2016 માં તેમણે અમને છોડી દીધા ઇમરે કેર્ટેઝ, હંગેરિયન લેખક 2002 સાહિત્યમાં નોબેલ પુરસ્કાર. અમે એક લેખક વિશે વાત કરી રહ્યા છીએ જ્યારે તે માત્ર 14 વર્ષનો હતો ત્યારે ઓશવિટ્ઝ અને બુકનવાલ્ડના એકાગ્રતા શિબિરોમાં તેના રોકાણ દ્વારા સર્જનાત્મક રીતે બળજબરીથી આક્રમણ કર્યું હતું.
જેવા કેસમાં કર્ટેઝ અંતે કથામાં લગભગ દરેક કસરત વેશમાં જીવનચરિત્રમાં ફેરવાય છે, સ્વપ્નો અને વિચારોના હોજપોજમાં, દુર્ઘટનાઓના નરકમાં તેને જીવવું પડ્યું.
ફક્ત આ રીતે આપણે જે અનુભવ્યું છે તેમાંથી બહાર કાઢવા તરફ આગળ વધી શકીએ છીએ. જીવન જીવવાના અતિવાસ્તવવાદને સમજવા માટે નવલકથા લખો, રમૂજના બિંદુને શોધવા માટે નવલકથા કરો, આમ વિશ્વ પર એક ધૂર્ત સ્મિત ફેંકી દો, એક એવી દુનિયા જેણે ફક્ત તમને જ નષ્ટ કર્યા નથી, પરંતુ તમને સાચા લેખક બનાવ્યા છે, જેમાંથી બચી ગયા છે. ભયાનકતા..
અને સર્જનાત્મક મુક્તિના કાર્યમાં, માનવી કેવી રીતે રાક્ષસ બની શકે તે અંગેના પ્રશ્નો હંમેશા સળવળતા રહે છે. સર્જિકલ રીતે દાખલ કરાયેલ આદર્શની ભયાનકતા સામે સમાજ કેવી રીતે નિષ્ક્રિય રહી શકે છે.
કર્ટેઝ ઉત્કૃષ્ટ લેખક નહોતા, પરંતુ તેમની રચનાઓ આજે આવશ્યક માનવતા સાથે વાંચવામાં આવે છે.
ઈમ્રે કર્ટેઝ દ્વારા ભલામણ કરાયેલ 3 નવલકથાઓ
કોઈ મુકામ નથી
તક અથવા જીવન તરીકે ટ્રેનના હેકનીડ રૂપકમાં સૌથી વિરોધાભાસી બાબત એ છે કે એકાગ્રતા શિબિરોમાં જતી ટ્રેનોને કોઈ પણ પ્રકારની તક અથવા ગંતવ્ય નહોતું.
કિશોરાવસ્થાના અનુભવોને ભયાનકતા વચ્ચે આનંદની એક પ્રકારની ભ્રામક શોધમાં પરિવર્તિત કરવું એ એક સાહિત્યિક યુક્તિ બની જાય છે, એક અંતિમ અસર જે આપણા કોષોની હંમેશા ટકી રહેવાની અનિવાર્ય જરૂરિયાતને સમજાવે છે, આમ આપણને રણમાં ઓએસિસ વિશે સમજાવવા માટે સક્ષમ છે. નવી સવારમાં નસીબનો ઝટકો ...
સારાંશ: વિવિધ નાઝી એકાગ્રતા શિબિરોમાં કિશોરના જીવનના દોઢ વર્ષનો ઇતિહાસ (લેખક પોતાના દેહમાં જીવતો હોવાનો અનુભવ), "સિન ડેસ્ટિની" જોકે, આત્મકથાત્મક લખાણ નથી.
કીટવિજ્ologistાનીની ઠંડી ઉદ્દેશ્યતા અને વ્યંગાત્મક અંતરથી, કર્ટેઝે તેમની વાર્તામાં તેમની સૌથી અસરકારક રીતે વિકૃત અસરોમાં મૃત્યુ શિબિરોની હાનિકારક વાસ્તવિકતા બતાવી છે: જે ન્યાય અને મનસ્વી અપમાનને મૂંઝવણમાં મૂકે છે, અને સૌથી અમાનવીય રોજિંદા જીવન સુખનું સ્વરૂપ.
