αžŸαŸ€αžœαž—αŸ…αž›αŸ’αž’αž”αŸ†αž•αž»αžαž‘αžΆαŸ†αž„ ៣ αžšαž”αžŸαŸ‹αžŠαžΆαž“αžΈαž™αŸ‰αŸ‚αž›αž”αŸŠαžΊαžŽαžΆαž”αŸ

αž“αŸ…αž€αŸ’αž“αž»αž„αžšαž„αŸ’αžœαž„αŸ‹αž‡αž˜αŸ’αžšαžΎαžŸαž“αŸƒαž’αž€αŸ’αžŸαžšαžŸαž·αž›αŸ’αž”αŸαžŠαŸ‚αž›αž˜αžΆαž“αž•αž„αžŠαŸ‚αžšαž™αžΎαž„αžšαž€αžƒαžΎαž‰αžαžΆαž—αžΆαž–αžαŸ’αžšαžΉαž˜αžαŸ’αžšαžΌαžœαž”αž„αŸ’αž€αžΎαžαž‡αžΆαž€αžΆαžšαž“αž·αž‘αžΆαž“αž€αžαžΆαŸ” αž–αŸ’αžšαŸ„αŸ‡αž˜αž·αž“αž˜αŸ‚αž“αž’αŸ’αž“αž€αž”αŸ„αŸ‡αž–αž»αž˜αŸ’αž–αž’αŸ† αŸ— αž‘αžΆαŸ†αž„αž’αžŸαŸ‹αž αŸŠαžΆαž“αž”αŸ„αŸ‡αž–αž»αž˜αŸ’αž–αž•αŸ’αžŸαžΆαž™αžαžΆαž˜αž’αŸ’αžœαžΈαž“αŸ„αŸ‡αž‘αŸαŸ” αž¬αž”αŸ’αžšαž αŸ‚αž›αž‡αžΆαžœαžΆαž‡αžΆαžšαž”αžŸαŸ‹αž’αŸ’αž“αž€αž•αŸ’αž‘αžΆαž›αŸ‹ αžŠαžΆαž“αžΈαž™αŸ‰αŸ‚αž›αž”αžΆαžŽαžΆαž”αžΆαžŸ αž€αŸ’αž“αž»αž„αž€αžšαžŽαžΈαž“αŸαŸ‡αž’αŸ’αž“αž€αžŠαŸ‚αž›αž˜αž·αž“αž…αž„αŸ’αž’αž»αž›αž‘αŸ…αž’αŸ’αž“αž€αž”αŸ„αŸ‡αž–αž»αž˜αŸ’αž–αž•αŸ’αžŸαžΆαž™αžŠαŸ‚αž›αž˜αž·αž“αž”αŸ’αžαŸαž‡αŸ’αž‰αžΆαž…αž·αžαŸ’αžαž…αŸ†αž–αŸ„αŸ‡αž€αžΆαžšαž–αž·αžαžŠαŸ‚αž›αž˜αž·αž“αžŸαŸ’αžšαž½αž› ...

αž’αŸ’αž“αž€αž’αžΆαž…αž‘αžΆαž™αžαžΆαž’αŸ’αž“αž€αž“αž·αž–αž“αŸ’αž’αž“αŸαŸ‡αž˜αž·αž“αž˜αŸ‚αž“αž‡αžΆαžšαžΏαž„αž”αŸ’αžšαžŒαž·αžαž‘αŸαŸ” αž™αŸ‰αžΆαž„αž αŸ„αž…αžŽαžΆαžŸαŸ‹αž‘αžΆαŸ†αž„αžŸαŸ’αžšαž»αž„αŸ” αžŠαŸ„αž™αžŸαžΆαžšαžαŸ‚αž“αŸ…αž€αŸ’αžšαŸ„αž˜αž αžαŸ’αžαž›αŸαžαžΆαžšαž”αžŸαŸ‹αžŠαžΆαž“αžΈαž™αŸ‰αŸ‚αž›αž”αŸŠαžΎαžŽαžΆαž”αŸαž™αžΎαž„αž”αžΆαž“αžšαž€αžƒαžΎαž‰ αž’αŸ’αž“αž€αž“αž·αž–αž“αŸ’αž’αž’αžαŸ’αžαž”αž‘ de primer orden en cuanto al patio actual de la literatura espaΓ±ola. Y es que el pensamiento crΓ­tico encaja en el ensayo como una pieza perfecta que sirve para el anΓ‘lisis. AdemΓ‘s de ser ΓΊtil para el despertar de conciencias, para el planteamiento de alternativas a cΓ­rculos de poder donde siempre se las apaΓ±an para ir sofocando alternativas a lo que hay.

