សៀវភៅល្អបំផុតទាំង 3 ដោយ Sergio del Molino

ត្រលប់ទៅឆ្នាំ ២០០៤ ពួកគេបានសម្ភាសខ្ញុំនៅ Heraldo de Aragónសម្រាប់ការចេញប្រលោមលោកមួយរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំរំភើបខ្លាំងណាស់ចំពោះការសន្យានៃគម្របខាងក្រោយពេញមួយទំព័រ។ ដូច្នេះខ្ញុំបានមកជួបយុវជនម្នាក់ លោក Sergio del Molino, con su grabadora, su boli y su cuaderno. A puerta cerrada en un cuartucho, aquella lánguida entrevista de encargo inapetente acabó, como suele ocurrir en esos casos en los que el personaje no es el ídolo del periodista de turno, como un frío encargo.

មែនហើយ ក្មេងប្រុសនោះដែលក្មេងជាងខ្ញុំបន្តិច ហាក់ដូចជាមិនមានភាពរីករាយនៅក្នុងសួនច្បារនោះទេ។ ខ្ញុំគិតថាដោយសារគាត់ចាប់ផ្តើមអាជីពជាអ្នកកាសែត ឬដោយសារគាត់មិនមានអារម្មណ៍ចង់សម្ភាសន៍អ្នកនិពន្ធ មីន ឌី ដូចខ្ញុំ ឬដោយសារគាត់អត់ឃ្លាន ឬគ្រាន់តែដោយសារតែ។

ចំនុចនោះគឺថានៅពេលដែល Sergio បានចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងសំណួររបស់គាត់ ការណែនាំរបស់គាត់ សមាគមរបស់គាត់ និងផ្សេងៗទៀត ខ្ញុំបានរកឃើញរួចហើយថាគាត់ដឹងច្រើនអំពីអក្សរសិល្ប៍។ ការពិតគឺថា គម្របខាងក្រោយសម្រាប់អ្នកនិពន្ធវ័យក្មេងម្នាក់ តែងតែធ្វើឱ្យខ្ញុំកាន់តែងាយស្រួលក្នុងការចងចាំឈ្មោះ និងមុខរបស់គាត់ក្នុងនាមជាអ្នកកាសែតវ័យក្មេង ឬអ្នកកាសែតវ័យក្មេងដែលមានជំនាញវិជ្ជាជីវៈពិតប្រាកដ អាស្រ័យលើគំរូរបស់អ្នកសារព័ត៌មានដែលម្នាក់ៗលើកឡើង។

ប៉ុន្មានឆ្នាំបានកន្លងផុតទៅហើយ ហើយឥឡូវនេះគាត់គឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលឆ្លងកាត់ការសម្ភាសន៍ជាច្រើនទៀតនៅទីនេះ និងទីនោះ ដោយមានអ្នកសារព័ត៌មានមិនតិចឬច្រើនដើម្បីពិភាក្សាការងារអក្សរសាស្ត្រដែលទទួលស្គាល់ដោយបើកចំហររួចហើយ។ ដូច្នេះថ្ងៃនេះ វាជាវេនរបស់ខ្ញុំដើម្បីពិនិត្យមើលសៀវភៅទាំងនោះដោយអ្នកនិពន្ធ ដែលខ្ញុំចាត់ទុកថាល្អបំផុតនៃការបង្កើតរបស់គាត់។

សៀវភៅណែនាំល្អបំផុតទាំង ៣ ដោយសឺហ្គីយ៉ូដេលម៉ូលីណូ

ជនជាតិអាល្លឺម៉ង់

La Historia no existe. Es algo así como una abstracción, una línea temporal cargada de adornos del imaginario humano que estructura en épocas. La cuestión es apuntar a las intrahistorias. Pequeños pasos por el mundo de vidas intensas que componen anécdotas que acaban transformando.

Sergio del Molino se ha entregado a esa causa de reverdecer una pequeña gran historia que sustenta muchos otros devenir más populares, más divulgados como pasajes históricos de primero orden. Pero la realidad tiene ese sustrato sine qua non, ese suelo donde hacen pie todas las circunstancias que, de una u otra forma, parten de puntos ignotos, de kilómetros cero tan fantásticos como este.

