બનાના યોશિમોટો દ્વારા 3 શ્રેષ્ઠ પુસ્તકો

સામાન્ય રીતે, સંશ્લેષણ હંમેશા ઉત્પાદક, મૂલ્યવાન અને નવા સમૃદ્ધ અભિગમો પેદા કરે છે. સાહિત્યમાં, તે બધાને ખવડાવવા માટે ખૂબ જ અલગ દ્રષ્ટિકોણની પ્રશંસા કરવાની ક્ષમતા, શૈલીઓ અથવા લેબલોના પ્રતિબંધો વિના, વધુ ફળદ્રુપ સર્જનાત્મક ક્ષેત્રની ખાતરી આપે છે.

અને તે જ સાથે થાય છે બનાના યોશીમોટો અથવા મહોકો યોશિમોટો (જો આપણે ઉપનામ પાછળ લેખકને વળગી રહીએ). કારણ કે આ જાપાનીઝ લેખક પ્રભાવિત થયો છે, અગાઉના કાલ્પનિકમાં દરેક લેખક માટે જરૂરી છે, લેખકો દ્વારા દૂર સુધી Truman Capote o Stephen King.

સંભવતઃ, અનન્ય મિશ્રણ આ લેખકના સૌથી નોંધપાત્ર પાસાઓમાંના એકમાં એકરૂપ થાય છે: સંવાદો. ફક્ત વાતચીત કરતાં વધુ કેવી રીતે અભિવ્યક્ત કરવું તે જાણવું એ સરળ કાર્ય નથી, તે કદાચ લેખક માટે સૌથી મુશ્કેલ બાબત છે.

પાત્રોને બોલવા અને લાગણીઓને જાગૃત કરવા અથવા સંવેદનાઓ પ્રસારિત કરવા માટે જવાબદાર વ્યક્તિઓ બનાવવી એ લેખકની સહાનુભૂતિની ક્ષમતા દ્વારા જ થઈ શકે છે, તે પાત્રની ત્વચા હેઠળ આવવાની સરળતા. જો આપણે આમાં ઉમેરો કરીએ તો કેપોટે જેવા અન્ય મહાન લોકોએ ગ્રે સેટિંગ્સ અને કિંગ વચ્ચેની અસાધારણ સંવેદનશીલતાની વાતચીત સાથે કેવી રીતે કર્યું તે શીખવીએ અને કોઈપણ પાત્રને નજીક બનાવવા માટે તેમની ભેટ સાથે, પછી ભલે તે ગમે તેટલું કઠોર અથવા વિચિત્ર હોય.

તેથી હું વાંચવાની ભલામણ કરું છું યોશિમોટો પુસ્તકો તે એવા પાત્રો વિશેની ભલામણ તરીકે સમાપ્ત થાય છે જે સત્યને બહાર કાે છે, અને તે એકલા તે કારણોસર તમને તેમના હેતુ માટે જીતી શકે છે. પરંતુ જો વધુમાં, કથાત્મક તણાવ સૌથી અસ્તિત્વ ધરાવતી વાર્તાને પણ જીવંત લયની જેમ આગળ ધપાવે છે, તો એવું કહી શકાય કે લેખક રસપ્રદ નવલકથાઓ લખવાનું સમાપ્ત કરે છે જેનો આપણે આનંદથી સ્વાદ લઈએ છીએ. વર્તમાન વાર્તાઓ જે XNUMX મી સદીની જીવનશૈલી વિશે ચર્ચા કરે છે, તેના વિરોધાભાસ, તેની લાલચ અને એકલતાની તીવ્ર લાગણી સાથે એકમાત્ર સાથી તરીકે જેની સાથે દરેક વસ્તુનો સામનો કરવો પડે છે.

