Akwụkwọ Roland Barthe 3 kacha elu

Nkwurịta okwu bụ onyinye. Asụsụ bụ ngwá ọrụ. onye edemede french roland barthes se adentró hasta lo más profundo del lenguaje en busca del significado último del verbo, del sustantivo, del adjetivo… de todos los tipos de palabras y unidades lingüísticas. Pero también fijó su visión panlingüistica sobre el sonido desde el que nace el lenguaje (entonación o volumen) o del signo a través del cual también hacemos lenguaje y, por tanto, comunicación.

La cuestión es hacer tratado pero con ese ánimo divulgador que nos hace sentir que, como no podía ser de otro modo, el asunto del lenguaje y la comunicación va con todos nosotros. Recordemos eso del don y la herramienta con lo que iniciaba este post… Si tienes las herramientas y conoces su valor, la comunicación se convierte en ese don hecho arma con la que convencer, persuadir o transmitir como un eco allá donde las emociones interpretan lo dicho o escrito como música para la razón.

Ya mere Roland Barthes bụ ụdị onye ọkà ihe ọmụma metalingüístico que nos conduce a una sabiduría muy particular donde podemos descifrar etimologías a la vez que encontramos un apego especial a todas esas palabras llegadas como desde la prestidigitación. Porque antes de la palabra no hay nada. Y en cuanto se despierta el primer susurro podemos reconvertir la realidad en torno a quien nos escucha. Porque nuestras palabras transforman una realidad subjetiva que en esencia es cómo se nos cuenta en mayor medida de lo que pueda o no pueda ser.

Akwụkwọ atọ kachasị elu nke Roland Barthes tụrụ aro

Ihe ntanye nke asụsụ: E wezụga okwu na ederede

Olu dị n'ime na-egosi nzọụkwụ na ọchịchọ. Mkparịta ụka nke dị n'ime, dị ka asịrị a na-anụchaghị, dị n'etiti mmasị anyị nwere n'ikwurịta okwu na ike anyị nwere ime ya. Ihe niile ka a mụrụ na ntakwu nta ahụ. Site na nke onye edemede na-aga mgbe ọ na-achọ ịmalite isiakwụkwọ ọhụrụ nke akwụkwọ ya na nke na-eme ka onye ọchịchị aka ike na-eme mkpọtụ, mgbagwoju anya na ọbụna egwu.

El susurro denota un ruido límite, un ruido imposible, el ruido de lo que, por funcionar a la perfección, no produce ruido; susurrar es dejar oír la misma evaporación del ruido: lo tenue, lo confuso, lo estremecido se reciben como signos de la anulación sonora. Y en cuanto a la lengua, ¿puede susurrar? Como palabra parece ser que sigue condenada al farfulle; como escritura, al silencio y a la distinción de los signos: de todas maneras siempre que da demasiado sentido para que el lenguaje logre el placer que sería el propio de su materia. Pero lo imposible no es inconcebible: el susurro de la lengua constituye una utopía.

Kedu ụdị utopia? Nke a egwu pụtara. Asụsụ ahụ, nkwuwa okwu, nyefere onye na-egosi ihe ngosi na mmegharị a na-enwetụbeghị ụdị ya, nke a na-amaghị site na okwu ezi uche anyị, agaghị n'ihi ya gbahapụ mbara igwe nke pụtara: nke pụtara, nke na-ekewaghị ekewa, nke na-enweghị atụ, enweghị aha, ga-agbanyeghị, a ga-etinye ya n'ebe dị anya, dị ka. ihe ebube… ebe ihe ụtọ na-apụ n'anya. Ọ bụ ihe na-akpali akpali nke pụtara ka m na-ajụ mgbe m na-ege ntị ntanye nke asụsụ, nke asụsụ ahụ bụ, maka m, nwoke oge a, ọdịdị m.

Ihe doro anya na obtuse: onyonyo, mmegharị ahụ na olu

Nghọta ihe gbasara asụsụ na-emejupụta ụwa niile nke nkọwa, nghọtahie na ụzọ ndị ọzọ na-agbanarị onye zitere ozi. N'ịchọ ịmata ihe na ihe mgbagwoju anya, mmachi a bụkwa ụbara nke asụsụ a ga-emeso, dịka onye edemede si kwuo, site n'echiche nke ọnọdụ anyị onwe anyị ma ọ bụ, ka anyị kwuo, njedebe na ọgụgụ nke dị n'etiti ahịrị ndị mmadụ nwere ike ịrụ ụka na ya. ruo n'ókè nke nzuzu mgbe mmechi ma ọ bụ obtuse pụtara na-etinye aka.

Na mgbalị ọ bụla na nkwupụta anyị nwere ike ịmata ọkwa atọ: ọkwa nkwurịta okwu, nke pụtara, nke na-anọgide na-adị mgbe niile na ọkwa ihe atụ, na ọkwa nke akara, na ọkwa nke Roland Barthes na-akpọ mkpa.

Ma n'echiche ihe atụ, nke na-anọgide na ọkwa nke ihe ịrịba ama, a pụrụ ịmata akụkụ abụọ dịtụ iche: nke mbụ bụ ụma (ọ bụghị ihe karịrị ma ọ bụ ihe na-erughị ihe onye edemede ahụ chọrọ ikwu), dị ka a ga-asị na e si na lexicon. nchịkọta nke akara; ọ bụ ihe doro anya na patent pụtara nke na-adịghị mkpa nkọwa nke ụdị ọ bụla, ọ bụ ihe dị n'ihu anya, pụtara doro anya. 

Ma e nwere ihe ọzọ pụtara, nke agbakwunyere, nke na-abịa dị ka ụdị mgbakwụnye na ọgụgụ isi na-adịghị jikwaa imekọ ihe ọnụ, isi ike, ike, onye isi ike, na-amị amị. Barthes tụrụ aro ịkpọ ya uche na-adịghị mma.

Ọdịiche dị na ide

N'ezie aha isiokwu Roland Barthes dere na 1973, Ọdịiche dị na ide, A na-egosi ya dị ka nchịkọta ederede site n'aka onye edemede ya nke na-ekpuchi ihe a na-ajụ ajụjụ site n'echiche niile: isiokwu ndị dị ka ụtọ asụsụ na asụsụ, n'ezie, kamakwa ndị edemede dị ka Benveniste, Jakobson ma ọ bụ Laporte, na-ahazi mosaic usoro iwu nke E nwere. nwekwara ohere maka ndetu na ntụgharị uche nke Barthes n'okwu ahụ ma ọ bụ ọbụna na-ekwu dị ka nke a raara nye akwụkwọ ọkọwa okwu Hachette.

Desde su perspectiva de semiólogo, Barthes contempla la escritura no como un procedimiento que utilizamos para inmovilizar y fijar el lenguaje articulado, de naturaleza siempre fugitiva. Muy al contrario, para él la escritura rebasa considerablemente y, por así decirlo, estatutariamente, no sólo el lenguaje oral, sino también el lenguaje mismo, si lo encerramos, como quieren la mayoría de los lingüistas, en una pura función de comunicación. La reflexión que se establece a partir de aquí es, como siempre en el caso de Barthes, tan atrevida como transgresora, pues acaba convirtiendo sus propios textos en un acto creativo mucho más allá del análisis erudito.

post ọnụego

Deja un comentario

Ebe a na-eji Akismet iji belata spam. Mụta otu esi etinye usoro data gị.