વર્તમાન સ્પેનિશ સાહિત્ય હંમેશા સાથે દેવું જાળવી રાખશે આના મારિયા મટુટે. એક અસ્પષ્ટ લેખિકા, તેણી 17 વર્ષની હતી ત્યારે મહાન કૃતિઓ લખી શકતી હતી (નવલકથાઓ, જે એક વખત ફરી વળેલી, બેસ્ટ સેલર બની હતી અથવા વિશ્વની ટોચ પર ચbingી હતી. 1954 માં પ્લેનેટ એવોર્ડ પાછો મળ્યો, જ્યારે મહિલાઓ હજુ પણ તે પિતૃસત્તાક ભૂતકાળનું ઘણું વજન કરે છે). તે એટલું અસાધારણ છે કે લગભગ કિશોર વયના લેખકના હાથમાં પ્લેનેટા પ્રાઇઝ નવલકથાનો સૂક્ષ્મજીવ વધ્યો ...
તે પણ ચોંકાવનારું છે કે વાર્તા માટે નિર્વિવાદ ભેટ ધરાવનાર લેખક ક્યારેક બાળ અને યુવા સાહિત્ય તરફ વળે છે. વધુ નિર્ણાયક અને સહાનુભૂતિશીલ પુરૂષો અને સ્ત્રીઓના પ્રશિક્ષક તરીકે વાંચનના જુસ્સા પ્રત્યે નિ:શંકપણે પ્રતિબદ્ધતા. અને નાની ગણાતી શૈલીઓને પુનઃપ્રમાણિત કરવાની રીત અને તે રચનાત્મક હેતુ માટે તેણીએ વાસ્તવિક રસ સાથે કામ કર્યું.
પરંતુ, એક તેજસ્વી કારકિર્દી અને સફળ જીવન જેવું લાગે તે જોતાં, એના મારિયા માટુટે એક મહિલા તરીકેની તેની સ્થિતિ માટે તિરસ્કારથી છુટકારો મેળવ્યો નહીં, અને તેની પ્રતિભા અને ક્ષમતાએ હંમેશા તેના માટે તમામ દરવાજા ખોલ્યા નહીં, જાણે કે પુરુષ લેખકો સાથે થયું હતું.
વ્યક્તિગત રીતે પણ, આના મારિયા મટુટે તેની પાસે પ્રકાશ અને છાયાનો સમય હતો, જે કેટલાક દુ: ખદ ભાવનાત્મક સંજોગો દ્વારા ચિહ્નિત થયેલ છે. કદાચ હા અથવા કદાચ ના, સર્જનાત્મકતા વ્યક્તિગત દાનવોને પણ ખવડાવે છે. મુદ્દો એ છે કે અના મારિયા માટ્યુટની નિરંકુશ સર્જનાત્મક ક્ષમતામાં પસંદ કરવા માટે ઘણું સારું છે.
એના મારિયા માટ્યુટ દ્વારા ટોચની 3 ભલામણ કરેલ નવલકથાઓ
નાના થિયેટર
તે અગમ્ય લાગે છે કે આ નવલકથા લેખકની 17 વર્ષની હતી. માત્ર એટલા માટે, આ પુસ્તક કોઈપણ લેખકની ટોચ પર ચbવાનું રહેશે, પરંતુ વાર્તા પણ સારી છે.
કોઈપણ ઉંમરના કોઈપણ કિશોરોની લાક્ષણિકતાની તીવ્રતા, નિરાશા, નિરાશા અને આશાના સંકેત સાથે જોવામાં આવેલું વિશ્વ. પ્રેમી પ્લેનેટા 1954. સારાંશ: કઠપૂતળી થિયેટર: એક નમ્ર lsીંગલીઓ એક દયાળુ વૃદ્ધ માણસની કુશળતાથી ખસેડવામાં આવી ...
પણ મનુષ્ય પણ, મનુષ્યો જે શહેરમાં ધ્રુજારી અને ધમાલ કરે છે, તેમની પોતાની તકલીફો, તેમના ઝોક, તેમની અણઘડ લાગણીઓ, તેમની ક્ષુલ્લકતા, તેમની નફરત, તેમની પ્રતિક્રિયાઓ ...
