ʻO nā puke maikaʻi loa 3 na Colm Tóibín

E like me nā mea kākau nui ʻē aʻe (e like me ia iho ʻO Frank McCourt, ʻo ʻIlelani pū kekahi me ka ʻO Colm Tóibín kaʻana like i nā hiʻohiʻona mai ka hoʻomanaʻo i hana ʻia i loko o nā puke) hana ʻo Tóibín i kahi pāʻani o nā aniani mai kāna moʻolelo i nā manawa he nui ma waena o kāna honua a me nā moʻolelo i haku ʻia.

ʻO ka ʻike ʻana i ka mea kākau, ka deciterity o kāna hana ʻoi aku ka maikaʻi o ka wehewehe ʻana, ka nānā ʻana i nā hiʻohiʻona pilikino o kāna protagonists a i ʻole nā ​​hanana o kona ola ponoʻī.

Akā ʻo ka lokomaikaʻi ka hana ʻana i kēlā, o ka pilikino, i ākea ākea. A ME Hoʻokele ʻo Tóibín e extrapolate i nā mea āpau i ke kanaka āpau loa. Ma muli o ke keu, i ka mea ʻē, i ka ʻuhane ākea kahi e hoʻopau ai mākou e ʻike iā mākou iho ma mua o ka manaʻo maʻamau a mediocrities paha.

I ka puke moʻolelo o Colm Tóibín encontramos temáticas variadas y saltos entre ficción y no ficción. En su más de diez novelas disfrutamos de planteamientos siempre innovadores entre escenarios recurrentes, en algún caso metaliterarios en busca del trasunto de todo escritor inmerso en océanos de palabras…, siempre uno de esos autores que trasciende la literatura a otro nivel.

ʻO nā puke kiʻekiʻe e 3 a Colm Tóibín i ʻōlelo ʻia

Ka hale o nā inoa

Aia ka Oresteia i kēlā wahi make ʻole o ka hana. ʻO kāna mālama pono ʻole ʻana mai Helene mai a hiki i kēia lā, hana ia i loulou me ke kumu o kā mākou lāhui, kahi kahawai kamaʻilio me kēlā honua kahi i hoʻomaka ai.

A e like me ka ʻōlelo Lākina e ʻōlelo nei: "Nihil novum sub sole", ka wehewehe o kēia puke Ka Hale o nā Inoa, na Colm Tóibín, hoʻomanaʻo iā mākou i kēlā, ʻaʻohe mea hou ma lalo o ka lā. ʻO ka hale keaka kahi i holo ai nā kime o ko ʻAeschylus Oriestíada mau ka like i kēia lā. No ka mea, ke ʻōlelo ʻana iā Terence ma kēia hanana: Homo i hōʻuluʻulu; humani nihil a me fucking alienum. I nā huaʻōlelo ʻē aʻe, ʻaʻohe mea ʻē he kanaka ʻē.

Desde el primer humano hasta el que pronuncie el último adiós, habremos sido lo mismo, las mismas emociones, los mismos dolores y pasiones, la misma ambición, el mismo odio y un idéntico amor como única voluntad capaz de engarzándolo todo.

I kēlā me kēia hihia, kūpono, makaʻu mau ke kipa aku i kahi kilika a hemo i kekahi o kāna patina i mea kūpono i kēia manawa. ʻO ka ʻike nui wale o ka manaʻo ma hope o kahi hana maʻamau o kēia hohonu e hiki ai i kēia unuhi hoʻokalakupua o nā manaʻo a me nā manaʻo o ka mea kākau.

Akā ʻaʻohe kānalua e kūleʻa ʻo Colm Toíbín. Paʻi i ke kī. Pololei ʻo ia i ke koho ʻana i ke ʻano hohonu o ka pāʻani: ʻo Clytemnestra, ka wahine a me ka makuahine i piha i ka rancor a pono i ka pono hope loa. Ke kiʻi nei e komo i loko o ka psyche o kēia ʻano wahine millennial e hāʻawi i kēia wehewehe i ka lepili o kahi masterpiece.