બનાના યોશીમોટો દ્વારા સૂચિત ટોચના 3 પુસ્તકો

ગરોળી

હા, મારી સૂચિમાં પ્રથમ જેવી ટૂંકી વાર્તાનું પુસ્તક. મારી પાસે મારા કારણો છે. અને તે એ છે કે જો હું અવિસ્મરણીય પાત્રોને ચિત્રિત કરવા માટે ગુણવત્તા પર વિચાર કરું, તો શહેરી અને જાદુઈ અસ્તિત્વવાદ સાથે જોડાયેલા અનુભવોના ખુલ્લા અક્ષરોનો સરવાળો દર્શાવવા માટે સંક્ષિપ્તની શક્તિ કરતાં વધુ સારું કંઈ નથી.

ટોક્યો જેવું રાક્ષસી શહેર આત્માના સાથીઓને હોસ્ટ કરી શકે છે. મોટા શહેરની પ્રથમ લાઇટ્સ વચ્ચેનો સૂર્યાસ્ત જીવનની અસ્પષ્ટ પ્રકૃતિ, ઝંખના અને ખિન્નતાના સામાન્ય સૂર્યાસ્ત વચ્ચે અંતિમ આશાના દોરા સાથે અસ્તિત્વને એકબીજા સાથે જોડવાનું બહાનું બની શકે છે.

બનાના યોસિમોટો રોજિંદા જાપાની આધ્યાત્મિકતાના દરવાજા ખોલે છે. તે આપણને વાર્તાઓનો સમૂહ રજૂ કરે છે જેની સાથે જાપાનીઝ આઇડિઓસિંક્રાસીને તેના સૌથી ઘનિષ્ઠ ભાગમાં ભળી જાય છે.

અને તેમ છતાં, જીવનની અનુભૂતિ અહીં અથવા ત્યાં ખૂબ સમાન હોય છે, ભલે તેની આસપાસ બનેલી દુનિયા ઘણી અલગ હોય. છ નાયક કે જેઓ તેમની અનુરૂપ છ વાર્તાઓમાંથી પસાર થાય છે, તેઓ જાપાની સામાજિક જૂથોને અલગ અલગ પટ્ટાઓ માટે એક પ્રકારના લાક્ષણિક પાત્રોમાં વિચ્છેદ કરવાના માનવામાં આવતા હેતુથી પ્રારંભ કરે છે.

પરંતુ પુરુષો અને સ્ત્રીઓનું અંતિમ ચિત્ર, યુવાન અને વૃદ્ધ, અગાઉના તમામ લેબલિંગને ભૂંસી નાખવાનું કામ કરે છે. ત્યાં કોઈ વૈચારિક અથવા નૈતિક હેતુ નથી, જ્યારે આપણે આપણી આસપાસના વિશ્વની અંદરથી અન્વેષણ કરીએ છીએ ત્યારે આપણે કેટલા સમાન છીએ તે શોધવાનું છે.

માત્ર એટલો જ તફાવત છે કે જેણે અમને અભિનયની એક અથવા બીજી રીત તરફ માર્ગદર્શન આપ્યું છે. પરંતુ મનુષ્ય બધું છીનવી લે છે, તે સમાન રીતે પાણીના મોટા ભાગ અને સમાન લાગણીઓથી બનેલું છે.

આપણે વીસની જેમ સિત્તેર વર્ષની ઉંમરે પ્રેમ કરવાનું બંધ કરી દઈએ છીએ, આપણે એ જ અસ્વસ્થતા સાથે ખોટ સહન કરીએ છીએ, આપણે જીવવાની સમાન સેલ્યુલર જરૂરિયાત સાથે જાગીએ છીએ, આપણે એ જ બંધ માનસિકતા સાથે રસ્તામાં ખોવાઈ જઈએ છીએ. અને દરેક વસ્તુ, એકદમ બધું, અમુક પ્રસંગે ખુશી મેળવવાના હેતુથી સમાપ્ત થાય છે, પછી ભલે તે ગમે તેટલું ક્ષણિક હોય. યોસિમોટો આ વર્તમાન જાપાનના દરેક પાત્રને તેમના ચોક્કસ સેટિંગમાં દોરે છે.

