Մելամաղձությունը տխուր լինելու այդ տարօրինակ երջանկությունն է: Այդպիսի մի բան մատնանշեց Վիկտոր Հյուգոն երբեմն -երբեմն: Բայց հարցն ավելի շատ բովանդակություն ունի, քան թվում է: Մելամաղձությունը ոչ միայն սպառված ժամանակի կարոտն է, այլև սպասվողի, չլուծվածի հիասթափեցնող զգացողությունը:
Այսպիսով, մելամաղձությունը տարբեր աստիճաններ ունի այնքանով, որքանով որ այն մյուսը, որ մենք գիտեինք, թե ինչպես կարելի է հանդիպել իր ժամանակին առանց սցենարի դերասանի հաջողության: Քանի որ այդ այլ ես -ով մենք չենք կարող հանդես գալ որպես նրա խղճի ցուցիչ:
Ահա թե ինչպես է ծնվում մելամաղձությունը ՝ այդ խեղաթյուրումով, մեղքի և կարոտների անհնարին հավասարակշռությամբ: ԵՎ Նադիա Տերրանովա խորանում է ամենավատ բացակայությունների անհաղթահարելի անդունդի մեջ, որոնք պատճառներ չեն ներկայացնում:
Որոշ ժամանակ անց առանց մայրիկին այցելելու, Իդան վերադառնում է Մեսինա ՝ օգնելու նրան կարգի բերել այն տունը, որտեղ մեծացել էր, նախքան այն վաճառքի հանել: Օբյեկտներով ու հիշողություններով շրջապատված ՝ նա պետք է որոշի, թե իր անցյալի որ մասն է պահում, և որն է թողնում:
Մինչդեռ նրանց կյանքի ուրվականը ՝ քսան տարի առաջ հոր հանկարծակի անհետացումը, կարծես հետապնդում է սենյակները և ներկա է ամեն ճեղքում, խոնավ պատերին և մոր և դստեր միջև բոլոր խոսակցություններին և լռություններին:
Novelշգրիտ ու նուրբ, այս վեպը ամենաինտիմն է ՝ լուսավորելու գոյությունը նշող անհայտները, որոնց վրա մենք կառուցում ենք մեր ինքնությունը. Հիշողությունը ՝ որպես վերք և ապաստան, անմեղության լքում և կորուստ, ընտանիքի և սիրահարների կապերի բարդությունը: … Հեղինակավոր Ստրեգա մրցանակի եզրափակիչ և քննադատների կողմից գովաբանված այս ստեղծագործությունը Նադիա Տերանովային դասում է այսօրվա իտալական պատմվածքի ամենահետաքրքիր ձայների շարքում:
Այժմ կարող եք գնել «bտեսություն ուրվականներ» վեպը ՝ Նադիա Տերանովայի գիրքը, այստեղ ՝