નવલકથાનો સૌથી મોટો ગુણો એ છે કે, તેના ઉત્ક્રાંતિમાં, તે ઘણી શક્યતાઓ માટે ખુલી છે, હાલમાં તે પોતાને એક વિશાળ સાહિત્યિક શૈલી તરીકે રજૂ કરે છે જે તમામ પ્રકારના ઇરાદાઓ અને પ્રેરણાઓને સમાવી શકે છે.
હું આ વિચારને a ની કલ્પના પરથી લાવ્યો છું આઇરિસ મર્ડોચ જે પોતાની રીતે શાસ્ત્રીય કથા રચનાને અસ્તિત્વ (તેની પ્રત્યેની ભક્તિ) વચ્ચે અંતિમ ઇચ્છા સાથે સમાધાન કરે છે સાત્રે આ દ્વારા પ્રમાણિત કરવામાં આવે છે), ટીકાત્મક અને લોકપ્રિય તરફનો એક સ્પર્શ જે ઉચ્ચતમ વિચારસરણીથી એકવચન ગલનવાળો પોટ ઓફર કરે છે જે સામાન્ય પાત્રોના સામાન્ય સ્થાને સ્થાનાંતરિત થાય છે જે તેમના ખાસ દુ: ખદ નાયકો બની જાય છે.
અંતે તે ફિલસૂફ બનેલા વાર્તાકાર વિશે છે. માનવ વિરોધાભાસના તોફાની પાણીમાં આગળ વધેલા માનવ નૈતિકતાનો પાયો શોધનારા કોઈપણ માટે ખેતી આત્માના પરિપ્રેક્ષ્યને પ્રસારિત કરવાની શ્રેષ્ઠ શક્ય રીત. ટીકા, સૌથી medંડું ધ્યાન અને રમૂજ પણ જીવનની વિરોધાભાસી પ્રકૃતિની આ સમજમાંથી આવશ્યકપણે જન્મે છે.
દરેક ફિલસૂફનું અંતિમ લક્ષ્ય ડહાપણ છે, મન્નાની જોગવાઈ છે કે જેનાથી અસ્તિત્વની કેટલીક તક સાથે રણમાં ભટકવું. મર્ડોકના પુસ્તકો રોજિંદા શાણપણ લાવે છે, તે ફિલસૂફી નૈતિકતા પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરે છે જે મનુષ્યને સંપૂર્ણ વ્યક્તિ અથવા માત્ર કઠપૂતળી બનાવે છે તેની સમીક્ષા કરવા સિવાય બીજું કશું કરતું નથી.
પરંતુ હું આગ્રહ કરું છું કે આપણે એક નવલકથાકાર વિશે વાત કરી રહ્યા છીએ. અને આ રીતે, આ આઇરિશ લેખક એક વાર્તાનો પ્રસ્તાવ પૂરો કરે છે જેથી તે એક અથવા બીજી રીતે વાંચી શકાય, દરેકની કલ્પના હેઠળ, છેલ્લે એક વાચક માટે પાત્રોનું નવું જીવન સમાપ્ત કરે છે જે સૌથી withંડા સાથે રહી શકે છે અથવા, ઓછામાં ઓછા, ફરજ પરના નાયકની જડતા સાથે, તે અરીસો જેમાં વિશ્વની ઘોંઘાટ શોધવા માટે સહાનુભૂતિ આપવામાં આવે છે.
આઇરિસ મર્ડોક દ્વારા ટોચના 3 ભલામણ પુસ્તકો
નેટ હેઠળ
આઇરિસ મર્ડોકે નક્કી કર્યું કે નવલકથા લખવાનો તેનો સમય 30 વર્ષ પાર કરી ગયો છે.
અને જેમ ઘણી વાર અન્ય ઘણા પ્રસંગો પર થાય છે જેમાં અવંત-ગાર્ડે વિસ્ફોટ થાય છે, આ નવલકથા કે જેણે 1954 માં દિવસનો પ્રકાશ જોયો હતો, તે ઘણા વર્ષો પછી વધુ મૂલ્યવાન હતું. વાર્તા લેખક જેક ડોનાગ્યુ પર કેન્દ્રિત છે, એક વ્યક્તિ જે જીવનમાંથી કાictedી મૂકવામાં આવ્યો હતો અને સફળતાના સ્વપ્નથી દૂર હતો, એક એકાત્મક તત્વ કે જેના પર એક આખી વાર્તા ફરે છે જે તેના દરેક પાત્રોનો ઉપયોગ theતિહાસિક રાજકીય ખ્યાલોને સમજવા માટે કરે છે જે તેઓએ વિશ્વને બનાવ્યું છે. તે શુ છે.
પ્રેમ એ પ્લોટનું અસ્તિત્વવાદી ભરણપોષણ છે, પ્રકાશ અને છાયાનું એક નાટક જે જેક, અન્ના અને હ્યુગોને અશક્ય સંબંધોના શિરોબિંદુ પર મૂકે છે. જેક દ્વારા લેખક તરીકેની તેની ઓળખની શોધમાં ગાંઠ આગળ વધી છે, જે તેને સંપૂર્ણ પુસ્તકના આદર્શ વચ્ચે ધકેલી દે છે જે અત્યંત જબરજસ્ત કૃત્રિમ વિચારનો સારાંશ આપી શકે છે, અને એકમાત્ર ધ્યેય તરીકે જાહેર માન્યતાના સ્વાદિષ્ટ વિચાર.
