A ಸ್ಯಾಮ್ಯುಯೆಲ್ ಬೆಕೆಟ್ se le puede tildar de pesimista, de nihilista, de oscuro y simbólico, de cultivador del absurdo. Y, sin embargo, nada más vitalista que sobrevivir para contarlo. Nada más humano que intentar calmar los demonios internos y los miedos generales propios de guerras y postguerras. Para espíritus inquietos como el de Beckett una opción era experimentar con la literatura en busca de nuevos horizontes, puntos de fuga con los que salir de una realidad que hacía agua por todos lados, la Europa de mediados del siglo XX.
Escritor promiscuo en géneros narrativos, cultivó la poesía, la novela y la dramaturgia. Pero siempre con esa intención rupturista. En Beckett se intuye una especie de desencanto con la propia condición humana capaz de provocar los desastres de las guerras. Los cambios de registro y esa intención experimental, que en el caso de Becket acabó derivando en su reconocimiento como genio de las letras, se sustentan en gran manera en el desencanto, la desconfianza, el hartazgo, la búsqueda del cambio, la ridiculización de las formas, la irreverencia y la rebeldía…
ಬೆಕೆಟ್ ಅನ್ನು ಓದುವುದು ಸೃಜನಶೀಲ ಮನೋಭಾವದ ವಿನಾಶದ ಕಠೋರತೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ, ನೈತಿಕ ಮತ್ತು ಭೌತಿಕತೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವ ದುಃಖಕರವಾದ ಘರ್ಷಣೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವುದನ್ನು ಊಹಿಸುತ್ತದೆ.
ಹೌದು. ಆ ಇಪ್ಪತ್ತನೆಯ ಶತಮಾನದ ಜಗತ್ತು ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿದಂತೆ ತೋರಿತು (ಇದು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಹಲವು ಬಾರಿ ವಿಕಸನಗೊಂಡಿತ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ). ಅವನತಿಯು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸ್ವಾಧೀನಪಡಿಸಿಕೊಂಡಂತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಕಲೆ ಮತ್ತು ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಇಪ್ಪತ್ತನೇ ಶತಮಾನದ ಸಾಹಿತ್ಯವು ವಿಶ್ವ ಮರುಹೊಂದಿಸುವ ಗುಂಡಿಯನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿತ್ತು.
ಸ್ಯಾಮ್ಯುಯೆಲ್ ಬೆಕೆಟ್ ಅವರ 3 ಶಿಫಾರಸು ಮಾಡಲಾದ ಕೃತಿಗಳು
ಗೊಡಾಟ್ಗಾಗಿ ಕಾಯಲಾಗುತ್ತಿದೆ
ನಾಟಕ ಓದುವುದಕ್ಕೆ ಒಂದು ವಿಶೇಷ ಅಂಶವಿದೆ. ಸಂಭಾಷಣೆಯ ಪ್ರಾಧಾನ್ಯತೆ, ನಾಟಕೀಕರಣದ ಟಿಪ್ಪಣಿಗಳೊಂದಿಗೆ, ಪಾತ್ರಗಳ ಮುಂದೆ ನೀವು ಬೌದ್ಧಿಕವಾಗಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬೆತ್ತಲೆಯಾಗಿದ್ದೀರಿ. ಯಾವುದೇ ಸರ್ವಜ್ಞ ನಿರೂಪಕ ಇಲ್ಲ, ಮೊದಲ ಅಥವಾ ಮೂರನೇ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅಲ್ಲ ... ಎಲ್ಲವೂ ನೀವು ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಮಾತನಾಡುವ ಕೆಲವು ಪಾತ್ರಗಳು.
ಕೋಷ್ಟಕಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ಪಾತ್ರದ ಚಲನವಲನಗಳನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸುವ, ಸೆಟ್ ಅನ್ನು ಪತ್ತೆಹಚ್ಚುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ನೀವು ಹೊಂದಿರಬೇಕು. ವಿಷಯವು ಅದರ ಆಕರ್ಷಣೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲ.
ಗೋಡೋಟ್‌ಗಾಗಿ ಕಾಯುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ನಿರೂಪಣೆಯ ಅಸ್ತಿತ್ವವಾದದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯು ಅಲೆಮಾರಿಗಳಾದ ವ್ಲಾಡಿಮಿರ್ ಮತ್ತು ಎಸ್ಟ್ರಾಗನ್‌ನ ನೇರ ವೀಕ್ಷಣೆಯ ಸಮತಲದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು ರಸ್ತೆಯ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿರುವ ನಿಮ್ಮ ನಿರರ್ಥಕ, ಅಸಂಬದ್ಧ ಕಾಯುವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಭಾಗವಹಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಗೊಡಾಟ್ ಎಂದಿಗೂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಮನೆಯಿಲ್ಲದ ಜನರು ದಿನಾಂಕದ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ಪಡೆಯದ ಕಾರಣ ನೀವು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡುತ್ತೀರಿ.
