αžŸαŸ€αžœαž—αŸ…αž›αŸ’αž’αž”αŸ†αž•αž»αžαž‘αžΆαŸ†αž„ ៣ αžšαž”αžŸαŸ‹αž˜αŸ‰αžΆαž“αžΌαž’αŸ‚αž›αž—αžΌαž αŸ’αž‚αžΈ

αž‘αŸαž–αž€αŸ„αžŸαž›αŸ’αž™αž’αž€αŸ’αžŸαžšαžŸαžΆαžŸαŸ’αžαŸ’αžšαž’αžΆαž αŸ’αžŸαž„αŸ‹αž‘αžΈαž“αžαžΆαŸ†αž„αž–αžΈαž–αŸαž›αž“αŸ„αŸ‡αž˜αž€ Borges αž±αŸ’αž™ αž‘αžΎαž„αž›αžΎ αžŸαžΆαž˜αŸ‰αž“αžαžΆ Schweblin αžαŸ’αžšαžΌαžœαž”αžΆαž“αž‚αŸ αž“αž·αž„αž“αŸ…αžαŸ‚αž”αž„αŸ’αž αžΆαž‰αž±αŸ’αž™αžƒαžΎαž‰αžŠαŸ„αž™αžŸαŸ†αž‘αŸαž„αž•αŸ’αžŸαŸαž„αž‚αŸ’αž“αžΆαžŠαžΌαž…αž‡αžΆαžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹αž•αŸ’αž‘αžΆαž›αŸ‹ αž›αŸ„αž€ Manuel PuigαžŠαŸ‚αž›αžαŸ’αž‰αž»αŸ†αž“αžΆαŸ†αž˜αž€αž€αž“αŸ’αž›αŸ‚αž„αž“αŸαŸ‡αž“αŸ…αžαŸ’αž„αŸƒαž“αŸαŸ‡αŸ”

Agrupar a toda una plΓ©yade de grandes autores por un rasgo tan limitador como puede ser la nacionalidad tiene sus riesgos de etiquetado. Pero no cabe duda de que tantos buenos escritores han hecho de la literatura en espaΓ±ol cuna para la erudiciΓ³n o para el neo lenguaje, para el existencialismo hecho argumento o para mayor gloria del lirismo hecho prosa. Un crisol inagotable en el que Manuel Puig αž“αžΆαŸ†αž˜αž€αž“αžΌαžœαž€αžΆαžšαž›αžΆαž™αž”αž‰αŸ’αž…αžΌαž›αž‚αŸ’αž“αžΆαž“αžΌαžœαžŸαž˜αžΆαžŸαž’αžΆαžαž»αž…αŸ’αž“αŸƒαž”αŸ’αžšαžŒαž·αžαžαŸ’αž˜αžΈαžŠαŸ‚αž›αž€αŸ†αžŽαžαŸ‹αžŠαŸ„αž™αž›αž€αŸ’αžαžαžŽαŸ’αžŒαžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹αž‡αžΆαžαŸ’αžŸαŸ‚αž—αžΆαž–αž™αž“αŸ’αž.

αž€αŸ’αž“αž»αž„αž€αžšαžŽαžΈαžŽαžΆαž€αŸαžŠαŸ„αž™ αž€αžΆαžšαž„αž€αŸ‹αž€αŸ’αž”αžΆαž›αž‡αžΆαž”αž“αŸ’αžαž”αž“αŸ’αž‘αžΆαž”αŸ‹αž…αŸ†αž–αŸ„αŸ‡αž—αžΆαž–αž™αž“αŸ’αžαž‚αžΊαžŸαŸ’αž‘αžΎαžšαžαŸ‚αžαŸ‚αž„αžαŸ‚αž‡αžΆαž›αŸαžŸαžŠαžΎαž˜αŸ’αž”αžΈαžŸαŸ’αžœαŸ‚αž„αž™αž›αŸ‹αž’αŸ†αž–αžΈαž‚αž“αŸ’αžαž“αž·αž‘αŸ’αž‘αŸαžŸαž“αŸƒαžαž½αž’αž„αŸ’αž‚αžŠαŸαž’αžŸαŸ’αž…αžΆαžšαŸ’αž™αž“αŸ…αž€αŸ’αž“αž»αž„αžŸαŸ’αžαžΆαž“αž—αžΆαž– αž“αž·αž„αž€αžΆαžšαž€αŸ†αžŽαžαŸ‹αž•αŸ’αžŸαŸαž„αŸ—αž‚αŸ’αž“αžΆαž”αŸ†αž•αž»αžαŸ”