ʻO ka hopena, ʻike mākou i kahi hoʻolālā e mahi ai ʻoiai mākou e hoʻomanaʻo nei i ka Mōʻaukala o ko mākou mau kūpuna kahiko, kēlā moʻolelo i kahakaha ʻia i loko o nā kaʻao a me nā kaʻao a ka Oriestíada i lawe mai ai i ko mākou mau lā.

Ka hale o nā inoa

Brooklyn

Ua loaʻa i ka ʻIlani ma Nu Ioka kā lākou ʻāina hoʻohiki a hoʻolilo i kēia kūlanakauhale i kolone me kāna idiosyncrasy i lawe ʻia mai a mālama ʻia a hiki i kēia lā i ka miscegenation mau.

El asunto de los irlandeses hechos ya americanos tiene algo de romántico al iniciarse en el siglo XIX. Y eso despierta imágenes cautivadoras que sobrevuelan la sórdida realidad de una ciudad masificada ya en aquellos años y con una vida suburbial muy temida.

Esta novela se ubica mucho después, a mediado del siglo XX, pero mantiene ese gusto entre lo romántico, lo melancólico y un aura de lo inesperado que mueve la vida de Eilis Lacey, decidida a hacerse nueva vida en Brooklyn dese su Irlanda profunda natal.

Con la templanza, el virtuosismo y la perspicacia psicológica del maestro contemporáneo que es, Colm Tóibín, uno de los mejores escritores irlandeses de nuestros días, ha construido una historia estremecedora sobre el destino cuya diáfana superficie esconde un fondo donde se abisma una complejidad inagotable.

Poco a poco, Eilis se abre paso en el Brooklyn de los años cincuenta y, a despecho de la nostalgia y los rigores del exilio, encuentra incluso un primer amor y la promesa de una nueva vida. Inesperadamente, sin embargo, trágicas noticias de Irlanda le obligan a regresa y enfrentarse a todo aquello de lo que ha huido.

ʻO Brooklyn na Colm Toibin

Ke kauoha a Maria

Inā ʻO JJ Benitez Ua hōʻike hope ʻo ia i kāna hana iā mākou ma ke kaʻina «Trojan Horse», ua ʻike mākou i ka honua like e pili ana i ka noho ʻana o Iesū Kristo.

Ficciones a parte, el mero hecho de ambientarte en aquellos días de tan trascendental personaje suponía un gran aliciente que gracias a documentación y ambientación, era todo un acierto incluso más allá del argumento en sí.En esta ocasión es Colm Tóibín quien se adentra en María, la madre de Dios, en sus días después de perder a su hijo de tan infausta manera. Nada que ver con grandes ficciones, todo lo contrario. Nos acercamos a la madre en busca de respuestas para hallar algo de paz.

El dolor de la pérdida de María se hace en el imaginario católico paradigma de nuestra existencia, ejemplo hacia la resiliencia. Desde ahí Tóibín traza ese desgarro esencial de nuestro sino como especie con conciencia de nuestra limitación esencial: el tiempo.

En este relato sobrecogedor Colm Tóibín da voz a María, una mujer desgarrada que, tras la violenta muerte de Jesús, rememora los extraños y convulsos acontecimientos que le han tocado en suerte. Aquí quien habla no es virgen ni diosa, sino una madre judía, ciudadana de un extremo del imperio romano donde aún alientan ritos helénicos, convencida de que su hijo se ha dejado corromper por nefastas influencias políticas.

Sola y exiliada, nostálgica de su marido y de una época de calma y seguridad que de pronto quedó destruida por la implicación de Jesús en disturbios, aparentes sanaciones milagrosas y confabulaciones que acabaron con la crucifixión del hombre que había llevado en sus entrañas, María recuerda y habla.

Con extraordinario virtuosismo y admirable capacidad dramática, Colm Tóibín compone a lo largo de estas páginas un verdadero ipu makamaka ka wā o kēia wā, piha i ka mālamalama a me ka ʻeha, kahi kanikau e hele mai ana mai kuʻuna a hoʻomau i kēia lā.

Ke kauoha a Maria
5 / 5 - (11 koho)

Haʻalele i ka manaʻo hoʻopuka

Ke hoʻohana nei kēia pūnaewele i ka Akismet e ho'ēmi i ka spam. E aʻo pehea e hanaʻia ai kāuʻikeʻikepili.