Akwụkwọ atọ kacha mma nke Monica Rouanet

N'etiti akwụkwọ akụkọ mpụ na enweghị ntụkwasị obi metụtara egwu, enwere oghere na-atọ ụtọ ebe ndị ode akwụkwọ mba ụwa ọhụrụ dị ka. Shari lapena, ya na ihe egwu ụlọ ya, ma ọ bụ ebe ndị ọzọ masịrị ya Dennis Lehane. Nke ahụ bụ ebe mmadụ na-akwagharị Monica Rouanet otu n'ime ihe na-adọrọ mmasị na panorama mba na palette nke isi awọ na ọchịchịrị nke ama. N'ihi na mpụ, ime ihe ike ma ọ bụ ara na-esi n'otu olulu mmiri a na-esi na ya na-arụrịta ụka na-adaba adaba ma nke nwere ike ịghọ aghụghọ dị iche iche.

N'inwe ụfọdụ akwụkwọ kacha ere ere ugbua n'okpuru eriri ya, Rouanet na-adọta anyị na atụmatụ ndị ahụ nke ndị odide ahụ, ha niile bụ ndị na-ebu ihe nhụsianya n'okpuru akpụkpọ ahụ ha, na-enye ya ihe jọgburu onwe ya, gafere nke ahụ ma ọ bụ ọdịnihu a na-apụghị ichetụ n'echiche. ihe akaebe nke onyinye dị arọ dị ka abalị na-adịghị agwụ agwụ. Ọ bụrụ na anyị eleba anya na panorama Spanish dị ugbu a, ikekwe Victor nke Osisi Ọ nwere ike ịbụ ntụnye aka, ntụzịaka nke a ga-arụtụ aka na omume ma ọ bụ ihe na-emekọrịta ihe.

Akwụkwọ akụkọ atọ kachasị elu nke Monica Rouanet tụrụ aro

Ọ dịghị ihe dị mkpa

El thriller que con mayor frecuencia nos asalta en el mundo real es sin duda el de una violencia de género que hace de cualquier hogar o simple convivencia ese infierno inenarrable para las víctimas. Por eso, buscar empatías desde la ficción supone adentrarse más allá de las frías estadísticas. En la literatura puede haber una superación épica para cualquier situación adversa. O quizás no, y la moraleja sea que siempre queda mucho perdido…

Na Madrid n'ime afọ iri itoolu, otu nwa agbọghọ na-ahụ maka ịlanarị ihe yiri mwakpo obi ọjọọ nke ime ihe ike nwoke na nwanyị. Ndị nta akụkọ na echiche ọha na-ekwughachi akụkọ ahụ na, ruo ọtụtụ ụbọchị, ọ dịghị ihe ọzọ a na-ekwu maka ya. E nwekwara ndị na-ekwu na ọ na-arịọ ya. Mgbe o mesịrị teta n'ụra ya, Minerva echetaghị ihe ọ bụla, ọbụnadị onye na-awakpo ya bụ onye, ​​​​site n'oge ahụ gaa n'ihu, ga-ejikọta n'etiti ndị enyi ya kacha chiri anya ka ọ bụrụ onyinyo ya ma nọrọ n'akụkụ ya ruo ọtụtụ afọ na-echere, n'agbanyeghị mgbanwe ndị ahụ. , oge kwesịrị ekwesị iji mechaa "ọrụ nke onwe" gị. Ma ihe agbanweela otú anyị chere? Ọha na eze mechara kwụsị ikpe ụmụnwaanyị ndị ụdị ọgụ a na-ata?

Anaghị m anụ ka ụmụaka na -egwu egwu

Lo realmente inescrutable son los recovecos de la mente. Está la realidad, siempre subjetiva, la ficción como otro nivel del constructo de nuestra percepción y finalmente lo onírico como los goznes que hacen que todo encaje de manera casi inapreciable. Literariamente, lo psiquiátrico tiene mucho juego y jugo. Porque de la cordura o normalidad a la locura o excentricidad dista un clic, una chista, un momento disruptivo o un punto de inflexión.