અમે તેમાંના કેટલાકમાં પૂર્વજોની પરંપરાને સમજીએ છીએ અને અન્યમાં વૈશ્વિકરણની સમાન પ્રક્રિયા શોધીએ છીએ. અને આપણે હજી પણ તફાવતોથી મોહિત છીએ. પરંતુ જે ખરેખર રસપ્રદ છે તે એ છે કે સામાન્ય લાગણી જે આપણા બધાને સંચાલિત કરે છે, ઉગતા સૂર્યની ભૂમિથી લઈને વિશ્વની બીજી બાજુ સુધી.

રસોડું

યોશિમોટોએ આ સાથે મહાન માન્યતા પ્રાપ્ત કરી, તેમનું પ્રથમ કાર્ય. તે સંભવતઃ અતિવાસ્તવવાદી અભિગમના ઉદભવની બાબત હતી, અસ્તિત્વના રૂપકનો અર્થ એ હતો કે એક યુવતીએ ગ્રહ પર એકલા રહી ગયા પછી દુનિયાથી છુપાયેલ તેના ઘરના રસોડામાં બાકીનું જીવન વિતાવવાનું નક્કી કર્યું.

તેના કાફકેસ્ક બનતા, મિકેજ આખરે યુઇચીને ખોલે છે અને નક્કી કરે છે કે તે તેના જેવા અન્ય ખોવાયેલો આત્મા છે, અને યુચીની માતા સાથે રહેવા માટે ઘરે જવાનું નક્કી કરે છે, જે અસ્તિત્વ જાળવી રાખવા માટે ખરેખર તેની માતૃત્વની ઓળખનો impોંગ કરે છે. ત્યાગ અને એકલતાની વાસ્તવિકતા.

ત્રણ અક્ષરોની વચ્ચે અસ્પષ્ટતાની જગ્યા બનાવવામાં આવે છે પરંતુ તે, તેમની વચ્ચે વહેંચાયેલું, બહારની દરેક વસ્તુ કરતાં વધુ વિશ્વસનીય અને સાચું છે.

માત્ર સુંદર વસ્તુઓ, ઉડાઉ, દુર્લભતા જ તેમની સુંદરતા જાળવી શકે છે જ્યાં સુધી તેઓ વિશ્વના ગ્રે સાથે સંપર્ક ન કરે જ્યાં તમે હવે ટકી રહેવા માટે કંઈપણ માનતા નથી.

તળાવ

કોઈ શંકા નથી કે કોઈ પ્રિય વ્યક્તિનું મૃત્યુ વ્યક્તિના જીવનનું પુનર્લેખન છે. બનાના યોશીમોટો તેમના ઘણા પુસ્તકોમાં આ વિચાર વિશે લખે છે. પરંતુ તે કદાચ આ નવલકથામાં છે જ્યાં સૌથી દુ: ખદ સ્વર વિચારને પ્રાપ્ત કરે છે.

કારણ કે વાર્તામાં મૃત્યુ અને પ્રેમ વચ્ચે એક વિચિત્ર નૃત્ય છે, જેમ કે પ્રેમીઓ વચ્ચે ટેંગો જે ક્યારેક ઇચ્છાથી ગૂંગળામણ કરે છે અને જેઓ પછી તેમના સૌથી તોફાની દિવસોમાં એકબીજાને ઠપકો આપે છે.

આ વાર્તાના નાયકો વચ્ચેનો રોમાંસ કંઈક નાજુક બનીને ઉભો થાય છે, જ્યાં સુધી તેમનો પ્રેમ સારી રીતે આગળ વધતો નથી ત્યાં સુધી તેઓ શારીરિક શરણાગતિ આપતા નથી, કદાચ તેઓ એકબીજા માટે તેમના પરસ્પર પુસ્તક છે જેના પર મૃત્યુ પછી નવું જીવન લખવાનું છે….