แแแแแทแแแแแแถแแพแแแธแแฝแแแแแแแขแแแแแทแแแแแแแแพแแแผแแแแแแแแถแแแแแแปแแแแแ แแแแปแแแแแธ แแแถแแธแแแถแ แแ แแ แแธแแปแแแถ แขแแแแแผแแแผแ Paula Bonetแ แแผแ แแแแแแแถแแแพแแแถแแแแธแแแพแแแทแแถแแขแแแธแ แแแแแถแแแทแแแแแแแแแถ แขแแแแแทแแถแแแฟแแแแแแถแแ แแแแปแแทแแแแแพแแแแแแขแถแแแแแแแแแแปแแแแแแแ แถแ แแแแแถแแแแขแแแแแทแแแแแแแแแแแผแแ แแแแนแแแธแแแแแแแแปแแแถแแแแแแแถแแแแถแแแแแแแแแขแแแแแผแแแผแแแแแแแแผแแ แแแแปแแแแแแผแแแถแแแแแแแถแแแแถแแฝแแแนแแแฟแแแแถแแแแข แ แ แ แพแแแฝแแแแแ แ แพแแแฝแแแแแแแถแแแแแแแฝแแแถแแ
Solo se dan esporรกdicamente los casos en los que todo se confabula y el creador artรญstico lo es en su mรกxima expresiรณn. Es lo que ocurre con estas dos ยฟescritoras? ยฟIlustradoras?โฆ, en la confusiรณn estรก la gracia. La cuestiรณn es que la coincidencia generacional de Marรญa y de Paula nos ubica en la extraรฑa tesitura de las coincidencias emparejadas de la virtud, como aquello de Cervantes y Shakespeare o de Ronaldo y Messi si bajamos al terreno del pan y circo de nuestro tiempo.
แแแปแแแแแแถแแ แแแ แพแแแแแแแแแแแแแถแแแแธแงแแถแ แแแแแแข แ แแแแแ แแแแแแผแแแแแถแแแถแแแฟแแแแแแแแแแแแแแปแแแแแแแถแแแแทแแแนแแแถแขแแแธแแนแแแแแผแแแแแพแแแ แแแแแแแแแแถแแแแแแแแแทแแแพแแแแแแแแกแถแแแแแฟแแแนแแแแแแฌแแแแแทแแแพแขแแแธแแแถแแแขแแแแนแแแแแผแแแถแแแแแแกแพแแแทแแแ แแแแปแแแแแแแแแแแแถแแแแแแแแถแแแแแแแฌแแแแแแแแแแแแแ แแแแแแทแแแแแแแแถแแแแแแนแแแพแแแแแแแแแแแแพแแแธแแแแแถแแ แแถแแแแแพแแแ แถแแแแแแถแแแถแแแแผแแแ แแแแปแแแถแแแแแถแแแแทแแแแแแแถแแแแแถแแแแถแแถแแ แแแแแแแแทแแแแแแถแแแแแแพแแแถแขแแแแแแทแแแแแแแแธแแแแแแแ แแแปแแแแแแถแแแถแแแ แแแแ แแแพแแแแแแแแแถแแแแทแแถแแแถแแ แปแแแแแแแ
แแแแแ แแแแถแแแแข แ แแถแแ แฃ แแแแแแถแแกแถแแผแแแ
แขแแแธแแแแแแแผแแแแแพแแ แแแ THE END แแแ แกแพแแแ แแพแขแแแแแแ
Cuando el show de Truman estรก a punto de terminar, uno de los televidentes que hacรญa pocos instantes vivรญa la apoteosis de la liberaciรณn de Truman, comenta ya con tono aburrido ยฟQuรฉ echan ahora? Sรญ, la vida es mรกs efรญmera en esta รฉpoca. Paradรณjicamente, vivimos mรกs aรฑos que hace siglos, pero aprovechamos menos el momento. Porque si no hay รฉxtasis inmediato solo queremos alcanzar nuevas cimas emocionales imposibles de disfrutar.
The end es un cartel en la fingida infinitud de nuestro universo. Hacia allรญ vamos con la inercia del cordero al redil. Concesiรณn tras concesiรณn, la infancia acaba por olvidarse y lo cierto es que ese era el รบnico final que importaba.