Ka ha gwa Alma, onye na-akpa ọchị nke ga-akpọrọ anyị banye n'otu n'ime ụzọ nyocha nke uche, n'etiti enyo na onyinyo, n'akụkụ ọwara nke uche anyị ga-ejedebe na-amata. Ụzọ ụzọ dị egwu ebe anyị na-akpọte mmetụta ahụ na-akpasu iwe nke ịghọta ihe ọ bụla nke eziokwu na-aghọ ihe dị mkpa dị ka ìhè ụzọ ọpụpụ.

Mgbe o nwesịrị nnukwu ihe mberede ụgbọ ala, Alma, nwa agbọghọ dị afọ 17, na-ata ahụhụ a ujo post-traumatic ma nabata ya n'ụlọọgwụ mgbaka nke dị na ụlọ ochie emezigharịrị. N'ebe ahụ, ya na ndị mkpọrọ ndị ọzọ na ọrịa ha na-ebi, wee hụ ụmụaka ndị naanị ya nwere ike ịhụ. Nke nta nke nta, akụkọ ihe mere eme nke ụlọ ahụ na ndị bibu ya na-etinye aka na eziokwu Alma wee duru ya kpughee ihe nzuzo gbara ọchịchịrị nke akpọchiri kemgbe ọtụtụ afọ n'etiti mgbidi nke nnukwu ụlọ na n'uche nke ya.

Wake me up When September ends

Akwụkwọ akụkọ Rouanet kacha gbaa ọchịchịrị n'ọchịchọ ọ na-achọ onye nwere ike imerụ ya. Echiche nke ndụ abụọ, nke enyo enyo banyere ndị bụ mgbe niile ezinụlọ anyị ..., The zoro ezo ibé nke ndị anyị na-akpakọrịta cordiality na ndụ nkịtị karịrị niile obi abụọ ma ọ bụ merụọ.

Ụzọ otu nwa okorobịa Spen na-apụ n'anya na ndịda England mgbe ọ hapụsịrị ozi nhụjuanya na ekwentị nne ya. Nwaanyị ahụ, bụ́ onye na-esichaghị ike ịhapụ obere obodo ya, kpebiri ịga chọọ ya. Otu afọ gara aga, di ya furu efu na mmiri dị jụụ nke Albufera ma ọ chọghị inwe nhụjuanya dị otú ahụ ọzọ.

Ndị nche obodo hụrụ ka ụgbọ mmiri Antonio gbahapụrụ agbahapụ, nwere ntụpọ ọbara na bọọdụ ya. Amparo kwenyesiri ike na ọ nwụrụ, mana ire ọjọọ ndị na-esi n'obodo ahụ na-asịrị ihe ndị ọzọ. N'otu oge na England, Amparo chọpụtara na di ya ka nwere ike ịdị ndụ, bụrụ ihe kpatara ọnwụ nwanyị ma tinye aka na nkata ọjọọ jupụtara na aghụghọ.

Akwụkwọ ndị ọzọ akwadoro nke Monica Rouanet..

Ebe okporo ámá enweghị aha

Con un título evocador para todo enamorado de U2, esta trama aborda con visión hiperbólica pero no menos cierta, en última instancia, las mentiras sobre las que en no pocas ocasiones se erige una familia. Una sacudida a las costumbres, los buenos modos, las apariencias y los muertos bajo las alfombras…

María del Pilar González de Ayala dị afọ 35 mgbe ọ gbapụrụ n'ụlọ nne ya na mpaghara Salamanca, na-eju afọ na nne na-enwe obi ilu, na-enwe mmekọahụ na onye na-enwe mmekọahụ nke mere ka ọ ghọọ "onye na-adịghị mma" na-elekọta mmadụ, na-ewepụ mmekọrịta ịhụnanya ya na ya. ọchịchọ ijikwa ụlọ ọgwụ nna ya.

El accidente sufrido por este, junto a su nueva pareja y el asesinato de Gonzalo, el pretendiente que la abandonó en vísperas de su boda, son otra motivación para iniciar una vida propia bajo un nuevo nombre: María González.
María na-enyo enyo na nne ya nwere njikọ na ọnwụ ndị ahụ, ya mere, dị ka onye na-achọpụta ihe na-adịghị mma, ọ ga-achọpụta netwọk ụgha dum nke na-emetụta ezinụlọ ya, ihe atụ nke Madrid bourgeoisie nke liri na ọ dịghị mgbe ọ kwadoro nkwado ya maka ọchịchị Franco. na mbata nke mgbanwe.