Los 3 mejores libros de Antonio Buero Vallejo

ដើម្បីនាំយកមកក្នុងលំហនេះ ជ្រលងភ្នំអ៊ីននៀន ហើយកុំធ្វើដូចគ្នាជាមួយ buero vallejo era un pecado pendiente de expiación en este blog. Porque ambos son esos dramaturgos prácticamente novelísticos. Autores cuyas obras nos fascinan desde las tablas, pero que también en su lectura conservan gran parte de su magia។ ហើយនោះគឺដោយសារតែគុណភាពអក្សរសាស្ត្រដ៏អស្ចារ្យរបស់វាលើសពីអ្វីទាំងអស់ ដោយសារតែបន្ទាប់មកមានស្ទីលរបស់ពួកគេម្នាក់ៗបូមេយៀនឬការរួមចំណែកជាក់ស្តែងជាង។ ប៉ុន្តែនោះគឺជាបញ្ហានៃភាពចម្រុះចាំបាច់និងនិន្នាការនៃសម័យនីមួយៗរួចទៅហើយ។

En cuanto a la sinergia entre los dos, parece como si una suerte de albur provocara un relevo insospechado del primer genio en el segundo. Cuando Vallé Inclán falleció, allá por el 36, Buero Vallejo aún no era ni la sombra del escritor que fue. Guerra Civil mediante, se acabó produciendo algún proceso sublimador capaz de, entre las sombras de lo trágico de las épocas de cada autor, reflejar la mejor crónica intrahistórica de la situación pre y posbélica.

ជាមួយនឹងគន្ថនិទ្ទេសដែលមានលក្ខណៈទូលំទូលាយដូចអ្នកកាន់តំណែងមុនរបស់គាត់ដែលបានរៀបរាប់រួចមកហើយ Buero Vallejo មានស្នាដៃល្អ ៗ មួយចំនួនតូចដែលជាការអានលើសពីទស្សនៈវិស័យល្ខោនខោលរបស់គាត់និងស្នាដៃផ្សេងទៀតដែលត្រូវបានកំណត់ដោយភាពរីករាយរបស់គាត់ពីការសម្តែងល្ខោន។ យើងទៅទីនោះជាមួយនឹងចំណាប់អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំអំពីអ្វីដែលអស្ចារ្យបំផុតដែលមិនអាចវាស់វែងបានលោក Antonio Buero Vallejo ។

សៀវភៅណែនាំកំពូលទាំង ៣ ដោយលោក Antonio Buero Vallejo

ប្រវត្តិនៃជណ្តើរ

La escalera. Por donde cada vecino acompasa al sonido de sus pasos, también sus pesares. El costumbrismo de postguerra en España es una mezcla entre un cubismo donde todo se descompone y una suerte de orgullo fatuo de nación donde los patrones morales parecen resurgir como un horizonte impuesto frente al que todos se someten para acabar interiorizando miserias como procesos naturales hacia algún glorioso porvenir.

ប៉ុន្តែពេលវេលាចេះតែកន្លងផុតទៅហើយជីវិតនឹងរអិលសម្រាប់អ្នកស្រុកនៃសហគមន៍នេះ។ ពេលវេលាឆ្លងកាត់នេះត្រូវបានកំណត់យ៉ាងអស្ចារ្យនៅក្នុងការសន្មត់នៃការបរាជ័យនិងការផ្តោតអារម្មណ៍តែមួយគត់ដែលអាចធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងចំពោះកុមារខ្លះដោយការអន់ចិត្តចុងក្រោយដែលពិតជាគ្មានអ្វីកំពុងត្រូវបានធ្វើ (ក៏មិនអាចធ្វើបាន) ដើម្បីទុកកន្លែងមួយសម្រាប់ក្តីសង្ឃឹម។

Una obra de teatro con sus tres actos de presentación, nudo y desenlace donde la sensación de tragedia autoinfligida nos lleva a un existencialismo de gran calado. Los sueños de aquellos desdichados son tan grandes como amargo su presente. La esperanza no parece la solución al entramado de la acción hasta que al final se desprenden sensaciones de últimas esperanzas frente a una realidad empeñada en aplastar toda pretensión de ideal diferente a la mera supervivencia.

គ្រឹះ

La más sorprendente obra de la bibliografía de Buero Vallejo. Si bien la historia de una escalera quizás llegue más por su ubicación centrada en los resultados de la guerra y del régimen franquista alargadamente extendido sin visos de solución, en lo estrictamente narrativo, la fundación es mucho más interesante por su juego caleidoscópico, una suerte de confusión donde nos movemos a la espera de la visión final de una realidad que parece escabullirse.

