiyografîk kir û di plansaziya wî de piştî şer û derbasbûna bi çareseriya kuştinek ku, mîna azadiyên Spanyayê, gelek salan veşartî bû, li hev kir.