αžŸαŸ€αžœαž—αŸ…αž›αŸ’αž’αž”αŸ†αž•αž»αžαž…αŸ†αž“αž½αž“ 3 αžŠαŸ„αž™ Horacio Quiroga

αž“αŸ…αž•αŸ’αž“αŸ‚αž€αžαžΆαž„αž›αžΎαž“αŸƒαž’αž€αŸ’αžŸαžšαžŸαž·αž›αŸ’αž”αŸαž’αŸŠαž»αž™αžšαžΌαž αŸ’αž‚αžΆαž™αž‡αŸ†αž“αž½αžŸαž€αžΆαžšαž„αžΆαžšαžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹αž‡αžΆαž˜αž½αž™αž’αŸ’αž“αž€αž“αž·αž–αž“αŸ’αž’αž†αŸ’αž“αžΎαž˜αž•αŸ’αžŸαŸαž„αž‘αŸ€αžαžŠαŸ‚αž›αž‚αžΆαžαŸ‹αž‡αžΆαž’αŸ’αž“αž€αž“αžΆαŸ†αž˜αž»αžαžŠαžΌαž…αž‡αžΆ αž”αŸαž“αžαŸαžαž’αžΈ, Eduardo Galeano u αž’αžΌαžŽαŸαž‘αžΈ, encontramos una extensa bibliografΓ­a como la de αž αžΌαž αŸ’αž‚αžΈαž’αžΌαžƒαŸ’αžœαžΈαž αŸ’αž‚αžΌαž αŸ’αž‚αžΆ αžŠαŸ‚αž›αž’αŸ’αžœαžΎαžŠαŸ†αžŽαžΎαžšαž†αŸ’αž›αž„αž€αžΆαžαŸ‹αž€αžΆαžšαžŸαŸ’αžšαž˜αžΎαžŸαŸ’αžšαž˜αŸƒαž“αŸƒαž–αžΆαž€αŸ‹αž€αžŽαŸ’αžαžΆαž›αž–αž·αž—αž–αž›αŸ„αž€αž‡αžΆαž˜αž½αž™αž“αžΉαž„αž€αžΆαžšαž—αŸ’αž‡αžΆαž”αŸ‹αžŸαžΆαž…αŸ‹αžšαžΏαž„αž¬αžšαžΏαž„αžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹αŸ”

Quiroga αž˜αžΆαž“αžŸαž˜αžαŸ’αžαž—αžΆαž–αžŸαŸ†αžŠαŸ‚αž„αž—αžΆαž–αžšαž“αŸ’αž’αžαŸ‹αžαžΆαž˜αžŸαŸ’αž‘αžΈαž›αžšαž”αžŸαŸ‹ PoeαžŸαŸ’αžšαž”αžαžΆαž˜αž‡αŸ„αž‚αžœαžΆαžŸαž“αžΆαž’αžΆαž€αŸ’αžšαž€αŸ‹αžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹αž αžΎαž™αž‡αŸ†αž“αž½αžŸαžœαžΆαž‡αžΆαž˜αž½αž™αžšαžΏαž„αžšαŸ‰αžΆαžœαžšαž”αžŸαŸ‹αž€αž»αž˜αžΆαžšαžŸαŸ’αž‘αžΎαžšαžαŸ‚αžŠαŸ‚αž›αž αžΆαž€αŸ‹αžŠαžΌαž…αž‡αžΆαž‚αŸ’αžšαž”αžŠαžŽαŸ’αžαž”αŸ‹αžαž˜αŸ’αžšαžΌαžœαž€αžΆαžšαžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹αž…αŸ†αž–αŸ„αŸ‡αžŸαž»αž‘αž·αžŠαŸ’αž‹αž·αž“αž·αž™αž˜αž“αž·αž„αž—αžΆαž–αžšαžΉαž„αž˜αžΆαŸ†αŸ”

El escenario de lo breve, por donde pasan los personajes mΓ‘s variopintos con sus cortas pero siempre trascendentales intervenciones, se cargΓ³ de exuberancia, simbolismo y significado mΓ‘s extenso gracias a una pluma como la de Quiroga que hizo de Γ©l caja de resonancia mundial.

