Chọpụta akwụkwọ 3 kacha mma nke Ricardo Piglia dere

Don Ricardo Piglia ọ bụ onye ode akwụkwọ nke ọma. Onye ode akwụkwọ nke nwere ntozu oke na nchịkọta yana akpa ihe niile gụrụ akwụkwọ akụkọ. N'okpuru njikọ nke aha etiti ya na aha etiti ya ka o mepụtara obi abụọ adịghị ya na -agbanwe ego Emilio Renzi, un escritor enfrentado a multitud de vicisitudes creativas, incluso políticas y esencialmente vitales, sobre el que se vuelca Piglia por momentos hasta con buscada indiferencia por la trama. Porque Piglia es un autor de personajes, de diálogos, de escenarios que sobresalen por encima de cualquier otra intención narrativa.

Yabụ na -achọ onye edemede na Piglia onye na -akọrọ anyị akụkọ ndụ ma ọ bụ obere, na -enwekarị ike nke atụmatụ a na -emebu, nwere ike ibute enweghị mmasị.

Ịgụ Piglia na-adị njikere ịtọ ụdị akwụkwọ ọzọ n'etiti avant-garde na nke dị mkpa. ¿Qué tan fundamental como conocer a los protagonistas de cualquier historia? ¿Qué de relevante hay en lo narrado más allá de los personajes asomados a variopintos escenarios sobre la existencia, la creación, el arte, la filosofía, los deseos y sueños, la historia, las añoranzas…? Humanidad al fin y al cabo hecha literatura. Y con eso Piglia se basta y se sobra para escribir libros fascinantes.

Mgbe emikpuru ọkwa nke mbụ n'ime ụwa nke akụkọ ma ọ bụ akwụkwọ akụkọ dị mkpirikpi, nwere mkpali dị iche iche nke plethora nke ndị ode akwụkwọ nke nnukwu onye na -agụ, riri, Piglia jiri akwụkwọ akụkọ ya bụ Artificial Respiration wee wakpo akụkọ ahụ n'ụdị n'ụdị nke Renzi na -ewere iwu ndị ahụ nke onye edemede tụgharịrị na akwụkwọ.

Mana gafere ahaziri onye dere ya na nkata ahụ, Piglia na-enyekwa anyị akwụkwọ akụkọ na-efe efe dị elu, nke etinyere na nke ọzọ, ọbụlagodi ebumnuche nkuzi nke prose ya mere metaliterature yana akwụkwọ edemede mara mma na akwụkwọ maka nzaghachi n'ọchịchịrị nke ịdị adị kacha. eziokwu na ikpu ìsì ikpeazụ ya.

Así que acercarse a Piglia es una de esas experiencias literarias trascendentes que requieren de una base lectora anterior pero que en su profundidad abre caminos a nuevos autores jóvenes como la también argentina Samantha Schweblin.

Akwụkwọ 3 akwadoro nke Ricardo Piglia dere

Akwụkwọ edemede nke Emilio Renzi

Ọnwụ nke onye edemede ama ama na -ewetara ya akwụkwọ mpịakọta na mpịakọta ndị na -eme ka ọrụ onye amamihe furu nso dịrị onye ọ bụla na -agụ ya. NA nke a bụ otu n'ime ikpe kacha aga nke ọma.

N'ihi na olu a na -eduzi anyị gaa duality nke edemede, n'etiti anwansi na ihe omimi, nke Ricardo Piglia na Emilio Renzi chere. Ndị edemede abụọ, ndị ode akwụkwọ, ndị na -eme ngagharị iwe ... mgbagwoju anya nke ọrụ na -enye ụwa okike dị oke ọnụ ahịa, nke nkọwa nke na -eme ka onye edemede dere akụkọ ihe merela na ebumnuche ebighi ebi; site n'ọchịchọ uche nke mmadụ kacha elu karịa oge.

Ole na ole "alter ego" na -erute ọkwa nke onye dere ya site n'ọrụ ya. Emilio bụ Ricardo ma na -agabiga akụkọ ndị dị n'akwụkwọ akụkọ ya nwere nnukwu ibu ma ọ bụ obere, na cameos ma ọ bụ ọrụ dị mkpa. Ya mere ọrụ ga -abụ ndụ na ọrụ ndụ. Ọdịmma nke na -esi n'otu akụkụ nke enyo onye okike na -amapụ n'akụkụ nke ọzọ.

Edere "Afọ Ntọala", "Afọ obi ụtọ" na "Otu ụbọchị na ndụ", aha dị mfe enyelarị mmetụta nke compendium nke na -akwado ihe niile, nke ọchịchọ iji kpughee onwe ya na mgbe ụfọdụ oke ihie, eziokwu kacha akpachi anya.

Akwụkwọ edemede nke Emilio Renzi

Nku ume

Anyị na -abata n'ọrụ kacha baa uru na nke mbụ nke akwụkwọ akụkọ. Ọ bụ afọ 1980 na Piglia nọ gburugburu afọ iri anọ ahụ, n'ime ihe karịrị otu oge, anụrụ m na afọ kacha mma maka onye edemede ọ bụla abịala.

Ihe dị ka ọkara ụzọ ị nwere nnukwu akpa dị oke mkpa na nke na -ebute nchegbu site na nchọpụta nke tinsel na -adịbeghị anya nke dịbu ka ọla edo na ntorobịa.

La cuestión es que la novela es también una lectura iniciática hacia el propio Piglia. En esta ópera prima ya surge ese Emilio Renzi encargado de transmitir el mundo de Piglia.

Ma ọ bụ ihe ijuanya, karịa ihe niile, n'agbanyeghị ọnọdụ anụ ahụ na akụkọ ihe mere eme doro anya nke nkata ahụ, ikike ịgbanwe nkọwa ahụ ka ọ bụrụ ihe atụ zuru ụwa ọnụ.

Emilio es un joven escritor que va componiendo entre cartas la historia de una Argentina que acaba escribiéndose sobre un boceto de lo que jamás debiera haber sido, un guion trazado a golpe de las voluntades más aviesas que solo podía derivar en una realidad tan gris como la que le tocó vivir al autor en aquellos finales de los 70.

Nku ume

Ọlaọcha gbara ọkụ

Y Piglia también sabe escribir historias trepidantes como esta en la que explora los límites de la moral, el alcance de la corrupción, la demencial tendencia de los más malvados por copar los más altos escalafones de poder… Y, sin embargo… todo tan siniestramente humano.

El lado perverso potenciado por la avaricia y sus ambiciones es capaz de conducir al ser humano hacia la justificación de su violencia. Un furgón es atracado por unos ladrones y desde ese momento

Piglia nos va conduciendo por esa suma de voluntades capaces de violentar el poder, de matar. Solo que los planes entre personajes capaces de todo se van torciendo y en su sanguinario rastro de huida acabarán enfrentados a ese boomerang de ida y vuelta que puede ser esa ambición desmedida.

5/5 - (8 votes)

Deja un comentario

Ebe a na-eji Akismet iji belata spam. Mụta otu esi etinye usoro data gị.