αžŠαžΌαž…αŸ’αž“αŸαŸ‡αž”αŸ’αžšαžŸαž·αž“αž”αžΎαž’αŸ’αž“αž€αž…αž„αŸ‹αž•αŸ’αžαž›αŸ‹αž±αŸ’αž™αž˜αž“αžŸαž·αž€αžΆαžšαžšαž”αžŸαŸ‹αž’αŸ’αž“αž€αž“αžΌαžœαž€αžΆαžšαž„αžΌαžαž‘αžΉαž€αž‘αžΉαž€αžαŸ’αžšαž‡αžΆαž€αŸ‹αž›αŸ’αž’αž’αŸ’αž“αž€αž’αžΆαž…αž αŸŠαžΆαž“αž‡αžΆαž˜αž½αž™αžŸαŸ€αžœαž—αŸ…αžŽαžΆαž˜αž½αž™αžšαž”αžŸαŸ‹αžŠαžΆαž“αžΈαž™αŸ‰αŸ‚αž›αž”αŸŠαžΊαžŽαžΆαž”αŸαŸ” αž˜αž“αž»αžŸαŸ’αžŸαž˜αŸ’αž“αžΆαž€αŸ‹αž…αžΆαž”αŸ‹αž•αŸ’αžαžΎαž˜αžŠαŸ„αž™αž€αžΆαžšαž’αžΆαž“αžŸαŸ€αžœαž—αŸ…αž›αŸ’αž’αž αžΎαž™αž’αžΆαž…αžαŸ’αžšαž›αž”αŸ‹αž‘αŸ…αžŸαŸ’αž˜αžΆαžšαžαžΈαžŸαŸ’αž–αžΉαž€αžŸαŸ’αžšαž–αž“αŸ‹αž¬αž‰αŸ€αž“αžαŸ’αž“αžΆαŸ† ...

αžŸαŸ€αžœαž—αŸ…αžŽαŸ‚αž“αžΆαŸ†αž›αŸ’αž’αž”αŸ†αž•αž»αžαž…αŸ†αž“αž½αž“ ៣ αžŠαŸ„αž™αžŠαžΆαž“αžΈαž™αŸ‰αŸ‚αž›αž”αŸŠαžΊαžŽαžΆαž”αŸ

