પાબ્લો સિમોનેટી દ્વારા 3 શ્રેષ્ઠ પુસ્તકો

પાબ્લો સિમોનેટીની વાર્તાઓ એવા નાયકની કબૂલાત છે જે આપણામાં ચિકિત્સક શોધે છે. માત્ર એટલું જ કે વાચક એક અનિવાર્ય સહાનુભૂતિથી અનુરૂપ પ્લોટ પર પ્રતિબિંબિત કરે છે જે તેના કાર્યમાં બધું જ ભીંજવે છે. સિમોનેટ્ટી.

આત્મીયતા એવા વ્યક્તિની તેજ સાથે કે જેઓ તેમના પાત્રોમાં કપડાં ઉતારવાનું જોખમ લે છે જે આપણા બધાને સંબોધિત કરે છે. સાહિત્યની બીજી વધુ વ્યર્થ દ્રષ્ટિ સામે પ્લેસબો. માનવતાવાદની ચેનલ તરીકે સાહિત્ય પ્રત્યે પ્રતિબદ્ધતા. અને એવું નથી કે નવલકથાને "પ્રતિષ્ઠિત" કરવાના પ્રયાસમાં, આ લેખક આ પ્રકારના વાંચનમાં સહજ મનોરંજનનો સાર ભૂલી જાય છે. તેના બદલે, તે ક્રિયા અને પ્રતિબિંબને પૂરક બનાવવા વિશે છે. સંપૂર્ણ સંતુલન.

જીવનનું આત્મનિરીક્ષણ અને વિશ્લેષણ અને જે જીવવામાં આવ્યું છે. પણ આ વધુ ગુણાતીત અભિગમોની આસપાસ સૂચક વિકાસ પણ થાય છે. સાહસ એ જીવન છે અથવા કદાચ તે ઇમ્પ્રૂવાઇઝેશનના સ્પર્શ સાથે સ્ટેજ પરનું કાર્ય છે જે દરેક વ્યક્તિએ તેમના પ્રેક્ષકો સમક્ષ તેમની દરમિયાનગીરીમાં છે.

આવશ્યક નાયક અનુસાર મનમોહક આશ્ચર્ય, જેની આસપાસ કાવતરું, ઘટનાઓ અને વિશ્વના પરિપ્રેક્ષ્ય સામાન્ય રીતે તેઓ જે ક્ષણનો સામનો કરે છે તેના આધારે ધરી દે છે. સમૃદ્ધ મોઝેક જેવું વ્યક્તિલક્ષી જ્યાં રંગ પણ સુગંધ અને સ્પર્શ પણ કાગળમાંથી આપણા સુધી પહોંચે તેવું લાગે છે.

પાબ્લો સિમોનેટી દ્વારા ભલામણ કરાયેલ ટોચની 3 નવલકથાઓ

કુદરતી આપત્તિઓ

કેટલાક માતા-પિતા અને બાળકો વચ્ચે મતભેદો છે જે ધારે છે કે અપ્રાપ્ય ઢોળાવ નીચે આવે છે કે જેનાથી પ્રેમ પડતો હોય તેવું લાગે છે, અથવા તેનાથી વિપરીત, જે તેમના ચઢાણમાં અગમ્ય હોય છે. નૈતિક અને પેઢીગત તફાવતોથી પીડાતા, દરેક ક્ષણે ખડક પરથી પડી જવાના જોખમ સાથે, તમે ઉપર કે નીચે જઈ રહ્યા છો કે નહીં તે જાણતા ન હોવાને કારણે, તમારી જાતને મધ્યવર્તી ઝોનમાં શોધવાનું સૌથી ખરાબ છે.