En 1916, en plena Primera Guerra Mundial, llegan a Cádiz dos barcos con más de seiscientos alemanes provenientes de Camerún. Se han entregado en la frontera guineana a las autoridades coloniales por ser España país neutral. Se instalarán, entre otros sitios, en Zaragoza y formarán allí una pequeña comunidad que ya no volverá a Alemania.

Entre ellos estaba el bisabuelo de Eva y Fede, quienes, casi un siglo después, se encuentran en el cementerio alemán de Zaragoza en el entierro de Gabi, su hermano mayor. Junto con su padre, son los últimos supervivientes de los Schuster, una familia que llegó a formar un importante negocio de alimentación. Pero en los tiempos que corren el pasado siempre puede regresar para levantar ampollas.

Con una intriga que crece página a página, Los alemanes trata uno de los episodios más vergonzosos y menos purgados de la historia de España: cómo los nazis refugiados aquí en un retiro dorado activaron el neonazismo en Alemania. Con sutileza alumbra el infierno que puede llegar a ser, en ocasiones, la familia, y deja en el aire dos preguntas incómodas: ¿Cuándo caducan las culpas de los padres? ¿Llega hasta los hijos la obligación de redimirlas?

ម៉ោងពណ៌ស្វាយ

ប្រសិនបើមានសៀវភៅរបស់អ្នកនិពន្ធនេះដែលហួសពីអក្សរសិល្ប៍ដើម្បីឈានទៅដល់វិមាត្រមនុស្សដែលធំជាងនេះដោយគ្មានការសង្ស័យទេនេះគឺជាវា។ ការរស់រានមានជីវិតរបស់កុមារគឺជាការពិត ប្រឆាំងនឹងធម្មជាតិព្រឹត្តិការណ៍ឃោរឃៅបំផុតចំពោះតក្កវិជ្ជានិងអារម្មណ៍មនុស្ស

ខ្ញុំមិនអាចស្រមៃថាក្នុងនាមជាfatherពុកម្នាក់តើវាមានន័យយ៉ាងម៉េចដែលបាត់បង់ចំណងនេះមិនត្រឹមតែដោយក្តីស្រឡាញ់ស្មោះត្រង់បំផុតនោះទេប៉ុន្តែជាមួយនឹងគំនិតនៃអនាគត។ អ្វីមួយត្រូវតែបែកនៅខាងក្នុងនៅពេលមានរឿងដូចនេះកើតឡើង។

ហើយការសរសេរសៀវភៅសម្រាប់កុមារដែលមិននៅទីនោះគួរតែមានលំហាត់ដែលមិនអាចពិពណ៌នាបានឆ្ពោះទៅរកការព្យាបាលដែលមិនអាចទៅរួចឆ្ពោះទៅរកការធូរស្បើយអប្បបរមាឬក្នុងការស្វែងរកថ្នាំ placebo ឆ្លងដែននៃអ្វីដែលបានសរសេរដូចជាទំព័រដែលនឹងមានរយៈពេលដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ កូនប្រុសរបស់អ្នកនិពន្ធនៅក្នុងសំណួរ។ (ខ្ញុំច្បាស់ជាដឹងច្រើនជាងអ្នកដែលប្រឈមមុខនឹងកិច្ចការសរសេរនេះដែលជាសកម្មភាពនៅលីវដែលមានណាមួយសូម្បីតែនៅចំពោះមុខអវត្តមាននៃអេកូជ្រៅ ៗ បែបនេះ) ។

ជាការពិតមនុស្សម្នាក់មិនអាចស្វែងយល់ពីមូលដ្ឋានគ្រឹះដែលដឹកនាំការនិទានរឿងដូចនេះទេប៉ុន្តែការពិតគឺថាម៉ោងពណ៌ស្វាយដែលវិវឌ្ between រវាងទុក្ខសោកនិងតំរូវការសំរាប់ការរស់រានមានជីវិតបានរកឃើញនៅក្នុងទំព័រដំបូងរបស់វានូវប្រយោគឆ្លុះបញ្ចាំងដែលនិយាយពីប្រវត្តិសាស្ត្រ ភាពមិនច្បាស់លាស់មុនការស្លាប់ដែលជៀសមិនរួចនិងការសន្មត់នៃការមកដល់ចុងក្រោយរបស់វា