αž’αž“αŸ’αž‘αžΆαž€αŸ‹αž“αŸƒαž—αžΆαž–αž…αž˜αŸ’αžšαž»αŸ‡

αž€αžΆαžšαž’αŸ†αž–αžΆαžœαž“αžΆαžœαž±αŸ’αž™αž˜αžΆαž“αžŸαžΆαž˜αž‚αŸ’αž‚αžΈαž—αžΆαž–αž…αŸ†αž–αŸ„αŸ‡αž˜αž»αžαž€αžΆαžšαž”αŸ‚αž€αž”αžΆαž€αŸ‹αžŠαŸ‚αž›αžαŸ’αžšαžΌαžœαž”αžΆαž“αž›αžΎαž€αž€αž˜αŸ’αž–αžŸαŸ‹αžŠαŸ„αž™αžŸαž€αž˜αŸ’αž˜αž—αžΆαž–αž”αž…αŸ’αž…αž»αž”αŸ’αž”αž“αŸ’αž“αž¬αžšαž”αŸ€αž”αžŠαŸ‚αž›αž›αž‘αŸ’αž’αž·αž“αž·αž™αž˜αž“αž·αž™αž˜αž”αžΆαž“αž’αŸ’αžœαžΎαž±αŸ’αž™αžαžΌαž…αž’αžαŸ’αžαžŸαž‰αŸ’αž‰αžΆαžŽαžšαž”αžŸαŸ‹αžœαžŽαŸ’αžŽαŸˆαž€αž˜αŸ’αž˜αž€αžšαŸ” αžαžΎαž‚αžΆαžαŸ‹αž”αž‰αŸ’αž…αž”αŸ‹αžŠαŸ„αž™αž’αŸ’αžœαžΎαž‡αžΆαž’αŸ’αž“αž€αžŽαŸ‚αž“αžΆαŸ†αžŠαŸ‚αž›αž˜αžΆαž“αžŸαž»αž‡αžΈαžœαž’αž˜αŸŒαž‘αŸ? αžαžΎαž˜αžΆαž“αž›αž‘αŸ’αž’αž—αžΆαž–αž’αŸ†αž“αŸƒαž”αž‘αž›αŸ’αž˜αžΎαžŸαž¬αž•αŸ’αž‘αž»αž™αž‘αŸ…αžœαž·αž‰αžαžΎαžŸαž·αž‘αŸ’αž’αž·αž˜αžΆαž“αž›αž‘αŸ’αž’αž—αžΆαž–αž‘αžΆαž‰αž™αž€αž•αž›αž”αŸ’αžšαž™αŸ„αž‡αž“αŸαž–αžΈαž—αžΆαž–αž•αŸ’αž‘αž»αž™αž‚αŸ’αž“αžΆαž“αŸƒαž†αŸ’αžœαŸαž„αžŠαŸ‚αž›αž˜αžΆαž“αžŸαž˜αžαŸ’αžαž—αžΆαž–αž‡αŸ‡αž₯αž‘αŸ’αž’αž·αž–αž›αžŠαž›αŸ‹αž€αžΆαžšαž™αž›αŸ‹αžƒαžΎαž‰αžšαž”αžŸαŸ‹αžŸαž„αŸ’αž‚αž˜αž’αŸ†αž–αžΈαž‡αž˜αŸ’αž›αŸ„αŸ‡αž”αŸ‰αž»αž“αŸ’αžαŸ‚αž˜αž·αž“αž˜αŸ‚αž“αž˜αžΌαž›αž αŸαžαž»αžšαž”αžŸαŸ‹αžœαžΆαž‘αŸ?

El activismo se esfuerza en buscar las palabras adecuadas para marcar la diversidad, creando un entorno respetuoso con nuestras diferencias, mientras el sistema nos arroja por la borda de la Historia. Ya no se busca un gran relato que una a personas diferentes en un objetivo comΓΊn, sino exagerar nuestras especificidades para colmar la angustia de un presente sin identidad de clase.

αž™αžΎαž„αž”αžΆαž“αž“αŸ…αž…αž»αž„αž”αž‰αŸ’αž…αž”αŸ‹αž“αŸƒαž’αŸ’αžœαžΈαž˜αž½αž™αžšαž½αž…αž‘αŸ…αž αžΎαž™

