મેંચુ ગુટેરેઝના 3 શ્રેષ્ઠ પુસ્તકો

એક અનુવાદક પહેલેથી જ સાહિત્ય બનાવે છે તે ક્ષણથી તે એક અલગ ભાષામાં એકત્રિત કરે છે જે અન્ય લેખક તે દિવસની ભાષામાં પ્રસારિત કરવા માગે છે. કદાચ એટલે જ કોઈને ગમે મેંચુ ગુટેરેઝ તે સતત પ્રતિસાદથી પોતાની વાર્તાઓના કથાકાર તરીકે રચાયેલી છે જે આપણને ઇતિહાસના મહાન લેખકો સુધી પહોંચવા માટે છે.

અને તેમ છતાં અક્ષરોના પરિવર્તનનો મુદ્દો મેંચુના કિસ્સામાં તેના પોતાના કાવ્યાત્મક સર્જનમાં વધુ તૂટી જાય છે, તેના કાર્યમાં તે ગીતવાદ સાથે ભરેલી સૂચક નવલકથાઓ પણ શામેલ છે જે સરહદ પર છે અસ્તિત્વમાં છે શ્લોકોની સમાન depthંડાઈ સાથે જે તેમની સંગીતવાદિતા અને depthંડાઈને આભારી છે.

મેંચુના નાયકો કથામાં તેમના માત્ર દેખાવથી છે. અને તેઓ લોકો અથવા ફક્ત સ્થાનો, જગ્યાઓ, ઇમારતો હોઈ શકે છે. જ્યારે તમારી પાસે પુનરુત્થાનની ભેટ હોય ત્યારે બધું જ જીવનમાં આવે છે, સમયના સરળ ઘર્ષણ અથવા ત્વચાની નિકટતામાં જડને માનવના અન્ય અભિવ્યક્તિમાં ફેરવવાની ક્ષમતા.

મેંચુ ગુટેરેઝ દ્વારા ટોચની 3 ભલામણ કરેલ નવલકથાઓ

સુપ્ત

ઈચ્છા આ વિશ્વમાંથી પસાર થવા માટે સુસંગતતા આપે છે. આપણે સૌથી સુસંગત જવાબોથી દૂર છીએ, જ્યોત, સેક્સ્યુઅલીટી અથવા શૃંગારિકતાના વેશમાં લૈંગિક ડ્રાઈવ, આપણને ભવિષ્ય તરફ દોરી જાય છે જે ફક્ત અન્ય જવાબો મેળવવા માટે પાછો ફરે છે જ્યારે કારણસર શારીરિક મધ્યસ્થીની જૂની ઝંખના ઓછી ભરતી તરીકે દૂર થાય છે. જીવનનું.

શું ઇચ્છાને અત્તરમાં, અવાજમાં મૂર્ત કરી શકાય છે? શું ઇચ્છા એક તારો છે જે હૃદય અને પ્રકાશની વચ્ચે રહે છે, ચંદ્ર વાસ્તવિકતાનું ગ્રહણ લાવવા માટે સક્ષમ છે? શું જીવંત વિશ્વને મૃત લોકોની દુનિયાથી અલગ પાડતી ઇચ્છાને પાર કરી શકે છે? ઇચ્છા કેટલી ભાષાઓ બનવાનું શીખી શકે છે?

અજ્ઞાતની શક્તિ, સુપ્ત તમામ સંભવિત હૃદયની પુષ્ટિ છે. મેન્ચુ ગુટીરેઝ અમને ઇચ્છાના સૌથી ઊંડો અને સૌથી અણધાર્યા પ્રદેશો, તેની મેટામોર્ફોસિસની શક્તિ શોધવા માટે આમંત્રણ આપે છે. અસાધારણ વિષયાસક્તતાની ભાષાથી સજ્જ, લેખક લેટેન્ટેમાં વાસ્તવિકતાની શૃંગારિક ધારણામાં એક મૂળ અને શક્તિશાળી કસરત કરે છે.

