3 bestu bækur Oscar Wilde

Við kynnumst kannski einum mest vitnaða höfundum í heiminum. Andi a Oscar Wilde virðingarlaus en hedónískur, samkynhneigður þegar sodomy var glæpur, sjúkdómur og frávik, og alltaf tilfinningaríkur og spennandi höfundur. Sögumaður og leikskáld eins og fáir aðrir.

Rithöfundur sem líf og störf er svo óleysanleg í samsetningu ímyndaðra hans, en einnig fullyrðingarþáttar síns, hefur þannig náð okkar dögum sem mest ófrumlega alheimsbókmenntum. Ekki að mér finnist það slæmt, þjóðsögurnar eru þannig, en að lesa Oscar Wilde er miklu meira en að leita að einni af tilvitnunum hans til að sýna vitsmunalega uppskeru.

Oscar Wilde finnur og ímyndar sér, Wilde skapaði mjög einstakan heim á milli undirheima borga, óheilla og útlit. Ef samtímamaður þinn, samlandi og jafnvel ástvinur keppinautar Bram Stoker hann sá um að stilla blóð í almennu ímyndunaraflinu sem blöndu af skelfingu og erótík með Drakúla sínum, hann sá um að ná enn dýpri skugga innan mannssálarinnar með dásamlega Dorian Gray sínum.

En að auki notaði Wilde einnig skáldskap og þægilega aðlögun ádeilunnar að leikhúsinu til að hrista hið siðaða siðferði vel, félagslegu kanónunum sem voru svo merktar sérstaklega í rými hans og tíma ...

3 bækur sem Oscar Wilde mælti með

Myndin af Dorian Gray

Einhvern veginn pirraði mig að vitna í hann fyrst og fremst vegna kvikmyndarinnar og annarra, en það væri ósanngjarnt að upphefja ekki þessa skáldsögu sem fylgdi mér í nokkrar nætur af einstaklega skemmtilegri lestri.

Stundum eignaðist herbergið mitt ímynd af dökku nítjándu aldar herbergi, hlaðið skrauti sem efasemdir og skuggar leyndust á milli og lausar lausar sálir ... Dorian Gray heldur áfram að vera, meira en hundrað árum eftir að höfundur hennar dó, hornsteinn í rökræðum siðfræði og fagurfræði, í samböndunum sem viðhalda góðu og illu, sál og líkama, list og lífi.

Dóralögmálið stýrir Dorian Gray áfram með það markmið sem Wilde sjálfur vildi fyrir bók sína: „Eitrað ef þú vilt, en þú munt ekki geta neitað því að það er líka fullkomið og fullkomnun er markmiðið sem við miðum okkur listamenn ».

Mikilvægi þess að vera kallaður Ernesto

Dramaturgy er mjög vingjarnlegur við handrit af flækjum. Og ef hægt er að þýða þessar forskriftir á skilvirkan hátt í ytri lestur þá verða þær einstaklega fyndnar bækur.

Mér finnst alltaf gaman að bera þessa Wilde sköpun saman við Enginn borgar héreftir Darío Fo Ferskt verk með miklum húmor sem fær þig til að hlæja árum og árum eftir að þú ert skrifaður. Það er fyndið en bókmenntir geta samt verið gamansamar á meðan sería eða kvikmynd utan sköpunartíma skortir auðveldlega upprunalega náð. Ímyndunarafl, alltaf öflugra en skjár ... Þess vegna hefur þetta verk farið upp í annað sætið á listanum mínum.

Vegna þess að Oscar Wilde hló líka mikið, aðallega að heimi sem er bundinn af siðferði hans. En þessi spotti, sem var dulbúinn sem farsi, gæti kennt almenningi á sínum tíma að hlæja að sjálfum sér. Og hver veit, ef til vill þökk sé húmor og verkum sem þessum hefðu breytingar getað orðið. Samfélag sem er gert að athlægi en sem getur hlegið að sjálfu sér er hættara við að breytast ...

Salomé

En fyrir dýrðina í leikhúsinu hafði Oscar Wilde þegar smakkað frávísunina með þessu leikriti sem hneykslaði alla (að minnsta kosti að utan).

Upphaflega skrifað á frönsku, hrósað af Mallarmé og Maeterlinck, það kom út í París 1893 og ári síðar var það þýtt á ensku. Ögrandi og kveikjandi, Salomé þekkti ritskoðun og ávísun, var leikin af Sarah Bernhardt og bannað í Englandi fyrir að tákna biblíulegar persónur. Ópera Richard Strauss vakti mikla gagnrýni á frumsýningu hennar í Bandaríkjunum og leiddi til þess að öllum sýningum hennar var aflýst.

Oscar Wilde, dæmdur í tveggja ára nauðungarvinnu fyrir ærumeiðingar gegn hógværð, gat ekki orðið vitni að frumsýningu hennar 11. febrúar 1896 í Théâtre de l'OEuvre í París.

Þessi útgáfa af Red Fox Books endurritar óritskoðaðar stórkostlegar frumskreytingar eftir Aubrey Beardsley, gerðar fyrir ensku útgáfuna af verkinu, sem kom út í London 1894, og inniheldur frumbréfið sem Robert Ross skrifaði fyrir útgáfuna 1907. þýðing á spænsku, það var gert af Rafael Cansinos Assens árið 1919.