មូលដ្ឋានគ្រឹះគឺជាស្នាដៃមួយរបស់ Buero Vallejo ដែលទទួលបានជោគជ័យកាន់តែច្រើនជាមួយសាធារណជននិងអ្នករិះគន់ទាំងរឿងល្ខោននៃគ្រោងរបស់វានិងសម្រាប់ភាពថ្មីថ្មោងនៃនីតិវិធីបច្ចេកទេសដែលបានប្រើ។ បង្ហាញជារឿងព្រេងវាបង្ហាញអ្នកអាន-អ្នកទស្សនាជាមួយនឹងការប៉ះទង្គិចគ្នារវាងការពិតនិងការប្រឌិតដែលត្រូវបានដោះស្រាយជាបណ្តើរ ៗ ចំពោះការពិត។

នៅពេលកំណត់អត្តសញ្ញាណជាមួយតួឯកនៃការងារយើងជឿជាក់ថាយើងត្រូវបានតំឡើងយ៉ាងងាយស្រួលនៅក្នុងមូលនិធិយើងរកឃើញថាយើងស្ថិតនៅក្នុងពន្ធនាគារ។ វាគឺជាការឆ្លុះបញ្ចាំងពីពិភពលោកនិងសង្គមរបស់យើង។

ថ្ងៃនេះគឺជាពិធីជប់លៀងមួយគឺ The skylight

បរិមាណនេះនាំមកនូវស្នាដៃពីរពីទសវត្សផ្សេងៗគ្នាប៉ុន្តែត្រូវបានបញ្ចូលគ្នាដោយភាពផ្ទុយគ្នានៃតួអង្គធម្មតាបំផុតរបស់ Buero Vallejo ដែលថ្នាក់ទាបនៃប្រទេសអេស្ប៉ាញក្រោយសង្គ្រាមដែលត្រូវបានចិញ្ចឹមបីបាច់ដោយមនុស្សភាគច្រើនដែលពេលខ្លះជា Cainite តែងតែអកុសលនិងរង់ចាំឱកាសរបស់ពួកគេ។ គេចផុតពីទុក្ខវេទនា។

លោក Antonio Buero Vallejo ចង្អុលបង្ហាញពីអត្ថបទទ្រឹស្តីដំបូងរបស់គាត់កាតព្វកិច្ចរបស់អ្នកបង្កើតដើម្បីស្វែងរកវិធីបង្ហាញពីខ្លួនឯងនៅក្នុងសង្គមដែលត្រូវបានរំលោភបំពានដោយការដាក់ទណ្ឌកម្ម។ ការសម្តែងល្ខោនរបស់គាត់ពេលខ្លះមានវិមាត្រនយោបាយពីព្រោះពួកគេបង្កើតទម្រង់នៃការតស៊ូរបស់ពលរដ្ឋនិងការបញ្ជាក់ពីក្រមសីលធម៌នៅក្នុងរបបផ្តាច់ការដែលមិនអនុញ្ញាតឱ្យមានការបង្ហាញពីសេរីភាពផ្សេងទៀត។

នៅក្នុង "ថ្ងៃនេះគឺជាពិធីជប់លៀង" មានចេតនាសង្គមដ៏មានឥទ្ធិពល៖ ក្រុមដែលមានចរិតលក្ខណៈវណ្ណៈកណ្តាលទាបត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុងបរិយាកាសដែលកំណត់ពីឋានៈទាបរបស់ពួកគេក្នុងកម្រិតជាក់លាក់មួយ។ ពួកគេខ្លួនឯងកំពុងបង្ហាញពីបញ្ហាដែលធ្វើឱ្យពួកគេកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរឡើងដោយភាពស្ថិតស្ថេរនៃពិភពលោកជុំវិញពួកគេដំណោះស្រាយតូចតាចនិងក្តីសុបិន្តពិសេសរបស់ពួកគេ។ នៅក្នុង "អេលស្កាយលីត" ការប្រកួតប្រជែងភាតរភាពភ្លាមៗសំដៅទៅលើព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងសង្គ្រាមស៊ីវិលនិងការរួមរស់ជាមួយគ្នាដ៏លំបាកជាបន្តបន្ទាប់ជាមួយនឹងការធូរស្បើយពិសេសតាមរយៈរូបអេលប៉ារេ។