ការផ្លាស់ប្តូរអ្វីមួយតិចតួចបំផុតគឺពីការសរសេរបានល្អទៅជាពងស្វាសមិនល្អ

ហេតុអ្វីបានជាដាក់ចំណងជើងសាមញ្ញទៅសៀវភៅហើយអាចដាក់វាវែងបាន។ តែប៉ុណ្ណោះ Luis Piedrahita និងស៊ីវែនតេសជាមួយ“ ដុនជូជេតូដឺឡាម៉ាន់ឆា” ដែលមានទេពកោសល្យរបស់គាត់បានហ៊ានដាក់ចំណងជើងលើសពី ៧ ពាក្យ។

ប៉ុន្តែជាការពិតវាក៏ជាការពិតដែលថាគំនិតទូទៅនៃសៀវភៅគួរតែត្រូវបានបកស្រាយយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងចំណងជើង។ ក្រែងលោអ្នកអានដែលមានសក្តានុពលត្រូវបានគេយល់ច្រឡំក្នុងការទទួលយកការកែប្រែថ្មីនៃវចនានុក្រមសព្វវចនាធិប្បាយ។ ពិភពលោកពោរពេញទៅដោយអ្នកអានមិនពេញចិត្តដែលត្អូញត្អែរប្រឆាំងអ្នកនិពន្ធបោកប្រាស់ ហើយទេល្វីសមិនចង់ក្លាយជាសាច់គុកទេ។

ថ្វីត្បិតតែវាមិនពិតតិចជាងអ្នកដែលស្គាល់ Luis Piedrahita យើងបានដឹងរួចមកហើយអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់គាត់ចំពោះ hendecasyllables, periphrasis និង neologism ជាពិសេសចុងក្រោយ។ ល្វីសមានពាក្យត្រឹមត្រូវសម្រាប់គម្លាតផ្លូវចិត្តណាមួយពាក្យដែលកើតចេញពីឱកាសដែលកំណត់និយមន័យអាក្រក់ឡើងវិញ។ លក្ខខណ្ឌដែលត្រូវបានសន្មត់យ៉ាងល្អបំផុតដោយខួរក្បាលដោយសារតែរូបភាពផ្លូវចិត្តភ្លាមៗ។

ប្រហែលជាភាសារបស់យើងគួរតែត្រូវបានរៀបចំឡើងវិញយ៉ាងហោចណាស់យ៉ាងហោចណាស់ផ្នែកនៃសុន្ទរកថារបស់វាមានការព្រួយបារម្ភ ...

ដូច្នេះប្រសិនបើអ្នកចង់រៀននិយាយនិងរៀនបង្ហាញពីខ្លួនអ្នកដូចព្រះមានបំណងអ្នកមានជម្រើសពីរគឺសិក្សាវចនានុក្រមម៉ារីយ៉ាម៉ូលីនៀដែលបានធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពឬចុះចាញ់នឹងការរៀនសូត្រតាមរយៈការសើចដែលជាការសន្យាដែលមិនអាចទៅរួច

នៅខាងក្រៅរឿងកំប្លែងមិនមែនជារឿងកំប្លែងទេពាក្យដែល Luis Piedrahita បង្ហាញយើងដើម្បីអាចដាក់ឈ្មោះទិដ្ឋភាពប្រចាំថ្ងៃគឺអស្ចារ្យដូចដែលពួកគេឃើញជាក់ស្តែងអស្ចារ្យដូចធម្មជាតិ។ ដូចដែលសេចក្តីសង្ខេបបានប្រកាសរួចហើយសៀវភៅនេះបានមកបំពេញចន្លោះដែលរាជបណ្ឌិត្យសភាភាសាមិនអាចបំពេញបាន។ ហើយនោះ ... ដែលលូអ៊ីសគ្របដណ្តប់ពួកគេសម្រាប់ភាពប្រសើរឬអាក្រក់។

អ្នកអាចទិញឥឡូវនេះ ការផ្លាស់ប្តូរអ្វីមួយតិចតួចបំផុតគឺពីការសរសេរបានល្អទៅជាពងស្វាសមិនល្អសៀវភៅថ្មីរបស់ Luis Piedrahita នៅទីនេះ៖