αž“αŸ…αž€αŸ’αž“αž»αž„αž’αžαŸ’αžαž”αž‘αžŠαŸαžœαŸƒαž†αŸ’αž›αžΆαžαž“αž·αž„αž†αŸ’αž›αžΆαžαžœαŸƒαž“αŸαŸ‡αžŠαžΆαž“αžΈαž™αŸ‰αŸ‚αž›αž”αŸŠαžΊαžŽαžΆαž”αŸαž”αž„αŸ’αž αžΆαž‰αž‡αžΌαž“αž™αžΎαž„αž“αžΌαžœαž“αž·αž€αŸ’αžαŸαž”αž”αž‘αžŠαŸ‚αž›αž˜αžΆαž“αž—αžΆαž–αžαŸ’αžšαžΉαž˜αžαŸ’αžšαžΌαžœαžŠαžΌαž…αžŠαŸ‚αž›αžœαžΆαž‚αž½αžšαž±αŸ’αž™αž–αŸ’αžšαž½αž™αž”αžΆαžšαž˜αŸ’αž—αŸ– αž‚αŸ’αž˜αžΆαž“αž’αŸ’αžœαžΈαžŠαŸ‚αž›αž”αžΆαž“αž€αžΎαžαž‘αžΎαž„αž“αŸ…αž†αŸ’αž“αžΆαŸ† ្០្៑ αž‘αŸαž αžΎαž™αž”αž“αŸ’αž‘αžΆαž”αŸ‹αž˜αž€αž™αžΎαž„αž‚αž½αžšαž—αŸ’αž‰αžΆαž€αŸ‹αž•αŸ’αž’αžΎαž›αŸ” αžŠαŸ„αž™αžŸαžΆαžšαž‡αŸ†αž„αžΊαžšαžΆαžαžαŸ’αž”αžΆαžαž“αž·αž„αž‡αžΆαž–αž·αžŸαŸαžŸαžœαž·αž”αžαŸ’αžαž·αžŠαŸ‚αž›αž˜αž·αž“αž’αŸ’αž›αžΆαž”αŸ‹αž˜αžΆαž“αž–αžΈαž˜αž»αž“αž˜αž€αžŠαŸ‚αž›αžœαžΆαž”αžΆαž“αž”αž„αŸ’αž€αžΎαžαž˜αž·αž“αž˜αŸ‚αž“αž‡αžΆαž§αž”αž‘αŸ’αž‘αžœαž αŸαžαž»αž‘αŸαž”αŸ‰αž»αž“αŸ’αžαŸ‚αž‡αžΆαž€αžΆαžšαž”αžšαžΆαž‡αŸαž™αžŠαŸ‚αž›αž’αžΆαž…αž‡αžΏαž‘αž»αž€αž…αž·αžαŸ’αžαž”αžΆαž“αž“αŸ…αž€αŸ’αž“αž»αž„αž™αž“αŸ’αžαž€αžΆαžšαž˜αž½αž™αžŠαŸ‚αž›αžαŸ’αžšαžΌαžœαž”αžΆαž“αž‚αŸ’αžšαž”αžŠαžŽαŸ’αžŠαž”αŸ‹αŸ” αžŠαŸ„αž™αžŸαžΆαžšαžαŸ‚αžŸαž„αŸ’αž‚αž˜αžšαž”αžŸαŸ‹αž™αžΎαž„αž‡αž·αžαž˜αž€αžŠαž›αŸ‹αž αžΎαž™αž™αžΎαž„αž”αžΆαž“αžˆαžΆαž“αžŠαž›αŸ‹αž‘αžΈαž”αž‰αŸ’αž…αž”αŸ‹αž αžΎαž™αžšαŸ„αž‚αžšαžΆαžαžαŸ’αž”αžΆαžαž˜αž·αž“αž˜αŸ‚αž“αž‡αžΆαž”αŸ’αžšαŸαž„αž₯αž“αŸ’αž’αž“αŸˆαž“αŸ„αŸ‡αž‘αŸαž”αŸ‰αž»αž“αŸ’αžαŸ‚αž‡αžΆαž€αžΆαžšαž–αž“αŸ’αž›αžΏαž“αž“αŸƒαž€αžΆαžšαž•αŸ’αž‘αž»αŸ‡αžŠαŸαž’αŸ†αž“αŸαŸ‡αžŠαŸ‚αž›αž™αžΎαž„αž€αŸ†αž–αž»αž„αž‡αž½αž”αž”αŸ’αžšαž‘αŸ‡αŸ”