Y, sin embargo, no es que Quiroga se ganara ese aspecto de autor eterno de las letras uruguayas e hispanoamericanas durante su existencia. Porque precisamente el cuento y el relato nunca se han grajeado muchas amistades entre las Γ©lites culturales mΓ‘s dadas a considerar el equilibrio entre inspiraciΓ³n y transpiraciΓ³n de la novela como mΓ‘s alta demostraciΓ³n de virtud literaria.

αž”αŸ‰αž»αž“αŸ’αžαŸ‚αž“αŸ…αž‘αžΈαž”αž‰αŸ’αž…αž”αŸ‹αž–αŸαž›αžœαŸαž›αžΆαžŠαžΆαž€αŸ‹αž˜αž“αž»αžŸαŸ’αžŸαž‚αŸ’αžšαž”αŸ‹αž‚αŸ’αž“αžΆαž“αŸ…αž€αž“αŸ’αž›αŸ‚αž„αžšαž”αžŸαŸ‹αž–αž½αž€αž‚αŸαŸ” αž αžΎαž™ Horacio Quiroga αž¬αž‡αžΆαžŸαŸ’αž“αžΆαžŠαŸƒαžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹αž‚αžΊαž‡αžΆαžŸαŸαž…αž€αŸ’αžαžΈαž™αŸ„αž„αžŸαž˜αŸ’αžšαžΆαž”αŸ‹αž’αŸ’αž“αž€αž’αžΆαž“αž‚αŸ’αžšαž”αŸ‹αžœαŸαž™αžŠαŸ‚αž›αž…αžΌαž›αž…αž·αžαŸ’αžαž‡αŸ’αžšαž˜αž»αž‡αžαŸ’αž›αž½αž“αž“αŸ…αž€αŸ’αž“αž»αž„αž–αž·αž—αž–αžŠαŸ‚αž›αž˜αž·αž“αž’αžΆαž…αž‘αžΆαž™αž‘αž»αž€αž‡αžΆαž˜αž»αž“αž”αžΆαž“αž‡αžΆαž˜αž½αž™αž“αžΉαž„αžŸαžΈαž›αž’αž˜αŸŒαž…αž»αž„αž€αŸ’αžšαŸ„αž™αž“αŸƒαž‘αž·αžŠαŸ’αž‹αž—αžΆαž–αžŸαžΈαž›αž’αž˜αŸŒαž¬αžŸαž„αŸ’αž‚αž˜αžŠαŸ‚αž›αž‡αž“αŸ‹αž›αž·αž…αž’αŸ’αžœαžΈαŸ—αž‘αžΆαŸ†αž„αž’αžŸαŸ‹αŸ”

αžŸαŸ€αžœαž—αŸ…αžŽαŸ‚αž“αžΆαŸ†αž›αŸ’αž’αž”αŸ†αž•αž»αžαž…αŸ†αž“αž½αž“ ៣ αžŠαŸ„αž™αž αžΌαžšαŸ‰αžΆαžŸαŸŠαžΈαž™αŸ‰αžΌαžƒαŸ’αžœαžΈαžšαŸ‰αžΌαž αŸ’αž‚αžΆ

αžšαžΏαž„αž“αž·αž‘αžΆαž“αžŸαŸ’αž“αŸαž αžΆαž†αŸ’αž€αž½αžαž“αž·αž„αžŸαŸ’αž›αžΆαž”αŸ‹

αž€αŸ’αž”αž½αž“αž€αžΆαž›αŸˆαž‘αŸαžŸαŸˆαž“αŸ„αŸ‡αž‚αžΊαž˜αž·αž“αž’αžΆαž…αž”αŸ’αžšαž€αŸ‚αž€αž”αžΆαž“αŸ” αž–αŸ’αž™αž»αŸ‡αžαŸ’αžšαžΌαžœαž”αžΆαž“αž”αž‰αŸ’αž…αŸαž‰αžŠαŸ„αž™αžŸαŸ’αž˜αžΆαžšαžαžΈαž…αŸ’αž“αŸƒαž”αŸ’αžšαžŒαž·αžαž”αŸ†αž•αž»αžαž†αŸ’αž–αŸ„αŸ‡αž‘αŸ…αžšαž€αž€αžΆαžšαž”αž„αŸ’αž€αžΎαžαžŠαŸ‚αž›αž˜αžΆαž“αž—αžΆαž–αžαž»αžŸαž‚αŸ’αž“αžΆαžšαžœαžΆαž„αžŸαž—αžΆαžœαž‚αžαž·αž“αŸƒαž€αžΆαžšαžšαžŸαŸ‹αžšαžΆαž“αž˜αžΆαž“αž‡αžΈαžœαž·αžαž“αž·αž„αžŸαŸαž…αž€αŸ’αžαžΈαž”αŸ’αžšαžΆαžαŸ’αž“αžΆαžŠαžΎαž˜αŸ’αž”αžΈαž…αž»αŸ‡αž…αžΆαž‰αŸ‹αž“αžΉαž„αžŸαŸ†αžŽαžΆαž„αž’αžΆαž€αŸ’αžšαž€αŸ‹αž‚αžΊαž‡αžΆαž’αŸ’αžœαžΈαžŠαŸ‚αž›αž‡αžΆαž€αŸ‹αžŸαŸ’αžαŸ‚αž„αŸ”

