આ બધું પ્રથમ સુપરમેન મૂવીથી શરૂ થયું. મેં તેને શનિવારે રાત્રે શહેરના ચોકમાં જોયો હતો, જ્યારે હું નાનો હતો અને તે હજુ પણ સિનેમા બહાર જતી હતી. મહાન સુપરહીરોનો આભાર, મેં અભિનેતા બનવાનું સ્વપ્ન જોવાનું શરૂ કર્યું. મેં મારી માતાને મને લાલ બોક્સર શોર્ટ્સ ખરીદવા કહ્યું, મેં તેને મારા વાદળી પાયજામા પર પહેરાવી અને શેરીઓમાં ઉડતી રહી. જેમણે મને પસાર થતો જોયો તેઓ હસીને બોલ્યા: "આ છોકરો માર્ગ બતાવે છે."
પછી તેઓ ફિલ્મ "ET" લાવ્યા અને તેના જેવા એલિયન મેળવવા માટે, મારે મારા કૂતરા કેપ્ટન થંડરનું કાતર કરવું પડ્યું. મેં તેને મારી બાઇકની બાસ્કેટમાં મૂકી, તેને ચાદરથી ઢાંકી દીધી, અને આખી બપોરે આરામ કર્યા વિના પેડલ ચલાવ્યું, તારાઓવાળા આકાશમાં ચઢી જવા માટે મારા રડતા BHની રાહ જોતો હતો.
જ્યારે તેઓએ "ટાર્ઝન" બતાવ્યું ત્યારે તે મારા માટે એટલું સારું ન હતું; બધા પડોશીઓ મારા માતા-પિતાના ઘરે ગયા અને મને નિદ્રાના કલાકો દરમિયાન ચીસો પાડવા અને મારી છાતી પર મારવાની મનાઈ ફરમાવી.
જ્યારે હું વીસ વર્ષનો થયો, ત્યારે પણ મેં અભિનેતા બનવાનું નક્કી કર્યું અને મોટા શહેરમાં જવાનું નક્કી કર્યું. મારા સામાનમાં મેં શામેલ કર્યું: સુપરમેન કોસ્ચ્યુમ, જે તે ઉંમરે પહેલેથી જ મને વાસ્તવિક વસ્તુની જેમ ફિટ કરે છે; ટારઝનની સખત લંગોટી; અલ ઝોરોનો માસ્ક અને તેનો કાળો પોશાક, જે મેળ ખાતા ભૂશિરની ગેરહાજરીમાં, સુપરમેનના લાલ રંગ સાથે જોડાયેલો છે.
મારા પટ્ટા પર ચાબુક ચોંટાડીને અને સિનેમાની ટોચ પર પહોંચવાની મારી મક્કમ પ્રતીતિ સાથે મેં ઇન્ડિયાના જોન્સનો પોશાક પહેરીને ઘર છોડ્યું. બગીચામાંથી, એક વૃદ્ધ કેપ્ટન થંડરે મને બસમાં ચડતાં જ ઉદાસ આંખો સાથે વિદાય આપી.
મેં ઘણા પરીક્ષણો માટે સાઇન અપ કર્યું, તેમાંથી હજારો, જ્યાં સુધી આખરે મારા સ્વપ્નને સાકાર કરવાની તક ન મળી.
તે શહેરમાં બન્યું હતું તેમ, હવે મારી ફિલ્મો પણ રાત્રે બતાવવામાં આવે છે, પરંતુ અલ ઝોરો, ઇન્ડિયાના જોન્સ અથવા સુપરમેન એક્સ જેવી મારી ભૂમિકાઓ સાથે ઉત્સાહી જનતાથી ભરેલા થિયેટરોમાં.