លក្ខណៈពិសេសនៃទីក្រុងនីមួយៗដែលសម្គាល់ដោយរូបភាពដែលពោរពេញទៅដោយនិមិត្តសញ្ញានិងសេចក្តីយោងរបស់អ្នកកាន់តំណែងមុនដែលកាន់កាប់ចន្លោះតែមួយបានបើកបន្តិចម្តង ៗ ឆ្ពោះទៅរកកន្លែងលាក់ខ្លួនប្រសិនបើមិនមានឯកសណ្ឋានជាមួយទីក្រុងដទៃទៀតនៅក្នុងតំបន់ដែលមានឥទ្ធិពលកាន់តែធំឡើង។
សព្វថ្ងៃនេះគេអាចនិយាយបានថាភាពវៃឆ្លាតបានរសាត់ឆ្ពោះទៅរកមនសិការរួមដែលមានជាទូទៅនៅទូទាំងពិភពលោក។
ភាគខាងលិចនិងខាងកើតភាគច្រើនយល់ពីពិភពលោកដោយផ្អែកលើលំនាំប្រហាក់ប្រហែលគ្នាជាមួយនឹងភាពខុសប្លែកគ្នាក្នុងមូលដ្ឋាននៃសាសនាផ្សេងៗគ្នាជាមូលដ្ឋានដ៏ធំនៃសីលធម៌ទូទៅឬទិដ្ឋភាពក្នុងស្រុកដទៃទៀតដែលមានឋានៈតូចជាងហើយងាយស្រូបយកដោយចលនាដ៏ធំនេះឆ្ពោះទៅរកស្មារតីពិភពលោក រួម។
ជាមួយនេះខ្ញុំមិនចង់បញ្ជាក់ឬអ្នកនិពន្ធឡើយ (ដោយមិនមានការរំខានពីខ្ញុំក្នុងការបង្ហាញសៀវភៅរបស់នាង) ថាមនុស្សជាតិត្រូវប្រកាន់យកឯកសណ្ឋាននៅក្នុងសណ្តាប់ធ្នាប់សង្គមប្រភេទណាមួយ។ បុគ្គលតែងតែមានហើយនឹងមានកន្លែងទំនេរពីទំនោរឬគំនិត។ ប៉ុន្តែសម្រាប់វាហើយនៅទីនេះបាទ ម៉ាលឡាដចន្ទ្រា សង្កត់ធ្ងន់បុគ្គលម្នាក់ៗត្រូវតែធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវយ៉ាងជ្រាលជ្រៅដើម្បីដាក់ខ្លួនគាត់នៅលើពិភពលោកដើម្បីកុំឱ្យមានភាពស្រពិចស្រពិលនិងអាក់អន់ចិត្តពីភាពជ្រាលជ្រៅនៃភាពជាខ្លួនរបស់គាត់ដោយអសមត្ថភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ដើម្បីឈានទៅដល់ការសម្រេចបានដោយខ្លួនឯងបន្តិច។
ការគិតអំពីការអប់រំជាឧបករណ៍មួយដែលត្រូវបានគេយល់ថាជាដំណើរការនៃការរៀនសូត្រពីវិនាទីដំបូងរហូតដល់វិនាទីចុងក្រោយអាចជួយយើងក្នុងការស្វែងរកខ្លួនឯងនៅក្នុងវង់ដែលគ្រប់គ្រងយើងពីស្មារតីរួមជាមួយកម្លាំងកណ្តាលរបស់វា។
អត្ថបទមួយដើម្បីលាតត្រដាងនិងណែនាំដើម្បីបង្ហាញពីជីវិតរបស់យើងដូចជាសាជីជ្រុងរបស់ម៉ាស្លូឆ្ពោះទៅរកការសម្រេចបានដោយខ្លួនឯងគឺជាវិធីតែមួយគត់ដែលអាចធ្វើទៅបាន។
ឥឡូវអ្នកអាចទិញអត្ថបទ ហេតុផលសាភ័ណភ្ពសៀវភៅថ្មីរបស់កវីល្បីឈ្មោះចន្ថាម៉ាលឡាដនៅទីនេះ៖