Akwụkwọ 3 kacha mma nke Adolfo Bioy Casares

Na mpaghara okike ọ bụla, anyị nwere ike ịhụ ndị edemede a na -eme nchọpụta mgbe niile, ọkachasị ndị nwere ọgụgụ isi bụ ndị na -arara onwe ha nye maka imepụta ihe ọhụrụ, nyocha, ịhazi oghere ọhụrụ na imepe ụzọ okike. Ndị Onye edemede Argentine Adolfo Bioy Casares Ọ bụ otu n'ime mmụọ ndị ọgụgụ isi na muses metụrụ, ha niile nwere mkpali okike iji mechaa gosipụta mmanya nke ọtụtụ ihe na -esi ísì ụtọ.

Mgbe onye dị ka Bioy Casares na -ewepụta akụ dị iche iche dị ka parody, ụdị onye nyocha, ọchị, echiche efu ma ọ bụ akụkọ sayensị na -emechi mgbe niile na ịdị adị nke na -emecha bụrụ ọdachi, n'ezie enweghị nhọrọ ọzọ karịa ịtọgbọ onwe gị n'ọchịchị nke ụdị dị iche iche. maka ebube ka ukwuu n'akwụkwọ narị afọ nke iri abụọ.

Porque aun en el fantástico o en lo paródico, siempre surge un reflejo real, una intención transformadora que gracias al extrañamiento invita a replantearse todo ideario general o cualquier aspecto asumido con normalidad sobre lo social, lo político y claro está que lo existencial.

Ejikọtara ya nke ọma Borges o mechakwara na-enwu enwu nke ọrụ aka anọ nke juru na njikọ ahụ dị n'etiti akwụkwọ ebumpụta ụwa na nyocha na akwụkwọ ihe atụ na ọgụgụ isi nke onye amamihe Argentina ọzọ. Akụkọ pụrụ iche, ka ha bịara na -akpọ otu n'ime mmekorita ha, nke dabara na ọmarịcha dịka a ga -asị na ọ bụ ụdị anwansi nke nyere nnwere onwe ka ukwuu, na -enwe obere mgbochi.

Na nkenke, onye edemede naanị ya nwere nnukwu oghere na akwụkwọ akụkọ Spanish narị afọ nke XNUMX.

Akwụkwọ kacha elu 3 akwadoro site na Adolfo Bioy Casares

Nrọ nke ndị dike

Fantasy, nke onye edemede dị ka Adolfo Bioy Casares metụrụ aka, onye dị ala, onye dị adị, na-agbasi mbọ ike ịkọ akụkọ akwụkwọ nyocha ya dị iche iche ma ọ bụ ọbụna akụkọ sayensị, na-emecha nye onyinye akwụkwọ ọgụgụ a akọwapụtara na ọdịdị dị iche na ọkara. n'etiti iche na melancholy.

Entre los bajos barrios bonaerenses, allá por 1927, los días del carnaval son una festividad a la que se entregan Emilio Gauna y sus amigos, unos jóvenes que, a falta de poder comerse el mundo, devoran la noche acompañándola de alcohol.

La fantasía que circunda a esta novela parece en ocasiones un delirio de tanto exceso alcohólico, pero a su vez se convierte en un potente recuerdo arraigado en inquietante certidumbre. Lo que acabó viendo Emilio Gauna aquellas noches de festejos paganos lo conducirá tres años después en su búsqueda, repitiendo similares patrones, esperando que la magia responda como un dejá vù de lo ciertamente vivido.

Emilio maara na echiche efu ya nwere ike iduga ya na nhọrọ ndị ọzọ, ndụ ndị ọzọ, pụọ na ndị na -egbochi ya ịpụ n'ụwa a. N'akụkụ nke ọzọ nke ohere na -echere, ọ ga -ahụ Clara, enyefere ya kpamkpam. Njem ọ bụla karịrị akarị na -ebute ihe egwu ya.

Echiche ọ bụla na akụkọ ifo nwere ike ịgbanwe eziokwu nwere ike mechaa dọrọ gị pụọ na ụwa ahụ. Mana Emilio dị njikere ịkwụ ọnụ ahịa ya, ọbụlagodi ma ọ bụrụ na ezigbo nwere ike ịbụ enyo anwụrụ ọkụ n'ikpeazụ.

Kedu ihe ọzọ, ihe egwu dị na mmeri a dị egwu, dị ka ohere iji wughachi ndụ ya n'oge ọ bụla masịrị ya, nwere ike kwụsị ya tupu ịmara ihe nwere ike ma ọ bụ na ọ gaghị abụ eziokwu n'ụdị nrọ ndị ahụ nke ị na -emetụ aka. na -apụta na nrọ.

Nrọ nke ndị dike

Ị Theụ iyi nke snow

Un relato policíaco en torno al asesinato de la joven Lucía que se convierte en un paradójico cuento del mal. No es que se trate precisamente de la obra más extensa del autor, pero por las particulares circunstancias en las que lo leí, los rescato como una de esas lecturas que sintonizan con un momento especial.

Onye nta akụkọ na onye na -ede uri, ụmụ nwoke abụọ na -ezukọ na ọnụnọ ha na -arụtụ aka na ikpe mara otu ma ọ bụ nke ọzọ. Onye na -ede uri nwere ike ịchọ ọnwụ ahụ ụdị nkwubi okwu na -egbu egbu nke onye na -ede uri ya gbara ọchịchịrị, onye na -enye ya ohere nke ịbụ onye okike na n'otu oge ahụ ikpe nke ndụ. Onye nta akụkọ nke na -eso ya, na -enyo enyo na ọ nwere ike chọta akụkọ ụbọchị, ihe ọjọọ gbara ọchịchịrị.

Lo que se desencadena dese el encuentro de los dos personajes apunta a toda una sociedad a escala reflejada en la Patagonia. Lucía es la hija de un potentado y su muerte supone un antes y un después para la vida en aquel entorno singular. La composición desfragmentada del relato le confiere un aire que apunta a lo extraño, a lo fantástico, incluso…

akwukwo-okwu-ugha-nke-snow

Na -ehi ụra n'anyanwụ

Ngwakọta mara mma nke n'onwe ya bụ akwụkwọ akụkọ na -enwu enwu nke na -abanye n'ime ihunanya site na ntụpọ ọchị, ihe ịtụnanya na mmetụ dị adị, mmadụ gafere site na sieve nke echiche nwere ike idozi mmetụta dịka ntọala mgbanwe doro anya nke isi okwu ahụ bụ ndụ. .

Un relojero enamorado, pero enfrascado en sus rutinas, una metáfora del tiempo que nos conduce a todos, inexorablemente a la tarea de recomponer nuestro tiempo. La vida como una suma de sueños que acechan, que invitan a amar, pero que también conducen a los recovecos más extraños de la existencia.

Un fino humor que nos enfrenta a la locura y la lucidez extrema y que, en un entorno de calma chicha narrativa, se adivina como prolegĂłmeno para un final inesperado, desconcertante y literariamente extasiante.

Na -ehi ụra n'anyanwụ
5/5 - (7 votes)

2 comentarios en «Los 3 mejores libros de Adolfo Bioy Casares»

Deja un comentario

Ebe a na-eji Akismet iji belata spam. Mụta otu esi etinye usoro data gị.