αž“αŸαŸ‡αž‚αžΊαž‡αžΆαž€αžΆαžšαž„αžΆαžšαžαŸ†αžŽαžΆαž„αž”αŸ†αž•αž»αžαžšαž”αžŸαŸ‹αž αžΌαžšαŸ‰αžΆαžŸαŸŠαžΈαž™αŸ‰αžΌαžƒαŸ’αžœαžΈαžšαŸ‰αžΌαž αŸ’αž‚αžΆαŸ” αž“αŸ…αž€αŸ’αž“αž»αž„αžšαžΏαž„αžšαŸ‰αžΆαžœαž‘αžΆαŸ†αž„αž“αŸαŸ‡αžƒαŸ’αžœαžΈαžšαŸ‰αžΌαž αŸ’αž‚αžΆαž‚αŸ’αžšαž”αŸ‹αž‚αŸ’αžšαž„αžαŸ’αž›αž½αž“αž―αž„αžŠαŸ„αž™αž—αžΆαž–αžŸαŸ’αž‘αžΆαžαŸ‹αž‡αŸ†αž“αžΆαž‰αž€αŸ’αž“αž»αž„αžœαž·αžŸαŸαž™αž“αž·αž‘αžΆαž“αž€αžαžΆαž—αŸαž™αžšαž“αŸ’αž’αžαŸ‹ (αž‚αžΆαžαŸ‹αž˜αž·αž“αž”αŸ’αžšαŸ€αž”αž’αŸ€αž”αž‘αŸ…αž“αžΉαž„αž•αžΌαž“αž·αž„αž˜αŸ‰αžΌαžœαž•αžΆαžŸαž·αž“αžŠαžΌαž…αž’αŸ’αžœαžΈαžŠαŸ‚αž›αž’αžΆαž…αž˜αžΎαž›αžƒαžΎαž‰αž“αŸ…αž–αŸαž›αž’αžΆαž“αžšαžΏαž„αž‚αž½αžšαž±αŸ’αž™αžšαž“αŸ’αž’αžαŸ‹αžŠαžΌαž…αž‡αžΆβ€œ αž˜αžΆαž“αŸ‹αž€αžΆαžαŸ‹αž˜αžΆαž“αŸ‹β€) αž αžΎαž™αž•αŸ’αžαž›αŸ‹αž±αŸ’αž™αž™αžΎαž„αž“αžΌαžœαžšαžΏαž„αž˜αž½αž™ αž“αž·αž‘αžŸαŸ’αžŸαž“αŸ’αžαž’αŸ†αž”αŸ†αž•αž»αžαž“αŸƒαž‘αŸ†αž“αžΎαž”αž“αž·αž™αž˜αž’αžΆαž˜αŸαžšαž·αž€αž‘αžΆαž‘αžΈαž“αŸ” αžœαžΆαž€αŸαž‡αžΆαž€αžΆαžšαž„αžΆαžšαž•αŸ’αž‘αžΆαž›αŸ‹αžαŸ’αž›αž½αž“αž”αŸ†αž•αž»αžαžšαž”αžŸαŸ‹αž“αžšαžŽαžΆαž˜αŸ’αž“αžΆαž€αŸ‹αžŠαŸ‚αž›αž’αžαŸ’αžαž·αž—αžΆαž–αžŸαŸ„αž€αž“αžΆαžŠαž€αž˜αŸ’αž˜αžαŸ’αžšαžΌαžœαž”αžΆαž“αžŸαž˜αŸ’αž‚αžΆαž›αŸ‹αžŠαŸ„αž™αžŸαŸ’αž“αŸαž αžΆαž€αŸαžŠαžΌαž…αž‡αžΆαž—αžΆαž–αž†αŸ’αž€αž½αžαž“αž·αž„αž€αžΆαžšαžŸαŸ’αž›αžΆαž”αŸ‹αŸ”

