Akwụkwọ 3 kacha mma nke Milena Busquets dere

Anyị na -ekwu maka taa Milena Busquets Tusquets ma ọ bụ ka cacophony si egwuri egwu na-akwado idebe aha onye ode akwụkwọ na-agaghị ehichapụ. Ọ bụ ezie na n'ezie Aha nna Tusquets arụworị ọrụ ya na nke mkpakọrịta ngwa ngwa na akwụkwọ edemede. N'ihi na ee, Milena bụ onye na-ebi akwụkwọ omenala ebe ya onwe ya mechara pụta dị ka nnukwu onye na-akọ akụkọ.

Na nke ahụ bụ ebe mmadụ na-ewere ọnọdụ na ọnọdụ dị ka ihe kwesịrị ekwesị maka ịmepụta ọkachamara na-arụ ọrụ, ma ọ bụ onye na-agba ụkwụ ma ọ bụ onye edemede na nke a. N'ihi na ị bụ ihe ị na-eri na ihe ị maara. Ma ihe ịrụ ụka adịghị ya na Milena zutere akwụkwọ ndị kasị mma nke Spanish iji mechaa nweta obi ụtọ nke ihu ihu akwụkwọ efu.

N'ime akụkụ ọhụụ ya n'onwe ya, Milena na-abịaru nso na ntọala dị nso ebe ọ ga-esi wepụta nlele dị adị. Algo así como si la vida pudiera contemplarse como una suma de escenas, con esa mezcla de inquietante placer por la observación de los demás y el deseo por conocer precisamente los hondos motivos que los mueven. Porque sabiendo qué es lo que mueve a los demás, podemos acabar aclarando qué es lo que nos mueve a nosotros.

Akwụkwọ akụkọ 3 kachasị elu nke Milena Busquets Tusquets tụrụ aro

Nke a kwa ga-agafe

Nunca se sabe del todo si se hace bien a la hora de abordar infancia y verdad. Incluso puede que tantos Reyes Magos y ratoncitos Pérez sean una distorsión que no ayude para nada en la sensación adolescente de haber sido «engañados» durante años sobre un mundo fantástico que se aleja vertiginosamente. Desde esa idea parte esa novela de infancias y contrastes, de duelos siempre a deshora y anhelos por regresar a regazos perdidos…

Mgbe ọ bụ nwata, iji nyere ya aka imeri ọnwụ nna ya, nne ya gwara Blanca otu akụkọ China. Akụkọ banyere otu eze ukwu dị ike bụ́ onye kpọpụtara ndị amamihe ma rịọ ha ka ha nye ha nkebi ahịrịokwu ga-adaba n’ọnọdụ nile. Mgbe ọnwa ole na ole nke mkparịta ụka gasịrị, ndị maara ihe gosipụtara onwe ha n'ihu eze ukwu na atụmatụ: "Nke a kwa ga-agafe." Nne ahụ kwukwara, sị: "Mgbu na iru újú na-agafe, ka euphoria na obi ụtọ na-agafe."

Ugbu a ọ bụ nne Blanca nwụrụ, na akwụkwọ akụkọ a, nke na-amalite ma na-agwụ n'ebe a na-eli ozu, na-ekwu maka ihe mgbu nke ọnwụ, nke anya mmiri nke enweghị. Ma n'ihu ihe mgbu ahụ, ncheta nke ihe dị ndụ na ole a mụtara na-anọgide, na nkwenye nke ndụ site na mmekọahụ, ndị enyi, ụmụntakịrị na ndị ikom bụ ndị dịbu ma dị mkpa na Blanca na-enweta ike. Ihe a niile n'oge ọkọchị na Cadaqués, nke nwere ọdịdị ala ya na-enweghị atụ yana ọkụ Mediterranean ya siri ike nke na-asa ihe niile.

Nke a kwa ga-agafe

Mkpuru

La melancolía es la felicidad de estar triste, como diría aquel. El problema para la prota de esta novela es que uno de esos instantes en los que recuerdos llegan para transponerte un poco, en su caso, no son solo espuma de las olas. Esas olas que se retiran de inmediato deshaciéndose en susurros de añoranza. Porque sin duda lo traumático tiene gusto por los flashbacks. Y ahí está ella, viviendo instantes que ya no le pertenecen…

Ndụ nke onye edemede dị afọ iri anọ na-aga nke ọma, n'etiti ụmụ ya abụọ na mmekọrịta nke yiri ka ọ ga-akwụsị. Mana ịdị adị ahụ n'ụzọ ezi uche dị na ya na-ama jijiji site na mpụta ọzọ nke mmụọ sitere n'oge gara aga n'ụdị ncheta mberede: bara nnukwu uru.