એક નિlessસહાય કિશોરની આસપાસ, એવા માણસોના જુસ્સાને જગાડવો જેમની વિનાશ - કલ્પનાઓ, દંભ, મહત્વાકાંક્ષા, ક્રૂરતા, ભ્રામક સપના - સમગ્ર કથા દરમિયાન અને પાત્રો, પ્રતીકોના પાત્રોના સફળ સીમાંકન દ્વારા મેળવે છે, જોકે કોઈ પણ સમયે ગુમાવ્યા વિના તેમનો માનવી શરત.
એક કાવ્યાત્મક શ્વાસ, લેખકની સુંદર સંવેદનશીલતાને અનુરૂપ, આ રસપ્રદ નવલકથાના તમામ પૃષ્ઠોને એનિમેટ કરે છે, જે 1954 પ્લેનેટા પ્રાઇઝથી સન્માનિત છે.
ભૂલી ગયેલા રાજા ગુડા
કલ્પિત, ક્યારેક બાળપણ સાથે જોડાયેલા તરીકે પાર્ક. અને છતાં રૂપક અથવા અતિશય જે આપણને સૌથી વધુ સચોટ રીતે વ્યાખ્યાયિત કરે છે તેના પ્રત્યે વ્યક્તિગતકરણ કરતાં વધુ સારું કંઈ નથી. મુદ્દો એ છે કે આના જેવા વાંચન આપણને સામાન્ય પ્રિઝમમાંથી, નાભિવાદ અને એથનોસેન્ટ્રિઝમમાંથી બહાર લઈ જાય છે જેની સાથે આપણે અનિવાર્યપણે કાર્ય કરીએ છીએ.
તે જ રીતે સંત એક્ઝ્યુપરી તેણીના નાના રાજકુમારને દરેક હૃદયમાં જીવંત બનાવ્યો, એના મારિયા માટુટે આપણને માનવીય વેદના વિશેના ઉપદેશોથી ભરેલા પાત્રો અને જીવનને સાહસ તરીકે સામનો કરવા માટે તેની તળેટી વચ્ચે આપણી ત્વચાને બદલવા માટે બનાવે છે કારણ કે તે માનવા સિવાય બીજો કોઈ વિકલ્પ નથી કે મૃત્યુ એક ભાગ છે, કે નુકસાન નિર્વિવાદ છે. દરેક વસ્તુનો સામનો કરવો એ છે કે અજાણ્યા પ્રદેશો પર વિજય, જાદુ અને તેના વળાંકો વચ્ચે, આપણા માર્ગ પરની દરેક મૂંઝવણ પર.
દંતકથાઓ અને કલ્પનાઓથી ભરપૂર, તે પાત્રો, સાહસો અને પ્રતીકાત્મક લેન્ડસ્કેપથી ભરેલા પ્લોટ સાથે ઓલાર કિંગડમના જન્મ અને વિસ્તરણની કથા કરે છે: રહસ્યમય ઉત્તર, પૂર્વનો અયોગ્ય મેદાન અને સમૃદ્ધ અને ઉત્સાહી દક્ષિણ, જે મર્યાદિત છે ઓલરના સામ્રાજ્યનું વિસ્તરણ, જેના ભાગ્યમાં દક્ષિણની છોકરીની ચાલાકી, વૃદ્ધ જાદુગરનો જાદુ અને ભૂગર્ભમાંથી પ્રાણીની રમતના નિયમો ભાગ લે છે. વાસ્તવિકતા અને દંતકથા, ભૂતકાળ અને વર્તમાનથી વણાયેલા, ભૂલી ગયેલા રાજા ગુડા તે માનવ આત્મા અને તેના ઇતિહાસ માટે પણ એક મહાન રૂપક છે, જે સદીઓથી મનુષ્યને પ્રગટ કરતી ઇચ્છાઓ અને ચિંતાઓ દ્વારા પ્રોત્સાહિત કરવામાં આવે છે.