સૌથી મોટો ભોગ, અંતે, સામાન્ય રીતે બાળકો હોય છે. અને મને લાગે છે કે માર્કો સાથે આવું જ છે. પુખ્તાવસ્થામાં, માર્કો તેના ભૂતકાળ સાથે સમાધાન કરવામાં અસમર્થ છે, પરિવારમાં તે તબક્કો કે જેની તે ઝંખના કરે છે તે અલગ રીતે પસાર થયો હોત. માત્ર એક નાની ક્ષણ આશાના અંકુરની જેમ ઉભરી આવે છે. એક યાત્રા દરમિયાન, તેના અને તેના પિતા વચ્ચેના જોડાણ માટે ત્વરિત હતી, મેમરીમાં એટલી દૂરસ્થ કે કદાચ મેમરીથી પરેશાન છે અને તે સમય માટે જે માર્કોને ખૂબ સજા કરે છે.

પરંતુ માર્કોએ પોતાની જાતને પુનbuildનિર્માણ કરવાની જરૂર છે, સફળતાના કેટલાક સંકેત સાથે, પોતે જે હતા તેના મૂળિયા સાથે પોતાને પુનbuildનિર્માણ કરવાની જરૂર છે. લૈંગિકતા વિશે દોષિત લાગવું અણધાર્યા પરિણામો સાથે ફ્રોઈડિયન સમસ્યા તરીકે સમાપ્ત થાય છે, અને તે હવે તે સજા ભોગવવા માંગતો નથી, જે તેના પિતાની ગેરસમજને કારણે આંતરિક દોષ છે.

માર્કો વાચકને કપડાં ઉતારવાનું સમાપ્ત કરે છે, તે જગ્યા દર્શાવે છે કે જ્યાં માણસ બાળપણથી પુખ્તાવસ્થા સુધી પસાર થાય છે, કિશોરાવસ્થા છોડવાના લાક્ષણિક તમામ તણાવો સાથે, તેના સારની ચિહ્નિત શોધ દ્વારા તેના કિસ્સામાં ગુણાકાર, કુટુંબની વિચારધારા સાથે શક્ય ફિટ વિનાની વાસ્તવિકતા.

માર્કોએ વિચાર્યું હોત કે તે ક્યારેય તેના પિતાને માફી માંગતા ગળે લગાવી શકે. અને તેના પિતાએ તેને ખાતરી આપી હતી કે માફ કરવા જેવું કંઈ નથી. પરંતુ તે આવું ક્યારેય બન્યું નહીં, અને માર્કોએ તેની નવજાત જાતીયતા અને તેના આઘાત વચ્ચે સંક્રમણ સમાપ્ત કર્યું. અને વાચક દરેક વસ્તુને એટલી જ તીવ્રતા સાથે શોધે છે જાણે કે તે પાત્રની ચામડી નીચે મૂકવામાં આવી હોય.

બદલાતી ચિલીના સેટિંગમાં, પુસ્તકના શીર્ષકની જાહેરાત કરતી કેટલીક કુદરતી આફતોની વિગતો સાથે, અમે આ ક્ષણે ભાંગી રહેલા વિશ્વો વચ્ચે એક સૂચક રૂપક શોધીએ છીએ, જે પૃથ્વીની અંદરથી ઉદ્ભવતા ધરતીકંપોનો ભોગ બને છે. અને લાગણીઓ થી.

જે પુરુષો હું ન હતો

અન્ય લોકો તમારી પાસેથી જે અપેક્ષા રાખે છે તે તમે ક્યારેય નથી. પણ ખરાબ તો એ નથી કે વ્યક્તિ પોતાની પાસેથી જે અપેક્ષા રાખે છે. જ્યાં સુધી ઈચ્છા મક્કમ રહે ત્યાં સુધી અરીસાની બંને બાજુની અપેક્ષાઓ ડેમોકલ્સની તલવારની જેમ લટકતી રહે છે.

તેના ભૂતકાળના ભાગ હતા તેવા લોકો સાથેની શ્રેણીબદ્ધ મુલાકાતો દ્વારા, ધ મેન આઈ વોઝન્ટ નો નરેટર તેની યાદશક્તિ, તેના નિર્ણયો અને તેના જીવનમાં લીધેલા પ્રવાહોને "સુંદર, અત્યાચારી વિશ્વ"ના ચિત્રને માર્ગ આપે છે. અને અસફળ સ્વરૂપો, ઘાતક બની શકે તેવા નિયમોનું.».