αžšαžΏαž„αž“αž·αž‘αžΆαž“αžŸαŸ’αž“αŸαž αžΆαž†αŸ’αž€αž½αžαž“αž·αž„αžŸαŸ’αž›αžΆαž”αŸ‹

αžšαžΏαž„αž“αž·αž‘αžΆαž“αž–αžΈαž–αŸ’αžšαŸƒ

En ocasiones la huida es la ΓΊnica opciΓ³n. Porque la fatalidad tiene ese gusto por la reiteraciΓ³n que en el caso de Quiroga se ensaΓ±Γ³ a placer. Pero de ese alejamiento de todo y de todos, Quiroja tambiΓ©n encontrΓ³ cura, espanto, resiliencia y sublimaciΓ³n. Si no, no se podrΓ­a entender un libro como este en el que se volcΓ³ en acercar a los niΓ±os la realidad del entorno selvΓ‘tico en el que encontrΓ³ durante mucho tiempo su sitio alejado del mundo. Siempre con un prisma de esmerado detalle, de pureza pacificadora para Γ©l y esclarecedora para los lectores mΓ‘s jΓ³venes a partir de 8 aΓ±os o asΓ­.

αžšαžΏαž„αžšαŸ‰αžΆαžœαž‘αžΆαŸ†αž„αž“αŸαŸ‡αžαŸ’αžšαžΌαžœαž”αžΆαž“αž”αž„αŸ’αž€αžΎαžαž‘αžΎαž„αžŸαž˜αŸ’αžšαžΆαž”αŸ‹αž€αžΌαž“ αŸ— αžšαž”αžŸαŸ‹αž–αž½αž€αž‚αŸαž€αŸ’αž“αž»αž„αž€αŸ†αž‘αž»αž„αž–αŸαž›αžŠαŸ‚αž›αž–αž½αž€αž‚αŸαžŸαŸ’αž“αžΆαž€αŸ‹αž“αŸ…αž˜αžΈαžŸαŸŠαžΈαžŸαž‚αžΊαž–αŸ„αžšαž–αŸαž‰αžŠαŸ„αž™αž—αžΆαž–αž‘αž“αŸ‹αž—αŸ’αž›αž“αŸ‹αž“αž·αž„αž˜αŸαžšαŸ€αž“αžŸαžΈαž›αž’αž˜αŸŒαŸ” αž–αž½αž€αž‚αŸαžšαž½αž˜αž‚αŸ’αž“αžΆαž•αŸ’αžαž›αŸ‹αž‡αžΌαž“αž“αžΌαžœαž‚αž»αžŽαžαž˜αŸ’αž›αŸƒαž’αž”αŸ‹αžšαŸ†αžŠαŸ‚αž›αžŠαž€αžŸαŸ’αžšαž„αŸ‹αž…αŸαž‰αž–αžΈαž’αžΆαž€αž”αŸ’αž”αž€αž·αžšαž·αž™αžΆαžšαž”αžŸαŸ‹αžŸαžαŸ’αžœαžαžΆαž˜αžŸαŸ’αž‘αžΈαž›αž“αŸƒαžšαžΏαž„αž–αŸ’αžšαŸαž„αžšαž”αžŸαŸ‹αž’αŸαžŸαž”αŸ” αžšαžΏαž„αž‘αžΆαŸ†αž„αž”αŸ’αžšαžΆαŸ†αž”αžΈαžŠαŸ‚αž›αž˜αžΆαž“αž”αž»αžšαžŸαž‡αžΆαž˜αŸ†αžŸαžΆαžŸαžΈαž€αŸ†αž–αžΌαž›αžšαž”αžŸαŸ‹αž’αž˜αŸ’αž˜αž‡αžΆαžαž·αž‚αžΊαž˜αžΆαž“αž’αžΆαž™αž»αž…αŸ’αžšαžΎαž“αž†αŸ’αž“αžΆαŸ†αžŠαŸ„αž™αžŸαžΆαžšαžαŸ‚αžŸαŸ’αž‘αžΈαž›αž“αž·αž„αž€αžΆαžšαž”αŸ’αžαŸαž‡αŸ’αž‰αžΆαž…αž·αžαŸ’αžαžšαž”αžŸαŸ‹αž–αž½αž€αž‚αŸαŸ”