แแแแแ แขแแแธแแธแแแแ แแแแแแแแแแแแแแแแแถแแแถแแแแแแถแแแแแแแแแแแพแแแถแแธแแแแแขแผแแแแแแถแแขแแแแถแ แแแพแแแแแถแแ แพแแแทแแแแแแแแ แแแกแพแแแแแแแแฝแแแแ แแแแแแแแแแถแแแถแแฝแแแนแแแถแแ แแ แถแแ แ แพแแแแแแถแแแแแแพแแ แถแแแแแแแแพแแแพแแแแแแแแแแแแแแแถแแถแแแ แแแแปแแแธแแแแปแแแแแแแแแ แแพแแแแแแ แแถแแแแนแแขแแแแแแแแแแ แถแแแแแถแแแแถแแแแแแแแ แ แทแแแแแทแแถแแแถแแฝแแแพแแแพแแแแธแแผแแแแแนแแแแแแพแแขแแแธแแถแแแแแถแแแแแแผแแแแแแถแแแแแแแถแแแแถแแแธแแถแแแพแแแทแแแ แแทแแแธแแแแ แแแแแแแพแแแถแ แแถแแแแแแแแแขแแแแถแ แแแพแแแแแถแแ แแแปแแแแแแธแแแแ แแแแแแแทแแแแแแ แ แพแแแ แแแแแแฝแแแพแแแแแถแแแกแพแแ แพแแแถแแขแถแแแแแแแแถแแแแถแแแธแแแแ แแแ แแธแแแแ แแแแแ แกแพแแแ แแพแขแแแแแแแ แพแแแพแแแแแแแ แ แทแแแแ แถแแแแแแพแแแฟแแแฝแแแแแ แแแแแแแแฝแแแแแแพแแแทแแแแแผแแแแแพแแปแแแถแแพแแแทแแแแแถแแแแแแถแ
แขแแแแแ
La obra de arte es el cuerpo. En la visiรณn antropocรฉntrica del mundo y del universo, desde el hombre de Vitruvio al Ecce Homo o a la Libertad guiando al pueblo, la imagen del cuerpo humano es el emblema a conquistar para cรกnones perfectos o perturbadoras imรกgenes. Sangre, sudor, muerte y pasiรณn. Hasta que polvo seamos, lo รบnico que nos queda es la idea de que albergamos alma bajo la piel y que el orgasmo puede ser la รบnica forma de sentir el tacto de Dios.
แแแแแบแแถแแแแแ แขแแแธแแถแแแถแแ แขแแแธแแถแแแถแแแแแแแแกแถแแแแทแแแแแผแแแถแแแแแแแกแถแแแ แแถแแแถแแแแแแแแผแแแถแแแแแแแแแแแแถแแแแแแแแแแถแแแถแแแแแแถแแแฝแแแแแแทแแแถแแแแแแถแแแผแแแถแแแแแผแแแผแแแทแแแถแแแถแแแแแแแแ แแแถแแแถแแแแแแแทแแแแแแถแแทแแแแแแ แแแแปแแแแแแแแแทแ แทแแแแแแแแแแแแแแขแแแแแทแแแแแแแแแพแแ
แขแแแแแ แแถแแถแแแแแแนแแแถแแ แแ แถแแแทแแแแแแแทแแถแแขแแแธแแแแพแแแทแแแถแแแถแแแแแแขแแแธแแแแแแแแถแแแแถแแแแแแแแแถแแแแแแถแแแแถแ แแแพแแแถแแแทแแถแแแแแแถแแแแแแทแแแแแธ แขแแแธแแถแแแแแแแแทแแแถแแแแแแแ แแธแแทแแแแแถแแแทแแแพแแแแแแแแธแแธแ แแถแแบแแถแแผแแแถแแแแแแแแแแแธแแแแถแแแแแแ แแถแแแแแแปแแแพแแแ แแแแแแแแแแแแถแแแแแ แแแ แพแแแแแแแแ แแแแธแแทแแแแแธแ
แ แแแแผแแถแ
Un libro de Ovidio hecho suyo, de Paula Bonet. Amar con el toque mรญstico que le dio el poeta para finalmente sucumbir al extraรฑo lirismo de unas ilustraciones que parecen desvelar todos los secretos que las apasionadas palabras soterran para trascendencia de sus emociones de aquellos dรญas convertidas en estas imรกgenes en las ciertas pulsiones que se ocultan detrรกs.
แขแแแแแแแแแแแแแแธแแถแแแบแ แถแแแแแแแแถแแแแแ แ แแฝแฏแแแฟแแแแแแแแทแแถแแแ แถแแแแแแแทแแถแแธแแทแแแแแแธแแถแแแแทแแแแแแแแถแแนแแแแแพแแแแพแแแผแแแถแแแบแ แถแแแแแแแแแแถแแแแแธแแถแแแแแแแแถแแแแแแแแ แแแแทแแแถแแขแแแ แทแแแแ แแ แแแแปแแงแแถแ แแแแแฝแแแแแแแแถแแแพแแแแแแพแแแถแแแถแแแแแแธแแ แแแแปแแแทแแแแปแแถแแแธแแแถแแธแแถแแแแแแแแแถแแถแแแถแแแแถแแแแปแแแแแแแแทแแแแแแฝแแแแแถแแขแถแแแแแแแแถแแแแผแแแถแแแแแแแแ แแแแแแแผแแแแแ แแแทแแแแแถแแธแแแแแถแแแแแแถแแแแกแถแแแแฝแแแแขแแแแแแแแถแแทแ แแ แ แแแปแแแแแแฝแแแแแแแพแแถแแถแแแแแแแ แนแแแทแแแแ แนแแแแแถแแแแแแแแแฝแแแแ แแฝแแแแแบแแถแแฝแฏแแแแแแแแถแแแถแขแแแแแทแแแแแ แแถแแบแแถแแถแแแบแ แถแแแแแแแทแแถแแแถแแฝแแแปแแแแแแแถแแแแแถแแแแแแแแแแแแแแแ แแแแแ