αžαŸ‚αž„αžαŸ‚αž˜αžΆαž“αž€αžΆαžšαžŸαž“αŸ’αž‘αž“αžΆαžŠαŸαžαžΉαž„αžαŸ‚αž„αž‡αžΆαž˜αž’αŸ’αž™αŸ„αž”αžΆαž™αž”αž‰αŸ’αž…αŸαž‰αž˜αžαž·αžŠαŸαž›αŸ’αž’αž”αŸ†αž•αž»αžαžšαž”αžŸαŸ‹αž’αŸ’αž“αž€αž“αž·αž–αž“αŸ’αž’ αžŠαžΎαž˜αŸ’αž”αžΈαž•αŸ’αžαž›αŸ‹αž“αžΌαžœαž€αž„αŸ’αžœαž›αŸ‹αžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹ αž…αž€αŸ’αžαž»αžœαž·αžŸαŸαž™αžŠαŸαžŸαŸ†αžαžΆαž“αŸ‹αžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹ αž“αž·αž„αžœαž·αž…αžΆαžšαžŽαž€αžαžΆαžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹αž…αžΌαž›αž‘αŸ…αž€αŸ’αž“αž»αž„αž‘αžΈαž•αŸ’αžŸαžΆαž“αŸƒαž–αŸ’αžšαž›αžΉαž„ αžŠαŸ‚αž›αž αŸαžαž»αž•αž›αžŸαž˜αŸ’αžšαžΆαž”αŸ‹αž—αžΆαž–αž‡αžΆαžαž½αž’αž„αŸ’αž‚αž“αžΈαž˜αž½αž™αŸ—αžαŸ’αžšαžΌαžœαž”αžΆαž“αžšαž€αžƒαžΎαž‰ αžŠαŸ‚αž›αž’αŸ’αž“αž€αž“αž·αž–αž“αŸ’αž’αž”αž‰αŸ’αž…αž”αŸ‹αžŠαŸ„αž™αž”αž„αŸ’αž αžΆαž‰αž™αžΎαž„αž‡αžΆαž˜αž½αž™αž“αžΉαž„αž€αžΆαžšαž›αžΆαž™αž”αž‰αŸ’αž…αžΌαž›αž‚αŸ’αž“αžΆαžŠαŸαž‚αž½αžšαž±αŸ’αž™αžšαŸ†αž—αžΎαž”αžšαžœαžΆαž„αž‡αŸ„αž‚αžœαžΆαžŸαž“αžΆ αž“αž·αž„αž”αžŽαŸ’αžαŸ„αŸ‡αž’αžΆαžŸαž“αŸ’αž“αžŠαŸ‚αž›αž˜αžΎαž›αžƒαžΎαž‰αž–αžΈαžŸαž˜αžαŸ’αžαž—αžΆαž–αŸ” αž‘αŸ…αž“αžΉαž„αž€αžΆαžšαž•αŸ’αž›αžΆαžŸαŸ‹αž”αŸ’αžαžΌαžšαžαžΆαž„αž€αŸ’αž“αž»αž„αŸ”

αžŸαž˜αŸ’αžšαžΆαž”αŸ‹αž‚αž»αžŽαž’αž˜αŸŒαžŠαŸαž’αŸ†αž’αŸαž„αž“αŸƒαž€αžΆαžšαž‡αž½αž”αž‡αžΆαž˜αž½αž™αžαž½αž’αž„αŸ’αž‚αžšαžŸαŸ‹αžšαžœαžΎαž€αž”αŸ‚αž”αž“αŸαŸ‡αŸ” Manuel Puig αž‘αž‘αž½αž›β€‹αž™αž€β€‹αž€αžΆαžšβ€‹αžŸαžšαžŸαŸαžšβ€‹αžŸαŸ’αž‚αŸ’αžšαžΈαž”β€‹αž“αŸƒβ€‹αž”αŸ’αžšαž›αŸ„αž˜αž›αŸ„αž€β€‹αžšαž”αžŸαŸ‹β€‹αž‚αžΆαžαŸ‹. Como presentadas en escenarios que dinamizan cada trama, incluso en alguna de sus estructuras mΓ‘s complejas en sus incursiones en su literatura experimental. Un autΓ©ntico gustazo dejarse llevar por cualquiera de sus novelas.

