Við upplifum mikla óþrjótandi uppsveiflu í glæpasögunni. Kannski byrjar uppsveiflan með Stieg Larson, en málið er að nú eru öll lönd Evrópu, hvort sem þau eru að norðan eða sunnan, að kynna tilvísunarhöfunda sína. Á Ítalíu höfum við til dæmis öldunginn Andrea Camillery, a Luca D'andrea eða þessum öðrum höfundi sem ég fel mér í dag, Donato Carrisi, sem þrjá af þeim áberandi í svörtu tegundinni.
Í þessari bók, Stelpan í móðunni, noir tegundin jaðrar næstum við spennumyndinni. Avechot er sökkvaður bær í dal í Ölpunum, rými sem er réttilega ákveðið til að stilla sig á þá tilfinningu um ákveðna mannfræðiforrit þar sem þokurnar haldast fastar í marga daga og daga.
Við innganginn að þeim bæ verður bíll fyrir lítilsháttar slysi. Hann fer út af veginum og stöðvast í skurðinum. Við stýrið er sérstakur umboðsmaður Vogel. Algjörlega ráðvilltur getur hann ekki alveg giskað á hvað hann er að gera þarna. Hann ætti að vera langt frá þeim stað, á slóð saknaðrar stúlkumála ...
Enn í áfalli, án þess að vita hvort vegna höggsins eða Guð veit af hverju, byrjar hann að muna það mál sem hann hafði unnið í nokkra mánuði. Hann vonaðist aðeins til að treysta enn einu sinni á eðlishvöt sína til að fylla sig aftur með dýrð fyrir framan fjölmiðla og fjölmiðla. Eins og alltaf gerðist.
Og samt er hann nú alveg týndur á þessum undarlega stað, ójafn, án meiðsla, þó með grunsamlega blóðbletti á fötunum. Myrka og þétta rýmið virðist vera undarlega fjölbreytilegt á mynd hans. Og þá koma fjölmiðlar. Vogel veit ekki hvað þeir gera þar eða hvað mun gerast síðan:
Þú getur nú keypt skáldsöguna Stúlkan í þokunni, nýjasta bók Donato Carrisi, hér: