3 pi bon liv pa Luis Mateo Díez

Anviwon senkant liv ak prèske tout pi gwo prim literè yo kolekte (avèk somè a nan Cervantes Prize 2023) kòm prèv ofisyèl pou asire ke nou ap pale de kantite ak bon jan kalite. Luis Mateo Diez se youn nan rakonte istwa esansyèl nan tan nou an, prolific kòm Jose Maria Merino ak ki moun li ka di ke li konpoze yon tandem pa jenerasyon ak pa kapasite a nye kreyatif. Pou de nan yo gen pa sanble yo gen yon panik nan yon paj vid.

Nan fè fas ak istwa anpil ak anpil, Mateo Díez okipe tout chans lan e le pli vit ke li sanble yo dwe te kòmanse pa yon surrealism kafkyen oswa menm nòt nan distopi Sci-Fi (konpoze yon peyizaj limyè ki soti nan ki elucubrate nan yon ton ekzistansyalis), kòm si li rete kole sou tè a ak sa a réalisme telurik nan costumbrismo ak entimite kote kreyasyon li nan Celama konsantre fòs sengilye. Roman, istwa, redaksyon ak lejand. Pwen an se ekri kòm yon eritaj vital.

En yon otè konsa konsakre nan literè a kòm yon fondasyon vital Li toujou sanble riske lonje dwèt sou pi bon travay li yo. Pou rezon sa a, nan okazyon sa a, plis pase tout tan, li nesesè pou montre ke nan subjectif la, nan rekòmandasyon an olye ke nan detèminasyon an, menm jan, anplis, li pa janm ka otreman.

Top 3 liv rekòmande pa Luis Mateo Díez

sous laj la

En los mundos más grises, miserables y desprovistos de esperanza, entregarse a lo abominable es parte de la rutina hacia la supervivencia. Cultivar imaginación y color en ese erial es un ejercicio de esperanza que solo está a la altura de los últimos humanos. Esos que se empeñan, pese a todo, en seguir dotando a la noción de lo humano patrones morales tan extrañantes, entre lo decadente, como necesarios.

Corren los penosos años cincuenta en una ciudad de provincias sumida en la penuria y el olvido. Los integrantes de una peculiar Cofradía (más encaminada a lo etílico y a lo esotérico que a los rigores de la penitencia) inician una noche una disparatada aventura, dirigida al hallazgo de una mítica fuente de aguas virtuosas, de la que un día bebió, a lo que parece, un eximio canónigo de dilatada memoria.

La aventura de los cofrades marcará la línea simbólica a partir de la cual se abrirá una vía de escape del mundo estrecho y ramplón que les rodea. Y ese será, naturalmente, el tema sustancial de la novela: el enfrentamiento entre la vida real y la imaginaria, la lucha entre el disparate (teñido también de inocencia) y lo convencionalmente establecido por una sociedad sin imaginación.

El amo de la pista

Sin música, con las luces apagadas. El amo de una pista donde no suena nada ni nadie baila. El abismo es esa oscuridad que queda después de terminar la última canción, y donde nada se alcanza con manos ni con pies. Toda vida necesita una sintonía reconocible que nos haga movernos. En otro caso quedamos expuestas a sonidos monocordes como insanas obsesiones; a agudos que espantan y graves que subsumen la voluntad hasta el convencimiento de que nunca hubo música para uno. Solo los nuevos tonos de cualquier creencia reveladora.

Cantero es un joven desorientado y sin voluntad que no sabe qué hacer con su vida. Perdió a sus padres y ha sido expulsado de la casa de su tío, que se siente traicionado por él. Vive a la que salta y acaba a merced de Cirro Cobalto, un personaje que lo enreda de mala manera y lo mantendrá bajo sus órdenes con extrañas encomiendas. Otros dos misteriosos personajes, Denís y Lombardo, intervendrán en los acontecimientos que le llevarán a las más inesperadas situaciones, entre el riesgo y la irrealidad de lo que pudiera parecerse a una disparatada película.

El amo de la pista es una novela plena de ingenio e imaginación prodigiosa sobre la vulnerabilidad y la capacidad de manipulación de los seres humanos y la peligrosa fascinación de los mistificadores. Una fábula que puede inquietarnos, si pensamos en el mundo en el que estamos gobernados. En ella, Luis Mateo Díez se muestra de nuevo como uno de los creadores más originales de la literatura española actual.

El amo de la pista

Jèn kristal

Bèl la frajil. Li se sou sò a nan mond k ap chanje nou an. Jèn nan tèt li tou gen nosyon de egzistans li kòm plen jan li se pasajè. E petèt se la ke dilèm yo pi gran nan laj la pi bèl kòmanse.

Todas las contradicciones se observan con el tiempo como lagunas, algo así como inconcreciones vividas entre hormonas pujantes y neuronas rabiosas de actividad. Hasta que una amarga lucidez nos devuelve a la idea de que no. Todo aquello de la juventud fue lo auténtico, lo completo, lo esencial.

Soti nan adilt, Mina sonje byen bonè jèn li tankou si yo te bliye ankadreman nan yon fim fin vye granmoun. Yo se memwa yo nan yon tan lè yon Mina M'enerve ak vwayou Deliram dedye tèt li nan ede lòt moun kòm yon fason pou asepte enpèfeksyon pwòp li. Vle renmen yo sanble yo dwe objektif yo. Kòm si egzistans pwòp li yo te sispann, fini nan yon letaj ki soti nan kote li ap eseye chape vivan sa yo ki nan moun ki bò kote l '.

En Jèn kristal Luis Mateo Díez bay vwa a naratif nan yon karaktè nuans ak deplase fanm, ki moun ki chire ant konfizyon nan enpilsyon li yo ak emosyon, epi ki moun ki akonpaye pa lòt èt aksesib ak chimerik ak ki moun ki limit yo nan amitye ak renmen yo gen tandans flou.

Narrador magistral, dotado de una capacidad extraordinaria para la evocación y un dominio del lenguaje en la mejor herencia de nuestros clásicos, Díez deslumbra en esta novela sobre la juventud, esa etapa de la vida en la que todo es posible, pero también frágil, como el cristal de una copa delicada que contuviera la esencia de lo que acabaremos siendo.

Lòt liv rekòmande pa Luis Mateo Díez

Ansyen sideral yo

Kòm yon kontrepwa nan narasyon sansib ak abysmal sou jèn ke otè a adrese nan roman anvan an, lòt istwa sa a sipoze antitez la konplo, apwòch nan poto a lòt kote tout byolojik la ak mantal la fè moute yon senfoni dezòdone, pafwa majik nan dezòd li yo.

El Cavernal, kote roman sa a pran plas, ka sanble tankou yon etablisman akeyan plen moun ki granmoun aje nan yon gran varyete espès ak kouri pa sè yo Clementine. Li ta ka panse tou ke li se yon aerolith detache soti nan kèk stratosfè pi lwen pase kote ni laj ni tan gen anyen fè ak moun ki abite li. Oswa, finalman, nan yon veso sou yo ale ak moun yo ki pi entelijan ak chimerik fin vye granmoun, ki te kidnape.

Nan nenpòt ka, sa k ap pase nan Cave a pa gen okenn yon sèl remèd li ak tout bagay ki enplike nan yon kalite avanti fou previzib danjere. Roman ki mennen nou nan etablisman sa a ka trè komik epi, an menm tan, misterye ak dekonsèrtan.

Simagri ki genyen ant ekspresyonis ak surealis ak ki li ekri ak trase gen lè a ipnoz nan evènman ak karaktè ki difisil a bliye, byenke youn dwe pran risk pou yo te tankou lektè irevèrsibl limite nan Cave a, yon eksperyans kòm twoublan kòm li se hilarious.

Pye bwa a nan kont

Imaj la tit son tankou yon fim Tim Burton. Fatra a sipoze nan imajinasyon ki pwen yo lide kokenn fini moute chaje panyen an la a ak yon rekòt nan fwi bon plat, disparate men ki soti nan pye bwa a menm ki konsizyon nan narasyon yo konekte ak ki pwisan imajinè enfini nan istwa a kòm yon transmisyon enfayibl nan ki moun ki nou ye.

«Mete ansanm istwa yo ke mwen te ekri ak pibliye sou yon vwayaj òdinatè long ant 1973 ak 2004 pa te fasil pou mwen. Istwa yo soti nan men, woman yo gen plis mare nan mwen, byenke mwen dwe konfese tou kondisyon mwen nan mèt kay endolan nan fiksyon mwen. Ki sa ki deja ekri toujou enterese m 'mwens pase pwojè a nan pwogrè, ak tandans nan envansyon pou anonim toujou kaptive m'.

Istwa yo te vin soti nan men nan pèdi ak refè liv, nan koleksyon endividyèl elèv yo, tou nan liv ki pa te entèdi sou istwa, liv nan ki te gen istwa kòm byen ke lòt bagay. Pote yo ansanm se rekonèt yo, kite yo retounen epi jwenn konsistans nan branch pyebwa kote yo fè pati yo.

Yo san dout gen tras iranplasabl nan mond literè mwen an, varye tonalite ak jwenn epi yo ka menm reponn a enterè konfli ak defi, apre yo fin flote nan anpil ane. Pèfeksyon nan oubli, ki anbisyon moral ak ayestetik ke yon fiksyon pa bezwen yon mèt kay, koresponn trè byen ak lanbisyon a nan yon istwa pafè, kòm enposib kòm li se esansyèl.

Pa gen okenn opsyon nan istwa satisfè, lavi sa a ou touche nan fiksyon dwe toujou gen plis pouvwa pase yon sèl la reyèl.

Limbo nan sinema

Yon volim ilistre pou konplete nouvo aspè kreyatif nan yon bibliyografi ki prèske enkonpreyansib pou yon lektè neofit nan travay li. Yon plezi reyèl pou yon ilistratè tankou Emilio Urberuaga ki parfe melanje sa a duality nan lèt ak imaj, nan entansyon naratif, sèn ak senbòl.

Plis konsa nan yon pwopozisyon tankou sa a ki resorts nan meta a adrese sinematografik la kòm atizay, men tou trompe l'oeil, idealizasyon ak reyalite, karaktè yo ak aktè yo ... lavi nan sans transfere soti nan yon bò nan ekran an nan la. lòt nan yon osmoz ekzistans ki kite tout ji.

Nan douz istwa ki fòme Limbo sinema yo, Luis Mateo Díez, youn nan ekriven ki pi rekoni ak prim nan peyi nou an, mennen nou anndan sal sinema yo. Li se yon vwayaj nan tan lontan an, ak tou nan prezan an, nan sa ki ka rive nan yon chanm nwa lè gwo chabwak yo nan fim yo vin nan lavi ak soti nan depa yo, oswa Marsyen ki ateri nan sinema Cosmo nan Bericia, oswa yon asasina nan sinema Clarities... Luis Mateo Díez montre nou nan gwo liv sa a kote ki pi amizan ak amizan pou rann omaj nan sinema, gwo Emilio Urberuaga a ilistre briyan.

Limbo nan sinema
5/5 - (8 vòt)

Kite yon kòmantè

Sit sa a sèvi ak Akismet diminye Spam. Aprann kijan done kòmantè ou yo trete.