αž”αŸ’αžšαž›αŸ„αž˜αž›αŸ„αž€αž€αŸ†αž–αžΌαž› 3 αžŠαŸ‚αž›αž”αžΆαž“αžŽαŸ‚αž“αžΆαŸ†αžŠαŸ„αž™ Manuel Puig

αž›αžΆαž”αž˜αžΆαžαŸ‹

Solo Manuel Puig podΓ­a hacer de una novela ligera (que casi recuerda mΓ‘s en su estructura epistolar a un posible guion de teatro), una gran historia intimista. Una trama con el ritmo trepidante del folletΓ­n, pero con un trasfondo que tambiΓ©n aborda las amarguras del amor y escarba en los jardines de cada casa, donde cada cual entierra miserias y secretos cuando ambas cosas no son lo mismo.

Juan Carlos Etchepare αž”αžΆαž“αžŸαŸ’αž›αžΆαž”αŸ‹αž˜αž»αž“αž–αŸαž›αžˆαžΆαž“αžŠαž›αŸ‹αž’αžΆαž™αž» 30 αž†αŸ’αž“αžΆαŸ†αŸ” αž“αŸ…αž–αžΈαž€αŸ’αžšαŸ„αž™αž‚αžΆαžαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹αž”αžΆαž“αž…αžΆαž€αž…αŸαž‰αž–αžΈαžαŸ’αžŸαŸ‚αžŸαŸ’αžšαž‘αžΆαž™αžŠαŸ‚αž›αž—αŸ’αž‡αžΆαž”αŸ‹αž‡αžΈαžœαž·αžαžšαž”αžŸαŸ‹ Mabel, NenΓ©, Elsa αž“αž·αž„ Leonor αŸ”

αž‘αžΈαž”αž“αŸ’αž‘αžΆαž›αŸ‹αž“αŸƒαž—αžΆαž–αž€αŸ’αž›αžΆαž αžΆαž“αž“αŸαŸ‡αž”αžΆαž“αžαŸ’αž€αŸ„αž›αž‘αŸ„αžŸαž‡αžΆαž˜αž»αž“αžŸαž˜αŸ’αžšαžΆαž”αŸ‹αžšαž”αŸ€αž”αžšαžŸαŸ‹αž“αŸ…αžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹αž”αžΆαž“αž”αž‰αŸ’αž…αž”αŸ‹αž‘αŸ…αž‡αžΆαž—αžΆαž–αžšαž‰αŸ‰αŸαžšαž‰αŸ‰αŸƒαžŠαŸ‚αž›αž“αžΆαŸ†αž˜αž€αž“αžΌαžœαž—αžΆαž–αž’αžΆαž€αŸ’αžšαž€αŸ‹αž”αŸ†αž•αž»αžαž“αŸ…αž€αŸ’αž“αž»αž„αž”αŸ’αžšαž‡αžΆαž‡αž“αž“αŸƒαž‘αžΈαž€αŸ’αžšαž»αž„αžŠαŸ‚αž›αž”αžΆαž“αž€αŸ’αž›αžΆαž™αž‡αžΆ microcosm αžŠαŸ‚αž›αž”αž‰αŸ’αž…αž”αŸ‹αžŠαŸ„αž™αž€αžΆαžšαž”αŸ’αžšαž˜αžΌαž›αž•αŸ’αžαž»αŸ†αž‡αžΆαž…αŸ’αžšαžΎαž“αž“αŸƒαž€αžΆαžšαž›αžΎαž€αž‘αžΉαž€αž…αž·αžαŸ’αžαžšαž”αžŸαŸ‹αž˜αž“αž»αžŸαŸ’αžŸαžαŸ’αž›αžΆαŸ†αž„αž”αŸ†αž•αž»αžαžŠαŸ‚αž›αžŠαžΉαž€αž“αžΆαŸ†αž†αŸ’αž–αŸ„αŸ‡αž‘αŸ…αžšαž€αž€αžΆαžšαž”αŸ†αž•αŸ’αž›αž·αž…αž”αŸ†αž•αŸ’αž›αžΆαž‰αž“αŸ…αž–αŸαž›αžŠαŸ‚αž› αž‚αŸ’αž˜αžΆαž“αž’αŸ’αžœαžΈαž“αŸ…αžŸαŸαžŸαžŸαž›αŸ‹αž‘αŸαŸ” αž˜αžΆαž“αžŸαž‰αŸ’αž‰αžΆαž“αŸƒαžŠαŸ†αžŽαŸ„αŸ‡αžŸαŸ’αžšαžΆαž™αŸ”

