La escritora caribeña Maryse Condé (digo caribeña porque apuntar a su condición francesa por reductos coloniales aún vigentes, pues como que se me hace raro) hacía de su literatura, casi siempre en clave de тарихи фантастика, un auténtico escenario teatral donde cada uno de sus personajes declama su verdad. Intrahistorias hechas rabiosas certidumbres como de soliloquios a media luz. Reivindicación que consigue alcanzar sus dosis de revancha respecto a relatos oficiales u otras crónicas que exilian nombres que debieran ocupar grandes páginas.
Кондеде жасалған барлық әңгімелер бір немесе екіншісіне қарызы бар әлемнің ұқсас көріністерін ұсынады. Оның өмірбаяндық реңктеріндегі оның тұлғасынан бастап оның кез келген эмблемалық кейіпкерлерінің бейнесіне дейін. Конде қайта қараған оқиғалардың қалай болғаны туралы барлық ықтимал күмәндерді жоятын шынайылықтан хабардар болу, қажет болса, Тарихты қайта білу үшін эмпатияның ең қарқынды дозалары.
La bibliografía con sello de Maryse Condé se incrementó durante sus fértiles 90 años. Tanto en volumen como en reconocimientos y alcance internacional. Porque más allá de géneros más aferrados a la ficción pura. Las semblanzas de vida de Condé también aportan suspense desde la mera supervivencia. Tramas vívidas hacia la resolución que la vida misma ofrece con sus dejes de crudeza o de insospechado esplendor.
Мэрисе Конденің ең жақсы 3 романы
Мен, Титуба, Салемнің сиқыршысы
Seguramente el más delirante de los casos de machismo histórico sea lo de las cazas de brujas repetidas en medio mundo como un verdadero tic misógino exacerbado bajo el paraguas de la religión (peor me lo pones). En alguna ocasión escribí un relato bastante extenso sobre los autos de fe de Logroño y recordé en esta historia ese mismo ambiente de revanchismo porque sí. Solo que en esta ocasión la esclava Tituba puede llegar a ser la bruja que todos más temían…
Мэрисе Конде XNUMX ғасырдың аяғында Салем қаласында болған сиқыршылық үшін атақты сынақтарда сотталған қара құл мистикалық Титубаның дауысын қабылдайды. Құлдық кемедегі зорлаудың өнімі, Титуба сиқырлы өнерге Барбадос аралынан келген емші бастаған.
Төмен моральдық адамдардың ықпалынан құтыла алмаған ол Шайтанға құмар пасторға сатылып, Массачусетс штатындағы Салемдегі шағын пуритан қауымдастығына түседі. Ол жерде қожайынының қыздарын сиқырлады деп айыпталып, сотталып, түрмеге жабылады. Мэрисе Конде оны қалпына келтіреді, оны сотталған ұмытшақтықтан жояды және ақырында қызыл қаралар мен құлдардың алғашқы көтерілістері кезінде оны туған еліне қайтарады.
Жаңа дүние туралы Ізгі хабар
Un nuevo Dios llegado a este mundo, hecho carne para ofrecer, quizás, una segunda oportunidad al ser humano advertido de su remota llegada. Pero el hombre actual es descreído por imperativo de sus más hondas contradicciones. Dios no puede existir más allá de las iglesias como la moral solo puede caber en una urna.
La madrugada de un Domingo de Pascua, una madre recorre las calles de Fond-Zombi y un bebé abandonado llora entre las pezuñas de una mula. Ya adulto, Pascal es atractivo, mestizo sin saberse de dónde, y sus ojos son tan verdes como la mar antillana. Vive con su familia adoptiva, pero el misterio de su existencia no tarda en hacer mella en su interior.
Сен қай жақтансын? Одан не күтіледі? Аралдың айналасында қауесеттер ұшады. Ауруды емдейді, ғажайып балық аулайды дейді... Құдайдың баласы дейді, бірақ кімдікі? Хабарсыз пайғамбар, құтқарусыз мессих Паскаль осы дүниенің ұлы жұмбақтарымен бетпе-бет келеді: нәсілшілдік, қанау және жаһандану сұлулық пен ұсқынсыздыққа, махаббат пен жүрек соғысына, үміт пен жеңіліске толы хикаяда өз тәжірибесімен біріктіріледі.
Күлді жүрек жылайды жүрек
Кез келген өмірдің тарихына арналған табиғи жаттығу сәттілік пен бақытсыздықта әрқайсысына түсетін маңызды ингредиенттер арасындағы ерекше тепе-теңдікті қамтиды. Мэризе жағдайында бұл қоспаның дәл солай болатынына күмән жоқ. Өйткені идеализация - бұл қажет болса, жағымсыз сәттерді бұлдыратуға арналған рефлексия. Ал реализм дегеніміз - адамның әлем арқылы өтуін куәландыратын нәрсе. Ең таң қалдыратын куәлікпен айналысқан Мэрисе сияқты жазушы бізді дәл сол парадоксалды сезіммен күлдіреді немесе жылайды. Сабина Чабела Варгас туралы.
Екі дүниенің арасында өмір сүру оңай емес, оны Мэри қыз біледі. Кариб теңізіндегі Гваделупа аралындағы үйде оның ата-анасы креол тілінде сөйлеуден бас тартады және француз болғанын мақтан етеді, бірақ отбасы Парижге келгенде, кішкентай қыз ақ адамдардың оларға қалай қарайтынын байқайды.
Әдемі мен қорқынышты арасындағы мәңгілік жылау мен күлкі, Рилкенің сөзімен айтсақ, біз Конденің Марди Грастың ортасында туылғаннан бастап, анасының айқайымен барабандармен араласқан алғашқы жылдарындағы оқиғаның куәсі боламыз. карнавалдан бастап алғашқы махаббат, алғашқы азап, өзінің қарасы мен әйелдік қасиетінің ашылуы, саяси санасы, әдеби кәсіптің пайда болуы, алғашқы өлім.
Бұл көп жылдар өткен соң артына үңіліп, өткеніне сүңгіп, өзімен де, шыққан тегімен де татуласуға ұмтылған жазушының естеліктері. Терең және аңғал, мұңды және жеңіл, Антильдік әріптердің керемет дауысы Мэрисе Конде өзінің балалық және жастық шағы мен жастық шамасын әсерлі адалдықпен зерттейді. 2018 жылғы әдебиет бойынша балама Нобель сыйлығына ие болған оның барлық әдеби туындысының негізгі бөлігін құрайтын өзін-өзі танудағы шебер жаттығу.