ઉદાસીનતા અને મુક્તિને સંયોજિત કરીને, એક જ્ઞાનપૂર્ણ દેખાવ સાથે, પાબ્લો સિમોનેટી એ સંભવિત જીવન વિશે લખે છે કે જે આપણે આપણા દરેક નિર્ણયો સાથે, સંબંધ અને બાકાત વિશે, સળગતા સેન્ટિયાગોની પૃષ્ઠભૂમિ સામે ત્યજી રહ્યા છીએ જે નાયકને ભૂતકાળને ચોક્કસપણે પાછા જવા દેશે. .

માતા જે સ્વર્ગમાં કલા છે

કદાચ પાબ્લો સિમોનેટીનું સૌથી અંગત કાર્ય. કદાચ કારણ કે તે તેના સૌથી ઘનિષ્ઠ ગીતોમાં પ્રથમ પ્રવેશ હતો. અને જ્યારે કોઈ વ્યક્તિ એવી શૈલીમાં પ્રવેશ કરે છે જ્યાં પાત્રોની દુનિયાની ખૂબ જ વ્યક્તિગત દ્રષ્ટિ સૌથી ઉપર ગણાય છે, ત્યારે લગભગ હંમેશા વ્યક્તિ પોતાની જાતને દિવસના નાયકમાં પરિવર્તિત થવાથી શરૂઆત કરે છે...

સિત્તેર વર્ષ સાથે, જુલિયા બાર્ટોલિનીએ તેના છેલ્લા દિવસો તેના સંસ્મરણો લખવામાં પસાર કરવાનું નક્કી કર્યું. યાદો તમને તમારી બીમારીનો સામનો કરવા માટે જરૂરી તાકાત આપે છે. તે માને છે કે આ રીતે તે એ અહેસાસ પાછી મેળવી શકશે કે તેની પાસે જીવન જીવવા યોગ્ય હતું.

19મી સદીના અંતમાં શરૂ થયેલા દેશમાં ઈટાલિયન ઈમિગ્રેશન અને સમગ્ર 20મી સદી દરમિયાન કેથોલિક ચર્ચ દ્વારા લાદવામાં આવેલા કુટુંબના કઠોર વિચાર દ્વારા ચિહ્નિત થયેલ, જુલિયા તેના બાળપણમાં બનેલી નારાજગીને ઉઘાડી પાડે છે, જેના માટે તેની પાસે કોઈ ઉકેલ નહોતો. પુખ્તાવસ્થા તે એક સરમુખત્યારશાહી પરંતુ સમર્પિત પતિની આકૃતિ અને ખાસ કરીને તેના બે બાળકો સાથેના સંબંધોને સમજવાનો પ્રયાસ કરે છે, જેમણે તેના સમયની આચારસંહિતા અને તેની આશાઓને પડકારી હતી.

સૌથી ઉપર, તેણી તેના માટે સૌથી અગત્યની બાબતમાં નિષ્ફળ થવા માટેનું સમજૂતી શોધવા માંગે છે: સુખી કુટુંબની રચના.

માતા જે સ્વર્ગમાં છે તે એક સ્ત્રીના ડર અને સંઘર્ષની વાર્તા છે જે હવે પોતાને છેતર્યા વિના તેના જીવન પર પ્રતિબિંબિત કરી શકે છે, તેમજ તેના પ્રિયજનોની સામે મુક્તિની જુબાની છે. આ કૃતિ, જેણે ચિલી અને આંતરરાષ્ટ્રીય સાહિત્યિક વિશ્વમાં પાબ્લો સિમોનેટીની સ્થાપના કરી, તે વાચકોની પ્રિય નવલકથાઓમાંની એક બની ગઈ છે.