αžšαžΏαž„αž“αž·αž‘αžΆαž“αž–αžΈαž–αŸ’αžšαŸƒ

αžšαžΏαž„αž“αž·αž‘αžΆαž“αž’αžŸαŸ’αž…αžΆαžšαŸ’αž™

αž€αžΆαžšαž”αŸ„αŸ‡αž–αž»αž˜αŸ’αž–αž•αŸ’αžŸαžΆαž™αž“αŸαŸ‡αž”αŸ’αžšαž˜αžΌαž›αžšαžΏαž„αžšαŸ‰αžΆαžœαžŠαŸαž’αžŸαŸ’αž…αžΆαžšαŸ’αž™αž”αŸ†αž•αž»αžαžšαž”αžŸαŸ‹αž’αŸ’αž“αž€αž“αž·αž–αž“αŸ’αž’αž’αŸŠαž»αž™αžšαžΌαž αŸ’αž‚αžΆαž™αž–αžΈαž€αŸ†αžŽαžΎαžαž“αž·αž„αž’αžΆαž αŸ’αžŸαž„αŸ‹αž‘αžΈαž“αžŠαŸ„αž™αž€αžΆαžšαž…αž·αž‰αŸ’αž…αžΉαž˜αž€αžΌαž“ Horacio Quiroga αžŠαŸ‚αž›αž—αžΆαž–αž†αŸ’αž€αž½αž αŸ— αžšαž‡αŸ’αž‡αž€αžΆαž›αžŠαŸαžšαž“αŸ’αž’αžαŸ‹αž’αžŸαŸ’αž…αžΆαžšαŸ’αž™αž–αŸ„αžšαž–αŸαž‰αž‘αŸ…αžŠαŸ„αž™αž’αžΆαžαž»αž†αŸ’αž€αž½αž αŸ— αž“αž·αž„αž—αžΆαž–αž’αžŸαŸ’αž…αžΆαžšαŸ’αž™αž“αž·αž„αž—αžΆαž–αžšαž“αŸ’αž’αžαŸ‹ αž‚αžΆαžαŸ‹αž‚αžΊαž‡αžΆαž’αŸ’αž“αž€αžŸαŸ’αž“αž„αž˜αžšαžαž€αžŠαŸαž›αŸ’αž’αž”αŸ†αž•αž»αžαž–αžΈαž’αŸαžŠαž αŸ’αž‚αžΆαž’αžΆαž‘αžΆαž“αŸ‹αž”αŸ‰αžΌαž‡αžΆαž—αžΆαžŸαžΆαž’αŸαžŸαŸ’αž”αŸ‰αžΆαž‰αž“αž·αž„αž‡αžΆαž’αŸ’αž“αž€αž“αž·αž–αž“αŸ’αž’αžšαžΏαž„αžαŸ’αž›αžΈαž’αžΆαž˜αŸαžšαž·αž€αž‘αžΆαž‘αžΈαž“αžŸαž αžŸαž˜αŸαž™αžŠαŸαž’αžŸαŸ’αž…αžΆαžšαŸ’αž™αžŠαŸ†αž”αžΌαž„αž‚αŸαŸ” αž€αžΆαžšαžŸαžšαžŸαŸαžšαžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹αž‚αžΊαž–αŸ„αžšαž–αŸαž‰αžŠαŸ„αž™αž”αž‘αž–αž·αžŸαŸ„αž’αž“αŸαž•αŸ’αž‘αžΆαž›αŸ‹αžαŸ’αž›αž½αž“αžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹αŸ”

αž‡αžΈαžœαž·αžαžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹αžαŸ’αžšαžΌαžœαž”αžΆαž“αžŸαž˜αŸ’αž‚αžΆαž›αŸ‹αžŠαŸ„αž™αž€αžΆαžšαžŸαŸ’αž›αžΆαž”αŸ‹αž€αžΆαžšαž’αŸ’αžœαžΎαž’αžαŸ’αžαžƒαžΆαžαžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αŸ’αžšαž½αžŸαžΆαžšαž“αž·αž„αž˜αž·αžαŸ’αžαž—αž€αŸ’αžαž·αž“αž·αž„αž‘αŸ†αž“αžΆαž€αŸ‹αž‘αŸ†αž“αž„αž’αžΆαž–αžΆαž αŸαž–αž·αž–αžΆαž αŸαž–αŸ’αž™αž»αŸ‡αŸ” αž€αžΆαžšαžŸαŸ’αž“αžΆαž€αŸ‹αž“αŸ…αžšαž”αžŸαŸ‹αž‚αžΆαžαŸ‹αž“αŸ…αž€αŸ’αž“αž»αž„αž–αŸ’αžšαŸƒαž€αŸ’αž“αž»αž„αž“αžΆαž˜αž‡αžΆαž’αžΆαžŽαžΆαž“αž·αž‚αž˜αž“αž·αž™αž˜αž“αŸ…αž›αžΎαž‘αžΉαž€αžŠαžΈαž–αŸ’αžšαž αŸ’αž˜αž…αžΆαžšαžΈαžŸαŸ’αž‘αžΎαžšαžαŸ‚αž‘αžΆαŸ†αž„αž’αžŸαŸ‹αž“αž·αž„αž€αžΆαž›αŸˆαž‘αŸαžŸαŸˆαžŸαŸ†αžαžΆαž“αŸ‹αž•αŸ’αžŸαŸαž„αž‘αŸ€αžαž”αžΆαž“αž‡αŸ†αžšαž»αž‰αž±αŸ’αž™αž‚αžΆαžαŸ‹αžŸαžšαžŸαŸαžšαžšαžΏαž„αžšαŸ‰αžΆαžœαž˜αž·αž“αž™αžΌαžšαž”αŸ‰αž»αž“αŸ’αž˜αžΆαž“αž”αžΆαž“αž€αŸ’αž›αžΆαž™αž‡αžΆαž’αŸ’αž“αž€αž“αž·αž–αž“αŸ’αž’αžŠαŸαž†αŸ’αž“αžΎαž˜αž“αž·αž„αžŠαžΎαž˜αžŠαŸ†αž”αžΌαž„αž€αŸ’αž“αž»αž„αž€αžΆαžšαž–αž·αžŸαŸ„αž’αž“αŸαž‡αžΆαž”αž“αŸ’αžαž”αž“αŸ’αž‘αžΆαž”αŸ‹αž“αž·αž„αžŸαŸαžšαžΈαž—αžΆαž–αž…αŸ’αž“αŸƒαž”αŸ’αžšαžŒαž·αžαž–αŸαž‰αž›αŸαž‰αŸ”

αžšαžΏαž„αž“αž·αž‘αžΆαž“αžŠαŸαž’αžŸαŸ’αž…αžΆαžšαŸ’αž™
αž”αŸ’αžšαž€αžΆαžŸαž’αžαŸ’αžšαžΆ

αž‘αž»αž€αž±αŸ’αž™αžŸαŸαž…αž€αŸ’αžαžΈαž’αž’αž·αž”αŸ’αž”αžΆαž™

αžαŸ†αž”αž“αŸ‹αž”αžŽαŸ’αžŠαžΆαž‰αž“αŸαŸ‡αž”αŸ’αžšαžΎ Akismet αžŠαžΎαž˜αŸ’αž”αžΈαž€αžΆαžαŸ‹αž”αž“αŸ’αžαž™αžŸαžΆαžšαž₯αžαž”αžΆαž“αž€αžΆαžšαŸ” αžŸαž·αž€αŸ’αžŸαžΆαž’αŸ†αž–αžΈαžšαž”αŸ€αž”αžŠαŸ‚αž›αž‘αž·αž“αŸ’αž“αž“αŸαž™αžšαž”αžŸαŸ‹αž’αŸ’αž“αž€αžαŸ’αžšαžΌαžœαž”αžΆαž“αžŠαŸ†αžŽαžΎαžšαž€αžΆαžš.