αž›αžΆαž”αž˜αžΆαžαŸ‹

αž€αžΆαžšαžαžΎαž”αžšαž”αžŸαŸ‹αžŸαŸ’αžαŸ’αžšαžΈαž–αžΈαž„αž–αžΆαž„

Un tΓ­tulo que apunta a lo surrealista o por lo menos a lo desconcertante y que a la postre no engaΓ±a. Desde la relaciΓ³n de dos presos, Molina y ValentΓ­n, el autor se lanza a una disertaciΓ³n compleja que engarza con los estereotipos del cine a la par que profundiza, desde sus anotaciones en clave de ensayo, sobre aspectos psicolΓ³gicos de sus personajes y sociolΓ³gicos por extensiΓ³n.

αž’αž“αŸ’αžαžšαž€αž˜αŸ’αž˜αžšαžœαžΆαž„αž˜αž“αž»αžŸαŸ’αžŸαž‚αžΊαžαŸ‚αž„αžαŸ‚αž˜αžΆαž“αžŸαž˜αžαŸ’αžαž—αžΆαž–αž”αž„αŸ’αž€αžΎαžαžŸαž€αž›αž›αŸ„αž€αžŸαŸ†αž™αŸ„αž‚ αž¬αž•αŸ’αž›αžΆαžŸαŸ‹αž”αŸ’αžαžΌαžšαžαŸ’αž˜αžΈαž“αŸ…αž–αŸαž›αžŠαŸ‚αž›αž›αž€αŸ’αžαžαžŽαŸ’αžŒαž’αŸ†αžŽαŸ„αž™αž•αž›αžŠαž›αŸ‹αž€αžΆαžšαž”αžΎαž€αž–αŸ’αžšαž›αžΉαž„αž‘αŸ…αž€αžΆαž“αŸ‹αž•αŸ’αž“αžΌαžšαž”αžΎαž€αž…αŸ†αž αŸ” αž“αŸ…αž€αŸ’αž“αž»αž„αžšαžΏαž„αžŠαŸαž’αžŸαŸ’αž…αžΆαžšαŸ’αž™αž“αŸαŸ‡ αž™αžΎαž„αž€αžΆαž“αŸ‹αžαŸ‚αžαž·αžαž‘αŸ…αž‡αž·αžαž€αž˜αŸ’αž›αžΆαŸ†αž„αž“αŸƒαž€αž·αž…αŸ’αž…αžŸαž“αŸ’αž‘αž“αžΆαžŠαŸ‚αž›αž˜αžΆαž“αžŸαž˜αžαŸ’αžαž—αžΆαž–αž‚αŸ’αžšαž”αŸ‹αž”αŸ‚αž”αž™αŸ‰αžΆαž„ αžŸαžΌαž˜αŸ’αž”αžΈαžαŸ‚αž§αž”αžΆαž™αž€αž›αž€αŸαžŠαŸ„αž™αŸ”

αž€αžΆαžšαžαžΎαž”αžšαž”αžŸαŸ‹αžŸαŸ’αžαŸ’αžšαžΈαž–αžΈαž„αž–αžΆαž„

αž™αž”αŸ‹αžαŸ’αžšαžΌαž–αž·αž…αž’αŸ’αž›αžΆαž€αŸ‹

En ocasiones parece como si los personajes de Puig ocuparan los espacios en los que desaparecen de las cΓ‘maras o de los capΓ­tulos principales de otras novelas. Entre cada capΓ­tulo, entre cada escenario, los protagonistas de cualquier historia estΓ‘n vivos, necesariamente, pero nadie sabemos quΓ© hacen.