તોફાનનું વિચ્છેદન

એક શીર્ષક જે અશક્ય તરફ નિર્દેશ કરે છે, માનવીય મિથ્યાભિમાન માટે, ગીતને લગભગ સ્વપ્ન જેવી ખ્યાલોમાં ડૂબી જવા માટે દરેક વસ્તુનો સામનો કરવા માટે અસમર્થ ભાષાને ફિટ કરવાનો એકમાત્ર રસ્તો છે, આખરે પાયા તરીકે અવાસ્તવિક તરીકે પ્રતીકો છે કે જે બીજી બાજુ જ્યાં તોફાનો છે ત્યાં ટકી રહે છે. વિચ્છેદ નથી.

સ્થિર તળાવની બાજુમાં એક ઇમારત, જે પર્વતોથી ઘેરાયેલ છે. રેસ્ટ હાઉસ? આધ્યાત્મિક યાત્રાધામનું છેલ્લું સ્ટેશન? સંસ્થાના ડિરેક્ટર કેદીઓના સપના અને મનોગ્રસ્તિઓ સાંભળે છે, અને એવા ઉપચાર સૂચવે છે જે સૌથી વધુ અનિશ્ચિત સ્વરૂપો લેશે. સંગીત વગાડવામાં આવે છે, પુસ્તકો વાંચવામાં આવે છે, પ્રતીકોની પ્રયોગશાળામાં જીવનનું વિશ્લેષણ કરવામાં આવે છે, જેમાંથી વાળ સમયની વાર્તા બની જાય છે. સંસ્થા તોફાનના આગમનની વાત કરે છે, અને મહેમાનો અંતિમ આક્રમણની તૈયારી કરે છે. પરંતુ અંત હંમેશા આવવાનો છે. વાવાઝોડાને વિખેરી નાખવું એ સ્ફટિક બોલની અંદર સ્ફટિક બોલની જેમ વર્તે છે.

ઘરનો અડધો ભાગ

જ્યાં તે ખુશ હતો તે સ્થળોએ અયોગ્ય પરત. ભૂતકાળને મૂર્ત સુગંધ તરીકે જે છબીઓ, ભૂત, ઘોંઘાટ અને ઝંખનાઓને જાગૃત કરે છે. પરંતુ તેઓ કેટલાક જૂના બાળપણના ડર અથવા સંભવિત પુનરાવર્તન વિના લેવામાં આવેલી મૂંઝવણો પણ પરત કરે છે.

વિસ્મૃતિમાં વિતાવેલા જીવન પછી, જૂના ઘરના ભૂતકાળમાં પ્રવેશ કરો: રહસ્યો, નૂક્સ, ડ્રોઅર્સ, ચાવીઓ, દરવાજા, બારીઓ, બગીચો, વાત કરતી વસ્તુઓ ... ના અનામી નાયક ઘરનો અડધો ભાગ પારિવારિક ઉનાળુ નિવાસસ્થાન પર પાછા ફરો, વર્ષોથી બંધ, એક રહસ્યના સ્ટેજિંગમાં હાજરી આપવા માટે અને નિર્ણય ક્યારેય વટાવી શક્યો નહીં: reality વાસ્તવમાં, તે જાણવું ખૂબ જ મુશ્કેલ છે કે હું ગુપ્ત રાખવા આવ્યો છું કે નહીં, contraryલટું, હું એક છાતી ખોલવા આવ્યા છે જેમાં એક રહસ્ય રાખવામાં આવ્યું છે.

મેંચુ ગુટિરેઝનું નવું કાર્ય, જે નવલકથાના સ્વરૂપ, કવિતાની ભાવના અને સચેત ચિત્રકારની દ્રષ્ટિ સાથે થાય છે, એકસાથે deepંડા મનોવૈજ્ suspાનિક રહસ્યની વાર્તા વણે છે અને અમને ડબલ્સની રમત માટે આમંત્રણ આપે છે જેમાંથી આપણે છટકી શકશે નહીં.