វាគឺដើម្បីចាប់ផ្តើមអាននិងប្រឈមមុខនឹងភាពស្មោះត្រង់នៃភាសាដែលកើតឡើងរវាងពាក្យប្រៀបប្រដូចនិងសំណួរវោហាសាស្ត្រដែលប៉ះទង្គិចនឹងជោគវាសនាដ៏ឃោរឃៅបំផុត។

អេស្ប៉ាញទទេ

នៅក្នុងប្រលោមលោករបស់គាត់គ្មានអ្វីខ្វល់ខ្វាយហើយនៅក្រោមការស៊ើបអង្កេតដ៏អស្ចារ្យមួយដែលមានភាពជ្រាលជ្រៅក្នុងការធ្វើឱ្យព័ត៌មានលម្អិតស៊ីហ្គេយ៉ូដេលម៉ូលីណូផ្តល់ជូននូវសេណារីយ៉ូរវាងអាកប្បកិរិយានិងរឿងកំប្លែង។

នៅក្នុងអត្ថបទនេះគាត់បានជួយសង្គ្រោះសញ្ញាណរបស់អេស្ប៉ាញដែលស្ថិតនៅក្រោមរបបផ្តាច់ការគឺមានភាពផ្ទុយគ្នាខាងសង្គមនិងសីលធម៌ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់គឺការហោះហើរពីជនបទទៅទីក្រុងម្តងហើយម្តងទៀតដោយធ្វើឱ្យទីក្រុងប្រែទៅជាមន្ទិលងងឹតនៃអណ្តូងប្រជាសាស្ត្រដែលពិបាកក្នុងការស្តារឡើងវិញ។ ឥទ្ធិពលនៃការធ្វើចំណាកស្រុកនៃការចាកចេញពីទីប្រជុំជននៅតែបន្តរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃបើទោះបីជាលទ្ធភាពនៃការតភ្ជាប់សម្រាប់បញ្ហាគ្រប់ប្រភេទក៏ដោយ។

ការវិភាគសៀវភៅនេះដាក់មូលដ្ឋានគ្រឹះដើម្បីស្វែងយល់ពីទំហំនៃការធ្វើចំណាកស្រុកដែលប្រែក្លាយតំបន់ដីគោកខ្លះទៅជាវាលខ្សាច់ពិតនៃអរិយធម៌។

ភាពសៅហ្មងក៏អាចមានមន្តស្នេហ៍របស់វាដែរហើយអេស្បាញដែលនៅទំនេរបានផ្តល់ឱ្យខ្លួនឯងជាច្រើនក្នុងការតែងនិពន្ធផ្នែកអក្សរសិល្ប៍និងសូម្បីតែការស្រមៃមើលភាពយន្តដែលផ្ទុយពីការពិតទីក្រុងផ្សេងទៀត។ ប៉ុន្តែការពិតបច្ចុប្បន្នដ៏ក្រៀមក្រំគឺថាប្រទេសអេស្ប៉ាញដែលនៅទំនេរហាក់ដូចជាមិនផ្តល់ឱ្យខ្លួនឯងទៀតទេ។

សៀវភៅណែនាំផ្សេងទៀតដោយ Sergio del Molino

រូបរាងរបស់ត្រី

អេស្បាញទទេដែលជាសៀវភៅមុនដោយសឺហ្គីយ៉ូដេលម៉ូលីណូបានបង្ហាញយើងនូវទស្សនៈដែលបំផ្លិចបំផ្លាញជាជាងការបំផ្លិចបំផ្លាញទស្សនវិស័យលើការវិវត្តនៃប្រទេសមួយដែលបានវិវត្តពីភាពវេទនាខាងសេដ្ឋកិច្ចទៅជាវេទនាខាងសីលធម៌។

ហើយខ្ញុំសង្កត់ធ្ងន់លើចក្ខុវិស័យដែលត្រូវបានបំផ្លិចបំផ្លាញពីព្រោះការចាកចេញរបស់ប្រជាជនពីទីប្រជុំជនទៅទីក្រុងកើតឡើងដោយនិចលភាពពិការភ្នែកដូចជាសត្វលានិងការ៉ុត ... ហើយភ្លាមៗពីភក់ទាំងនោះភក់ទាំងនេះបានមកដល់។