αž€αŸ’αž“αž»αž„αž€αžšαžŽαžΈαž“αŸαŸ‡ αžœαžΆαž“αžΉαž„αž‡αžΆαž€αžΆαžšαžŸαž„αŸ’αž‚αŸ’αžšαŸ„αŸ‡αžŸαŸ’αžαŸ’αžšαžΈαž–αžΈαžšαž“αžΆαž€αŸ‹αžŠαŸ‚αž›αž’αŸ’αž›αžΆαž”αŸ‹αž‡αžΆαžαž½αž―αž€αž€αŸ’αž“αž»αž„αž‡αžΈαžœαž·αžαžšαž”αžŸαŸ‹αž–αž½αž€αž‚αŸ αž αžΎαž™αžŠαŸ‚αž›αž›αžΆαž€αŸ‹αž”αžΆαŸ†αž„αž–αžΈαž€αžΆαžšαž™αž€αž…αž·αžαŸ’αžαž‘αž»αž€αžŠαžΆαž€αŸ‹αž“αŸƒαž’αŸ’αžœαžΈαžŠαŸ‚αž›αž”αžΆαž“αžšαŸ€αž”αžšαžΆαž”αŸ‹ αž αžΎαž™αž‚αŸ’αžšαžΆαž“αŸ‹αžαŸ‚αž”αž„αŸ’αž αžΆαž‰αž–αžΈαžαŸ’αž„αŸƒαž›αŸ’αž’αž“αŸƒαžŸαž·αžšαžΈαž›αŸ’αž’αžšαž”αžŸαŸ‹αž–αž½αž€αž‚αŸ αžαžŽαŸˆαž–αŸαž›αžŠαŸ‚αž›αž˜αžΆαž“αž€αžΆαžšαžšαž’αŸŠαžΌαžšαž‘αžΆαŸ†αž’αŸ†αž–αžΈαž‚αŸ’αž“αžΆαž‘αŸ…αžœαž·αž‰αž‘αŸ…αž˜αž€αž“αŸƒαž’αŸ’αž“αž€αžŠαŸ‚αž›αž†αŸ’αž›αž„αž€αžΆαžαŸ‹αž–αžΈαž˜αž»αžαž–αž½αž€αž‚αŸαŸ” αž‡αžΆαž˜αž½αž™αž“αžΉαž„αž€αžΆαžšαž„αžΆαžšαžŠαŸαž…αž˜αŸ’αž›αŸ‚αž€ αž€αžΆαžšαžαŸ‚αž„αžšαžΏαž„αžŠαŸ‚αž›αž›αŸ‚αž„αž‡αžΆαž€αž˜αŸ’αž˜αžŸαž·αž‘αŸ’αž’αž·αžšαž”αžŸαŸ‹αž–αž½αž€αž‚αŸ αžαžΆαž˜αž’αžΆαž™αž» αž–αŸαž›αžœαŸαž›αžΆ αž¬αž”αŸ†αžŽαž„αž”αŸ’αžšαžΆαžαŸ’αž“αžΆαŸ”

αžŸαŸ’αžαŸ’αžšαžΈβ€‹αž–αžΈαžšβ€‹αž“αžΆαž€αŸ‹β€‹αžŠαŸ‚αž›β€‹αž˜αžΆαž“β€‹αž‡αžΈαžœαž·αžβ€‹αžšαžŸαŸ‹β€‹αž“αŸ… αž€αžΆαžšβ€‹αžˆαŸ’αž›αŸ„αŸ‡β€‹αž”αŸ’αžšαž€αŸ‚αž€β€‹αž‚αŸ’αž“αžΆ αž“αž·αž„β€‹αž—αžΆαž–β€‹αžšαž€αžΆαŸ†αžšαž€αžΌαžŸ αž”αžΎαž€β€‹αž‘αŸ’αžœαžΆαžšβ€‹αž–αŸ’αžšαž›αžΉαž„β€‹αž²αŸ’αž™β€‹αž™αžΎαž„β€‹αž‘αžΌαž›αžΆαž™αŸ” αž αžΎαž™β€‹αž—αžΆαž–β€‹αžαŸ’αžšαžΉαž˜β€‹αžαŸ’αžšαžΌαžœβ€‹αž“αŸ„αŸ‡β€‹αž‚αžΊβ€‹αž‡αžΆβ€‹αž€αžΆαžšβ€‹αžαžΌαž…β€‹αž…αž·αžαŸ’αžβ€‹αžŠαŸ‚αž›β€‹αžœαžΆβ€‹αž‚αž½αžšβ€‹αž±αŸ’αž™β€‹αžšαŸ†αž—αžΎαž”αŸ”