પ્રથમ મેમરી
બાળપણથી પુખ્તાવસ્થા સુધી કોઈ કઠોર સંક્રમણ નથી. બાળક બનવાનું બંધ કરવું એ દરેક કિશોરાવસ્થામાં સ્પષ્ટ ઈરાદા જેવું લાગે છે, પરંતુ ... અને જો તે "કિશોરાવસ્થા" ની ઉંમરે ખરેખર શું થાય છે તે બળવોનું કાર્ય છે, જે બનવા માટે તેને છોડી દેવા માટે જરૂરી છે તેની સામે જાહેરનામું. ..
જો સેટિંગ પણ યુદ્ધ પછીનો સમયગાળો છે જ્યાં વર્તમાન અને ભવિષ્ય એક જ દીવાલ હોય તેવું લાગે છે, તો તે સરળતાથી સમજી શકાય છે કે બાળપણ હજુ પણ તે સ્વર્ગ જેવું તેજસ્વી ચમકે છે જ્યાંથી તેઓ બળજબરીથી દેશનિકાલ થયા છે ... સારાંશ: નાયક પ્રથમ મેમરી - માટિયા, બોર્જા અને મેન્યુઅલ - બાળકો બનવાનું બંધ કરવા માંગતા નથી. તેઓ પુખ્તાવસ્થાના કિનારે કિશોરો છે, બહાર જોવામાં ડરતા હોય છે પરંતુ તેઓ જાણે છે કે તેમની પાસે કોઈ વિકલ્પ નથી, કે તેમની પાસે આવું કરવા સિવાય કોઈ વિકલ્પ નથી. સમય પૂરો થયો.
અને તેઓ જે થોડું છોડી ગયા હતા તે એક યુદ્ધ દ્વારા ખવાય છે જે હમણાં જ ફાટી નીકળ્યું છે અને તે લંબાઈ રહ્યું છે, અંતરમાં અને દરેક વસ્તુને oversાંકી દે છે. "જે કોઈ નવથી ચૌદ વર્ષ સુધીનું ન હોય, આકર્ષાય અને એક જગ્યાએથી બીજી જગ્યાએ, એક હાથથી બીજા પદાર્થની જેમ, તે સમયે મારા પ્રેમ અને બળવાના અભાવને સમજી શકશે નહીં" પુખ્ત માટિયા, તે સમયના માટિયાને યાદ કરીને, ખુલ્લા ઘૂંટણ પર એક છોકરી, ક્રોધથી ભરેલી, તેના પિતાના ત્યાગ દ્વારા એક ટાપુ પર દેશનિકાલ કરવામાં આવી હતી, જેનું નામ ક્યારેય બોલતું નથી.
તે છત્રીસના લાંબા ઉનાળામાં, અને તેની દાદીની જાગરૂક નજર હેઠળ, તેણી અને તેના પિતરાઈ ભાઈ બોર્જા, એક વિચિત્ર અને પ્રભાવશાળી પંદર વર્ષનો છોકરો, આળસુ લેટિન પાઠથી બનેલી ઉનાળાની દિનચર્યા, ગુપ્ત રીતે સિગારેટ પીતો હતો, અને છટકી જાય છે.
તેમના નાના રહસ્યો અને દુષ્ટતાઓ, વૃદ્ધોની દુનિયાની જટિલતાની ઝલક મેન્યુઅલમાં છે, જે પરિવાર દ્વારા સૌથી વધુ હાંસિયામાં ધકેલાયેલા પરિવારનો સૌથી મોટો પુત્ર છે, જેની તરફ માટિયા એક જોડાણ અનુભવે છે જેને તે વ્યાખ્યાયિત કરી શકતો નથી, એક નાનું બોર્ડ જે નાજુક જોડાણને તોડી નાખે છે. બે પિતરાઈઓની સગવડ.
પ્રથમ મેમરી સાથે, વેપારીઓની ટ્રાયોલોજી, ત્રણ ખંડમાં વર્ષો પહેલા કલ્પના કરી હતી. બીજો હકદાર છે, સાલ્વાટોર ક્વાસિમોડોના એક શ્લોક મુજબ, સૈનિકો રાત્રે રડે છે, અને ત્રીજું, ધ ટ્રેપ.