Gema bụ nwa akwụkwọ ibe ya nwụrụ n'ọrịa leukemia mgbe ọ dị afọ iri na ise, otu n'ime ọnwụ abụọ ahụ gosipụtara na ọ bụ nwata; nke ọzọ bụ nke nna ya, ma ọ dịrị ndụ ndụ, ebe Gema hapụrụ n'isi ụtụtụ. Olee ịdị adị ọ gaara adị? Ònye gaara abụ? Olee mgbe ikpeazụ ị hụrụ ya? Ị nwere ike ịsị ya nke ọma? Gịnị mere oge ji na-ebelata ncheta enyi ahụ nwụrụ anwụ?

N'ịgbalị ịzọpụta Gema site na nchefu, onye na-akọ akụkọ ahụ malitere nyocha nke ga-eduga ya izute ndị enyi ochie ndị maara ya, ịchọ foto otu nke klas, ịga ụlọ akwụkwọ, ịchọta ndị na-eme nchọpụta na akwụkwọ akụkọ, nyocha. banyere ihe mere ụlọ oriri na ọṅụṅụ ahụ nne na nna nwa agbọghọ ahụ nwere ...

Esta es una novela sobre el pasado que creemos haber olvidado, pero que nos persigue, sobre las pérdidas que nos marcan y la necesidad de despedirse. Pero también es una novela sobre las ganas de vivir y las pequeñas alegrías de lo cotidiano, sobre el amor –a los amantes, a los hijos– y sobre las amistades que nos acompañan incluso después de desaparecer.

Akwụkwọ ahụ, otu oge dị ọkụ ma dị omimi, dị mkpa ma na-atụgharị uche, na-akwado nkà nke Milena Busquets mgbe ọ nwesịrị ihe ịga nke ọma mba ụwa nke akwụkwọ akụkọ ya gara aga, Nke a kwa ga-agafe, ma na-enye gị ohere ịnụ ụtọ ọzọ ikike pụrụ iche gị iji lebara mmetụta uche na mmetụta anya n'ụdị na-enweghị atụ nke nwetagoro gị otu ndị na-agụ akwụkwọ na-eguzosi ike n'ihe.

Gemam nke Milena Busquets dere

Ụmụ nwoke mara mma na ihe ndị ọzọ

Acabamos con un volumen de relatos, de pequeños e inciertos escenarios, donde puede ocurrir de todo. Tintes de improvisación para salir del paso de la vida, como a todos nos toca. Emociones que llegan y arrasan y dolores que atraviesan sin descubrir jamás el filo…

Ndị na-eme ihe nkiri nke ụwa anyị nwere akpa akpa jupụtara na akụkọ ifo na nkọwa na-eme naanị mgbe ọ nweghị onye hụrụ ha. Ọdịiche nke onye odee na izugbe nke mmadụ ka a ga-achọpụta dịka ihe ha bụ, ya bụ, onye ha bi.

Edemede ndị a gbakọtara ebe a dị ka ihe onyonyo, dị ka vignettes, dị ka sketị dị na akwụkwọ ndetu mmiri nke onye na-ese ihe. Ha na-ejikọta na-enweghị ihere ma ọ bụ mkpa maka ngọpụ a ike frivolity na nnukwu ike ikpughe ihe na-apụtaghị ìhè.

Ọtụtụ mgbe, ha na-ekwu okwu kwa ụbọchị, nke nwere ike iyi ihe na-adịghị mkpa mgbe ụfọdụ n'anya ndị na-adịghị ege ntị, na site na nke a, ha na-ewepụta ọnụ ọchị, uri nuance, epiphany. Ha bụ ederede nke, nke kachasị, anya onye odee nwere ezi uche, nke ọhụrụ na nke na-akụda mmụọ, nke nwere ike ịgafe ihe a na-ahụ anya na nke a na-atụghị anya ya, nke nwere ike ịtụgharị akụkọ ndị ọ na-ede ka ọ bụrụ ìhè, nnukwu akwụkwọ na-adọrọ adọrọ.

Ụmụ nwoke mara mma na ihe ndị ọzọ
post ọnụego

Deja un comentario

Ebe a na-eji Akismet iji belata spam. Mụta otu esi etinye usoro data gị.