ಪೊzzೊ ಮತ್ತು ಲಕ್ಕಿಯಂತಹ ಇತರ ಪಾತ್ರಗಳು ಎಂದಿಗೂ ಆಗದ ಆಗಮನವನ್ನು ಘೋಷಿಸಲು ಅನುಪಯುಕ್ತ ಕಾಯುವಿಕೆಯ ಲಾಭವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಮತ್ತು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನೀವು ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಆ ಬಂಗಳು ಎಂದು ನೀವು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು.
ಮತ್ತು ಆ ವಿಧಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಗೊಂದಲಕ್ಕೀಡುಮಾಡುತ್ತದೆ, ಅದು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಮತ್ತು ನಿಜವಾಗಿಯೂ, ಎಲ್ಲದರ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಜೀವನವು ಎಂದಿಗೂ ಬರದ ಯಾವುದನ್ನಾದರೂ ಕಾಯುತ್ತಿದೆ ... ವ್ಯಂಗ್ಯ, ಕಾಸ್ಟಿಕ್ ಹಾಸ್ಯ ಮತ್ತು ಭ್ರಾಂತಿಯ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳು, ಆದಾಗ್ಯೂ, ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಸವಿಯಬಹುದು. ನಿಜವಾದ ಸತ್ಯ.
ಮೊಲ್ಲೊಯ್
"ದಿ ಟ್ರೈಲಾಜಿ" ಯ ಆರಂಭದಂತೆಯೇ, ಬೆಕೆಟ್ ನ ಅತ್ಯಂತ ಐಕಾನಿಕ್ ಕಾದಂಬರಿಗಳು, ಸತ್ಯವೆಂದರೆ ಕಾದಂಬರಿ ಒಗಟು ಮತ್ತು ಇನ್ನೂ ಒಗಟುಗಳು.
Su trama experimental se nutre del monólogo, con la normal asociación que tiene este recurso para la evocación, para el pensamiento aleatorio, para el desorden… pero también para la síntesis brillante, para el salto de barreras de las estructuras de pensamiento habituales que nos conducen a la lógica, al etiquetado y a los prejuicios.
Molloy es un vagabundo que nos conduce durante la primera parte de la novela. Jacques Moran es una especie de policía que anda tras la pista de Molloy. Los motivos que lo conducen tras los pasos de Molloy confunden al lector que pueda esperar un hilo claro. La confusión es precisamente el hilo, la trama, la composición que permite la deriva de difícil cronología.
Y lo fundamental es que terminas de leer si llegar a comprender el fundamento de Molloy y de Moran. Quizás la misma persona, quizás víctima y asesino en una historia contada al revés. Lo importante es el extraño ínterin en el que has profundizado en la piel de unos personajes cuyo fin no tienes porqué haber entendido.
ಹೆಸರಿಲ್ಲದ
ಅದರ ಅದ್ಭುತವಾದ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ನಾನು ಟ್ರೈಲಾಜಿಯ ಎರಡನೇ ಭಾಗವನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಟ್ಟೆ. ಈ ಕಾದಂಬರಿಯೊಂದಿಗೆ ಬೆಕೆಟ್ ತನ್ನ ಅತ್ಯಂತ ತೀವ್ರವಾದ ಪ್ರಯೋಗಾತ್ಮಕ ಪಂತವನ್ನು ಮುಚ್ಚಿದ. ಈ ರೀತಿಯ ಟ್ರೈಲಾಜಿಯ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ಬೆಕೆಟ್ ಮಾಡಿದಂತೆ ಮಾತ್ರ ಮುಗಿಸಬಹುದು.
ಅಂತಿಮ ವಾಕ್ಯಗಳು ಹೆಚ್ಚು ನಾಟಕೀಯ, ಅತಿಯಾಗಿ ನಟಿಸಿದ ಸ್ವಗತವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ, ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಪರದೆ ಕೆಳಗಿಳಿಯುವಾಗ ಮತ್ತು ಆಕ್ಸಿಜನ್ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತದೆಯೋ ಅಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ, ಹೀಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಮುಖ್ಯವಾದ ಅನುಮಾನಗಳನ್ನು, ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ. ನಿಜ ... ಬೆಳಕು.
ಉಳಿದ ಕಾದಂಬರಿಯು ಬೆಕೆಟ್‌ನ ಮಾರಕ, ಕಚ್ಚಾ ಮತ್ತು ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಪ್ರಿಸ್ಮ್ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿನಿಷ್ಠ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಹಿಂದಿನ ಸ್ವಗತವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಾವು ಆದೇಶ ಮತ್ತು ಕಥಾವಸ್ತುವನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುತ್ತೇವೆ, ನಾವು ಕಾಲಾನುಕ್ರಮವನ್ನು ಊಹಿಸುತ್ತೇವೆ ಏಕೆಂದರೆ ಓದುವಾಗ ನಮಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದು ಅಗತ್ಯವಾಗಿದೆ, ಉಳಿದೆಲ್ಲವೂ ಪ್ರಯೋಗದ ಭಾಗವಾಗಿದೆ.