સાયલેન્સર, જેકનું પુસ્તક, તેના પાત્રોના ભવિષ્યની પૃષ્ઠભૂમિ બની જાય છે, જેની નસીબ અને પડકારોનો સામનો કરવાની રીતો નૈતિક દરખાસ્તો અને બૌદ્ધિક મૂંઝવણો વચ્ચે આગળ વધે છે, અંતે માનવીય મર્યાદાઓ તરફ ધ્યાન આપે છે જેના પર આપણે આપણી સમજણના સૌથી અસ્થિર પુલ બનાવવાનો પ્રયાસ કરીએ છીએ. અને અમારી વાતચીત કરવાની રીત.
દરિયો, દરિયો
આઇરિશ લેખકની સૌથી વધુ સન્માનિત કૃતિ. ફરીથી આપણે સર્જકના મનમાં નાના અક્ષરો સાથે પ્રવેશ કરીએ છીએ, માનવ સાહિત્યના કારણને સમર્પિત અરીસા તરીકે જેના પર મર્યાદિત અને પ્લેટોનિક સમજણના પ્રકાશમાં આપણી સ્થિતિને પ્રતિબિંબિત કરે છે.
ચાર્લ્સ એરોબી શેક્સપીયર પછી ઇતિહાસમાં સૌથી મહાન નાટ્યકાર તરીકે ઓળખાય છે. તેના અહંકારની ઉચ્ચ કલ્પનાથી, ચાર્લ્સને ખાતરી છે કે તે તેના જીવન અને તેના સમયને નિયંત્રિત કરી શકે છે. ચાર્લ્સનો જૂનો પ્રેમ તેના કામના નિવૃત્ત સર્જકની પુખ્તાવસ્થામાં પહેલેથી જ દેખાય છે.
અને તે વિચારવાનું ચાલુ રાખે છે કે ભૂતકાળનો તમામ સમય વધારે વાંધો નથી, જે પ્રેમ સમાપ્ત થઈ ગયો છે તે હજી પણ તેનો છે. મેરીને તે પ્રેમ કહેવામાં આવતો હતો અને તે તે જ હશે જેણે વૃદ્ધ નાટ્યકારના અસ્તિત્વને ભૂખરા દિવસોમાં કેન્દ્રિત કર્યું હતું જે તેની વૃદ્ધાવસ્થાની સ્પષ્ટતામાં દેખાય છે. કદાચ ચાર્લ્સ મેરીને એટલો બધો પ્રેમ કરતો નથી કે જાણે તે તે સમય માટે ઝંખે છે કે તે અધૂરા પ્રેમના અવયવોમાં રહે છે, જેમ કે એક છિદ્ર જે તેને તેની યુવાનીમાં પરત ફરવા દે.
તે બધું કરી શકે છે, તે પ્રતિભાશાળી છે, વાર્તાઓનો સર્જક છે. મેરી ચાર્લ્સ દ્વારા અપહરણ કરવામાં આવે છે ... ત્યારે જ ચાર્લ્સમાં સૌથી વધુ અસ્તિત્વમાં રહેલી નિરાશાના વજન સાથે પાગલપણાની એક નિશ્ચિત નિશ્ચિતતા છે. ભૂતકાળમાંથી કશું ઉદ્ધારનીય નથી, તેના માટે પણ નથી.
બ્રુનોનું સ્વપ્ન
એક સંપૂર્ણપણે અણધારી ઉંમર આવે છે જેમાં ભૂતકાળ હિંસક રીતે એક પર ફોલ્ડ કરે છે, એકનો શ્વાસ પણ લઈ જાય છે. તે તમારા 90 ના દાયકામાં અથવા ખૂબ પહેલા થઈ શકે છે. માત્ર 90 વર્ષના બ્રુનોમાં, વાસ્તવિકતામાંથી ખસી જવું પ્રમાણિકપણે અનિવાર્ય છે.
બ્રુનોની પથારી તેની દુનિયા છે, વિચારની બહાર જીવનની ન્યૂનતમ ક્રિયા કરવા માટે સંપૂર્ણ અવરોધની કલ્પના સાથે. એક પુસ્તક કે જેમાં એક પાત્ર પથારીમાં સ્થિર હોય છે તે વિચારવું એ ગ્રેગોરિયો સમસાને તેમના સાહિત્યિક પરિવર્તનને આત્મહત્યા કરતા પહેલાની ક્ષણો યાદ રાખવી.
હકીકતમાં બ્રુનો લગભગ પહેલાથી જ સ્પાઈડર જેવો છે. તે હંમેશા આ જંતુઓને ચાહતો હતો કે જલદી પીડિતની રાહ જોતા કલાકોની ધીરજને સબમિટ કરે છે જ્યારે તેઓ તેના નવા વેબના ફેબ્રિકમાં કૂદી જાય છે. બ્રુનો એ સ્પાઈડર છે જેની વેબમાં આપણે ઘણા નવા પાત્રોની શોધ કરી રહ્યા છીએ જે ત્યાંથી પસાર થયા છે, બોલની જેમ ચોંટેલા છે અથવા ફ્રેમવર્કના હિંસક ભંગ કરનારા છે.
બ્રુનો જેવા માનવીય સંબંધોનું નેટવર્ક પ્રેમ, ધિક્કાર અને જીવનકાળમાં અનુભવાતી અન્ય કોઈ લાગણીઓ વિશે તીવ્ર વાર્તા લખવાનું સમાપ્ત કરે છે.