អេស្បាញទទេបានបង្ហាញយើងជាមួយតួលេខរបស់លោក Antonio Aramayona សាស្រ្តាចារ្យទស្សនវិជ្ជាដែលមិនពេញចិត្តនឹងភាពផ្ទុយគ្នានៃការរស់នៅនិងអំពីការចាកចេញពីវេទិកានៃពិភពលោកនេះ។ ពីគាត់បែងចែកថាឥឡូវនេះអត្ថបទទេវកថាដែលបានចេញកាលពីឆ្នាំមុន។

មែនហើយនោះភ្លាមៗនៅក្នុងថ្មីនេះ សៀវភៅ រូបរាងរបស់ត្រី, លោក Antonio Aramayona ត្រលប់ទៅជីវិតអក្សរសិល្ប៍វិញដោយភាពលេចធ្លោជាងមុន។ ការបង្រៀនរបស់គ្រូបង្រៀនស្តីពីសុចរិតភាពវឌ្នភាពតំរូវការដើម្បីទាមទារភាពអយុត្តិធម៌និងការគោរពចំពោះខ្លួនឯងដោយឥតខ្ចោះជាមួយចន្លោះស្វ័យប្រវត្តិជីវប្រវត្តិរបស់អ្នកនិពន្ធ។

យុវជនគឺជាអ្វីដែលពួកគេមានដោយមិនប្រកាន់ខ្ជាប់នូវគោលការណ៍ល្អ ៗ ទាំងអស់ដែលបានបញ្ជូនដោយមនុស្សសមរម្យដែលជំរុញដោយមនសិការការគោរពនិងសេចក្តីពិតរបស់ខ្លួនបន្តិចបន្តួចបញ្ចប់ដោយការជាប់គាំងជាមួយនឹងការពិតដែលកំពុងរង់ចាំកាលកំណត់ដែលបានកំណត់ទិសដៅឆ្ពោះទៅរកប្រពៃណីនិយមនិងឱកាសនិយមរបស់ខ្លួន ។

នៅទីបញ្ចប់មានចំណុចមួយនៃការទទួលស្គាល់ពីការក្បត់ជាតិគឺដើម្បីលូតលាស់និងចាស់ទុំ។ អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលបានព្រមព្រៀងគ្នាដោយឈាមនៅក្នុងយុវវ័យបញ្ចប់ដោយស្នាមប្រឡាក់ដូចជាទឹកថ្នាំសើមនៅលើទំព័រសៀវភៅរបស់យើង។ តែងតែមានកំហឹងហើយសញ្ញាណដែលថានៅពេលណាមួយប្រសិនបើសំណាងភ្នាល់យើងនឹងត្រលប់ទៅភាពជាអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលយើងមាន។

Gonzalez ជាក់លាក់

សែសិបឆ្នាំបានកន្លងផុតទៅចាប់តាំងពីជ័យជំនះដំបូងនៃគណបក្សសង្គមនិយមនៅក្នុងការបោះឆ្នោតទូទៅ (ខែតុលា 1982) និងការឡើងកាន់អំណាចរបស់មេធាវីវ័យក្មេងរបស់ Sevillian គឺ Felipe González ដែលនៅឆ្នាំ 2022 បានឈានដល់អាយុ XNUMX ឆ្នាំ។

González ជាក់លាក់មួយរៀបរាប់អំពីពេលវេលាដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃប្រទេសអេស្ប៉ាញ៖ ការផ្លាស់ប្តូរ ដោយធ្វើតាមខ្សែរឿងជីវប្រវត្តិរបស់តួឯកដ៏អស្ចារ្យរបស់វា។ តួរលេខរបស់ Felipe González គឺជាឆ្អឹងខ្នងនៃរឿង ប៉ុន្តែការផ្តោតអារម្មណ៍របស់វាគឺប្រទេសអេស្ប៉ាញដែលឆ្លងកាត់ក្នុងរយៈពេលតិចជាងមួយជំនាន់ពីមហាជន និងគណបក្សតែមួយទៅកាន់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យជឿនលឿន និងសមាហរណកម្មអឺរ៉ុបពេញលេញ។ ជីវប្រវត្តិដែលចងក្រងជាឯកសារដោយទីបន្ទាល់ដោយដៃផ្ទាល់ ប្រវត្តិកាល បណ្ណាល័យកាសែត និងជីពចររបស់អ្នកនិទានរឿងដែលបានប្រាប់ប្រទេសអេស្បាញសព្វថ្ងៃនេះដូចជាគ្មាននរណាម្នាក់ផ្សេងទៀត។