αž“αŸ…β€‹αž€αŸ’αž“αž»αž„β€‹αž€αžΆαžšβ€‹αžšαž½αž˜β€‹αžšαžŸαŸ‹β€‹αž‡αžΆαž˜αž½αž™β€‹αž‚αŸ’αž“αžΆβ€‹αžŠαŸβ€‹αžŸαžΆαž˜αž‰αŸ’αž‰β€‹αžšαž”αžŸαŸ‹β€‹αž”αž„β€‹αžŸαŸ’αžšαžΈβ€‹αž‘αžΆαŸ†αž„β€‹αž–αžΈαžš αž™αžΎαž„β€‹αžšαžΈαž€αžšαžΆαž™β€‹αž“αžΉαž„β€‹αž€αžΆαžšβ€‹αžŸαž“αŸ’αž‘αž“αžΆβ€‹αžŠαŸ„αž™β€‹αž˜αž·αž“β€‹αžαŸ’αžœαž›αŸ‹β€‹αž–αžΈβ€‹αž€αžΆαžšβ€‹αž–αž·αžβ€‹αžŠαŸ‚αž›β€‹αž‚αž½αžšβ€‹αž²αŸ’αž™β€‹αžαž€αŸ‹αžŸαŸ’αž›αž»αžαŸ” αž αžΎαž™αž“αŸ…αž–αŸαž›αžŠαŸ‚αž›αž”αŸ’αžšαž›αŸ„αž˜αž›αŸ„αž€αžαŸ’αžšαžΌαžœαž”αžΆαž“αž”αž·αž‘ αž–αŸαž›αž“αŸαŸ‡αž™αžΎαž„αžŠαžΉαž„αžαžΆαž–αž½αž€αž‚αŸαž“αŸ…αžαŸ‚αž“αŸ…αž‘αžΈαž“αŸ„αŸ‡ αž“αŸ…αž€αž“αŸ’αž›αŸ‚αž„αžŽαžΆαž˜αž½αž™ αž‡αžΆαž˜αž½αž™αž“αžΉαž„αž€αžΆαžšαžˆαŸ’αž›αŸ„αŸ‡αž”αŸ’αžšαž€αŸ‚αž€αž‚αŸ’αž“αžΆαžšαžœαžΆαž„αž–αžΆαž€αŸ’αž™αž‡αŸαžšαž”αŸ’αžšαž˜αžΆαž αž“αž·αž„αž αž½αžŸαž αŸαžαž»αž’αŸ†αž–αžΈαžŸαŸ’αž“αŸαž αžΆ αž‡αžΈαžœαž·αž αž“αž·αž„αžαžŽαŸ’αž αžΆ αž“αž·αž„αž€αžΆαžšαž‡αŸ†αžšαž»αž‰αž•αŸ’αžŸαŸαž„αŸ—αŸ”

αž™αž”αŸ‹αžαŸ’αžšαžΌαž–αž·αž…αž’αŸ’αž›αžΆαž€αŸ‹
ៀ/αŸ₯ - (្ αžŸαŸ†αž‘αŸαž„)

2 αž™αŸ„αž”αž›αŸ‹αž›αžΎ "αžŸαŸ€αžœαž—αŸ…αž›αŸ’αž’αž”αŸ†αž•αž»αžαž‘αžΆαŸ†αž„ 3 αžŠαŸ„αž™ Manuel Puig"

  1. αžαŸ’αž‰αž»αŸ†αž‡αžΆαž’αŸ’αž“αž€αž―αž€αž‘αŸαžŸαžαžΆαž„ Puig αž αžΎαž™αžαŸ’αž‰αž»αŸ†αž™αž›αŸ‹αžŸαŸ’αžšαž”αž‡αžΆαž˜αž½αž™αž’αŸ’αž“αž€αžαžΆ αžŸαŸ€αžœαž—αŸ…αž‘αžΆαŸ†αž„αž“αŸ„αŸ‡αž‚αžΊαž‡αžΆαžŸαŸ€αžœαž—αŸ…αž›αŸ’αž’αž”αŸ†αž•αž»αžαž‘αžΆαŸ†αž„αž”αžΈαžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹αŸ”

    αž…αž˜αŸ’αž›αžΎαž™

αž‘αž»αž€αž±αŸ’αž™αžŸαŸαž…αž€αŸ’αžαžΈαž’αž’αž·αž”αŸ’αž”αžΆαž™

αžαŸ†αž”αž“αŸ‹αž”αžŽαŸ’αžŠαžΆαž‰αž“αŸαŸ‡αž”αŸ’αžšαžΎ Akismet αžŠαžΎαž˜αŸ’αž”αžΈαž€αžΆαžαŸ‹αž”αž“αŸ’αžαž™αžŸαžΆαžšαž₯αžαž”αžΆαž“αž€αžΆαžšαŸ” αžŸαž·αž€αŸ’αžŸαžΆαž’αŸ†αž–αžΈαžšαž”αŸ€αž”αžŠαŸ‚αž›αž‘αž·αž“αŸ’αž“αž“αŸαž™αžšαž”αžŸαŸ‹αž’αŸ’αž“αž€αžαŸ’αžšαžΌαžœαž”αžΆαž“αžŠαŸ†αžŽαžΎαžšαž€αžΆαžš.