એક ઉદાસીન સાક્ષી, "નિયતિ", બધા ઉપર, મહાન સાહિત્ય, અને વીસમી સદીની શ્રેષ્ઠ નવલકથાઓમાંની એક છે, જે વાચક પર deepંડી અને અવિનાશી છાપ છોડવા માટે સક્ષમ છે.
એક જાસૂસી વાર્તા
એક વધુ જીવંત દરખાસ્ત, એક પુસ્તક જે ડિટેક્ટીવ શૈલીમાં મનોરંજનના હેતુઓ માટે વાંચી શકાય છે, પરંતુ તે અંતે જરૂરી અસ્તિત્વના અવશેષો છોડીને સમાપ્ત થાય છે જે હંગેરિયન લેખકને સંચાલિત કરે છે.
સારાંશ: લેટિન અમેરિકન દેશની ગુપ્ત પોલીસનો સભ્ય સ્પષ્ટ કર્યા વિના, કોર્પ્સમાં તેના અનુભવને અમલમાં મૂક્યાના થોડા સમય પહેલા કહે છે. આ રીતે ઇમ્રે કર્ટેઝ હંમેશા અમને પૂછે તેવા પ્રશ્નો ફરી દેખાય છે: સરમુખત્યારશાહીના તંત્રમાં માનવી કેવી રીતે સામેલ છે? તમે તેમાં કેવી રીતે ભાગ લેશો?
આ કિસ્સામાં, કેર્ટેઝે તેને પીડિતના નહીં, પરંતુ જલ્લાદના પરિપ્રેક્ષ્યમાં વર્ણવ્યું છે. આત્યંતિક અર્થતંત્ર સાથે, શીતળતા સાથે, તે નૈતિક ઉદાસીનતા અને આત્માની નિશ્ચિત ગરીબીમાં માણસના પતનને સમજાવે છે અને આમ આપણા સમયને સમજવાની ચાવીઓમાંથી એક શોધે છે.
છેલ્લી ધર્મશાળા
આપણા બધા પાસે છેલ્લી ધર્મશાળા માટે આરક્ષિત ટિકિટ છે. તે છેલ્લી જગ્યા જ્યાં આપણે દ્રશ્ય છોડતા પહેલા સૂઈ જઈશું. છેલ્લી ધર્મશાળામાં, દરેક તેમના બંધ અને બાકી ખાતાઓનું સંતુલન બનાવે છે. લેખકને હંમેશા ફાયદો થાય છે, તે મહત્વપૂર્ણ હિસાબ બંધ કરી શકે છે, તેના દિવસોનો હિસાબ વધુ વિપુલતા સાથે, સ્પષ્ટ ઇમાનદારી સાથે દરેક વસ્તુનો સંપર્ક કરી શકે છે, છેલ્લા દિવસોની ...
સારાંશ: છેલ્લા કલાત્મક પ્રયાસમાં, ગંભીર રીતે બીમાર લેખક એવા લખાણની કલ્પના કરે છે જે તેના અનુભવો અને આત્યંતિક સંજોગોમાં પ્રતિષ્ઠા માટે માનવીના સંઘર્ષની વિસેરલ અને ક્યારેક ખલેલ પહોંચાડે તેવી સાક્ષી આપે છે. આ રીતે, ઇમ્રે કર્ટેઝે તેના "મૃત્યુની પ્રસ્તાવના" ના ક્રોનિકલને તેના અસ્તિત્વના સમર્થન તરીકે, હંમેશા ક્ષિતિજ પર લખતા, આમૂલ ઇમાનદારી અને જબરજસ્ત નિખાલસતાના કાર્યમાં પરિવર્તિત કર્યો. 2002 ના સાહિત્યમાં નોબેલ પુરસ્કારનું છેલ્લું મહાન કાર્ય.