BernabΓ©αžŸαž˜αŸ’αžαŸ‚αž„αž“αžΌαžœαž€αžΆαžšαžœαŸ‚αž€αž‰αŸ‚αž€αž₯αžαžˆαž”αŸ‹αžˆαžšαž’αŸ†αž–αžΈαž˜αžΌαž›αž αŸαžαž»αžŠαŸ‚αž›αž™αž»αž‚αžŸαž˜αŸαž™αžšαž”αžŸαŸ‹αž™αžΎαž„αž‡αž·αžαž”αž‰αŸ’αž…αž”αŸ‹αž αžΎαž™αž–αž·αž“αž·αžαŸ’αž™αž˜αžΎαž›αžŠαŸ„αž™αž”αŸ’αžšαž»αž„αž”αŸ’αžšαž™αŸαžαŸ’αž“αž“αžΌαžœαžœαž·αž”αžαŸ’αžαž·αž“αŸαŸ‡αžŠαŸ‚αž›αž”αžΆαž“αž•αŸ’αž›αžΆαžŸαŸ‹αž”αŸ’αžαžΌαžšαž’αŸ’αžœαžΈαŸ—αž‘αžΆαŸ†αž„αž’αžŸαŸ‹αŸ” αž‘αŸ„αŸ‡αž™αŸ‰αžΆαž„αžŽαžΆαž€αŸαžŠαŸ„αž™αž“αŸ…αž†αŸ’αž„αžΆαž™αž–αžΈαž€αžΆαžšαžαŸ’αž’αžΌαž‰αžαŸ’αž’αŸ‚αžšαž“αž·αž„αž€αžΆαžšαžαŸ’αž’αžΌαž‰αžαŸ’αž’αŸ‚αžšαž’αŸ’αž“αž€αž“αž·αž–αž“αŸ’αž’αž›αžΎαž€αž‘αžΉαž€αž…αž·αžαŸ’αžαž±αŸ’αž™αž™αžΎαž„αž’αŸ’αžœαžΎαž‡αžΆαž˜αŸ’αž…αžΆαžŸαŸ‹αž›αžΎαž‡αŸ„αž‚αžœαžΆαžŸαž“αžΆαžšαž”αžŸαŸ‹αž™αžΎαž„αž αžΎαž™αžαžΆαž™αžΎαž„αž”αžΆαž“αž’αžΆαž“αž€αŸ’αž“αž»αž„αžœαž·αž”αžαŸ’αžαž·αžŠαŸαž’αŸ†αž“αŸαŸ‡αž‡αžΆαž±αž€αžΆαžŸαž˜αž½αž™αžŸαž˜αŸ’αžšαžΆαž”αŸ‹αž—αžΆαž–αž˜αž·αž“αž”αŸ’αžšαž€αŸ’αžšαžαžΈαž‡αžΆαžŸαŸαžŽαžΆαžšαžΈαž™αŸ‰αžΌαž›αŸ’αž’αž”αŸ’αžšαžŸαžΎαžšαž‡αžΆαž„αž’αŸ’αžœαžΈαžŠαŸ‚αž›αž™αžΎαž„αž‘αž»αž€αž…αŸ„αž›αž αžΎαž™αžαžΆαž„αž›αžΎ αž‘αžΆαŸ†αž„αž’αžŸαŸ‹αžŠαžΎαž˜αŸ’αž”αžΈαž€αž»αŸ†αž±αŸ’αž™αž™αžΎαž„αž‡αž½αž”αž”αŸ’αžšαž‘αŸ‡αžœαž·αž”αžαŸ’αžαž·αž“αŸƒαž‘αŸ†αž αŸ†αž“αŸαŸ‡αž˜αŸ’αžαž„αž‘αŸ€αžαŸ”

αž…αž˜αŸ’αž„αžΆαž™αž–αžΈαž”αž…αŸ’αž…αž»αž”αŸ’αž”αž“αŸ’αž“

QuizΓ‘ en el pasado no estΓ©n todas las soluciones, pero sΓ­ que podemos descubrir el cΓ³mo llegamos hasta donde estamos. Y el hecho de descubrir el salto generacional en la forma de afrontar los problemas generales acaba por despertar esa conciencia de que peor no se pudo haber evolucionado.

Este libro es mucho mΓ‘s que un viaje en el tiempo, una mera colecciΓ³n de hechos y cifras, de acontecimientos y personajes. Pretende ser un manual de supervivencia, un CΓ³dice para entender cΓ³mo hemos llegado hasta aquΓ­ y por quΓ© somos como somos. Y para eso tenemos que indagar en nuestro pasado mΓ‘s reciente, en ese momento donde todo pudo cambiar –y cambio, de hecho– pero poderosas fuerzas se conjuraron para que, si algo tenΓ­a que variar, lo hiciera dentro de un orden. Su orden.

αž…αž˜αŸ’αž„αžΆαž™αž–αžΈαž”αž…αŸ’αž…αž»αž”αŸ’αž”αž“αŸ’αž“
αž”αŸ’αžšαž€αžΆαžŸαž’αžαŸ’αžšαžΆ

αž‘αž»αž€αž±αŸ’αž™αžŸαŸαž…αž€αŸ’αžαžΈαž’αž’αž·αž”αŸ’αž”αžΆαž™

αžαŸ†αž”αž“αŸ‹αž”αžŽαŸ’αžŠαžΆαž‰αž“αŸαŸ‡αž”αŸ’αžšαžΎ Akismet αžŠαžΎαž˜αŸ’αž”αžΈαž€αžΆαžαŸ‹αž”αž“αŸ’αžαž™αžŸαžΆαžšαž₯αžαž”αžΆαž“αž€αžΆαžšαŸ” αžŸαž·αž€αŸ’αžŸαžΆαž’αŸ†αž–αžΈαžšαž”αŸ€αž”αžŠαŸ‚αž›αž‘αž·αž“αŸ’αž“αž“αŸαž™αžšαž”αžŸαŸ‹αž’αŸ’αž“αž€αžαŸ’αžšαžΌαžœαž”αžΆαž“αžŠαŸ†αžŽαžΎαžšαž€αžΆαžš.