ક્રિસ્ટોફર ઇશરવુડના 3 શ્રેષ્ઠ પુસ્તકો

ની નવલકથાત્મક બાજુ ક્રિસ્ટોફર ઇશરવુડ તે દસ કાર્યોની ગોળ ગ્રંથસૂચિ બનાવે છે. અને તેની આસપાસ લેખકની તે પ્રકારની દંતકથા પાછળથી ઓળખાઈ રહી છે. તે તેના સમયના અવંત-ગાર્ડ વિશે નથી પરંતુ કામોની પરિપક્વતાની તે તરંગી પ્રક્રિયા વિશે છે જે ઓછામાં ઓછી અપેક્ષા હોય ત્યારે વધુ યોગ્ય લાગે છે.

તે જોવાનું રહેશે કે જીવનચરિત્રનું વજન, લેખકની તેની મુસાફરીની સ્થિતિમાં સતત વાર્તાલાપની પૃષ્ઠભૂમિ સાથેની શોધ, સતત બદલાવ, દિવસના અંતે શોધ કે જે સ્ફટિકીય તરીકે કામ તરફ આગળ વધે છે તે તેના પાત્રોના અનુભવોના ક્ષેત્રમાં અને તેના પ્લોટના અભિગમોમાં ઉત્કૃષ્ટ છે. સમગ્ર જીવનના પ્રતિબિંબ તરીકે વાર્તાઓ.

ક્ષણિક જીવનની વાર્તાઓ, દરેક વસ્તુની આવશ્યક કામચલાઉ સ્થિતિની, સુગંધ અથવા યાદોને વળગી રહેવાની એક વાક્ય કે જેમાં ફક્ત તેના પાત્રોને જીવનના અસ્પષ્ટ ભવિષ્યમાં ફેંકીને બદલી શકાય છે. અસ્તિત્વવાદ તેથી અસ્તિત્વ. એક પ્રકારની મિલન કુંડેરા તે જવાબોની તપાસ કરતું નથી પરંતુ માત્ર આત્માની sંડાણોને જખમો બંધ કરવા માટે તપાસ કરે છે, વધુ અને ઓછા વગર.

ક્રિસ્ટોફર ઇશરવુડ દ્વારા ટોચની 3 ભલામણ કરેલ નવલકથાઓ

એકલો માણસ

એવી વસ્તુઓ છે જે જીવનમાં પસંદ કરવામાં આવતી નથી. વાસ્તવમાં, ગુણાતીત એ ક્યારેય દ્વિધા નથી કે જેમાંથી દરેક વ્યક્તિ તેમના માર્ગને ચિહ્નિત કરે છે. એક સંપૂર્ણ ચીડ જે આપણને તે ભાગ્યમાં વિશ્વાસ કરાવે છે જેને આપણે આપણા અસ્તિત્વના પ્રકરણોની વ્યાખ્યા સોંપીએ છીએ.

જ્યોર્જ ફાલ્કનર, એક આધેડ વયના અંગ્રેજી પ્રોફેસર, એક કાર અકસ્માતમાં તેમના જીવનસાથી જીમના અચાનક મૃત્યુ સાથે શરતોમાં આવવા માટે સંઘર્ષ કરી રહ્યા છે. વર્ષ 1962 છે, અને તે લોસ એન્જલસમાં વિશેષાધિકૃત જીવન જીવતો હોવા છતાં, તેની દિનચર્યા માત્ર એક જ વસ્તુની પીડાદાયક રીમાઇન્ડર બની ગઈ છે જેણે તેને દમનકારી અમેરિકન સ્વપ્નને સહન કરવાની મંજૂરી આપી હતી: પ્રેમાળ આત્મીયતા જેમાં તે સ્વયંભૂ વર્તન કરી શકે છે અને તેની લાગણીઓને મુક્ત કરી શકે છે. સમાજ તેના પર જે વેશ લાદે છે.

પરંતુ આ ઉપરાંત, નુકશાન અચાનક જ્યોર્જને તેની ઉંમર સાથે, સમય પસાર થવા સાથે, તેના ભૂતકાળ સાથે અને છેવટે, તેના પોતાના મૃત્યુની ક્ષિતિજ સાથે સામનો કરે છે. એ સિંગલ મેન એ ઇશરવુડની સૌથી વખાણાયેલી નવલકથાઓમાંની એક છે, જેને તેમણે તેમની શ્રેષ્ઠ કૃતિ માની હતી, જે સમકાલીન વિશ્વમાં અસ્તિત્વના નાટકનું મૂળ અને અસાધારણ વિસ્તરણ છે.

બર્લિનને ગુડબાય

જ્યાં તમે ખુશ હતા તે સ્થાનોને કેવી રીતે ગુડબાય કહેવું તે જાણવા વિશેનો એક વિચાર. અને વિરોધાભાસી રીતે અપરાધ અને દુઃખના તે ઘેરા લેન્ડસ્કેપ્સમાં પાછા ફરવા માટે પૂરતું બહાદુર હોવું જરૂરી છે. કારણ કે કોઈપણ ભૂતકાળની જગ્યા જ્યાં દુ:ખ આપણને ગૂંગળાવે છે તે વર્તમાનને એટાવિસ્ટીક ડર તરીકે ચિહ્નિત કરે છે, એક પ્રકારનો ઍગોરાફોબિયા કારણ કે તે સ્થાન આપણને મળવા માટે આગળ વધે છે. બર્લિન પાસે આ વાર્તાના નાયક માટે બધું હતું. અને જ્યારે પ્રેમ અને દુ:ખ એક જ જગ્યાએ કેન્દ્રિત હોય ત્યારે મામલો વધુ જટિલ બને છે.

ક્રિસ્ટોફર, એક યુવાન બ્રિટીશ માણસ, જર્મન રાજધાનીમાં એક રૂમ ભાડે આપે છે અને જીવનનિર્વાહ માટે અંગ્રેજી શીખવે છે. આ કામ અને ઉભરતા લેખક તરીકેની તેની જિજ્ityાસા તેને તમામ પ્રકારના અને શરતોના પાત્રોને મળવા દોરી જશે, જેમ કે શ્રીમંત યહૂદી વારસદાર નતાલિયા લેન્ડૌર, કામદારોનો નોવાક પરિવાર, ઓટ્ટો અને પીટર, બે યુવાન સમલૈંગિક, અથવા સેલી બાઉલ્સ, એક યુવાન છોકરી. ઉચ્ચ વર્ગની, મોહક અને ખોવાયેલી અંગ્રેજી સ્ત્રી ?? જેમણે પ્રખ્યાત ફિલ્મ કેબરેમાં લિઝા મિનેલીના પાત્રને પ્રેરિત કર્યું ??. બર્લિનને વિદાય એ વેમર રિપબ્લિકના ક્ષીણ અને આકર્ષક બર્લિનનો એક પ્રગટ અને ભાવનાત્મક ઘટનાક્રમ છે, જેના પર નાઝીવાદની વધતી જતી ક્રૂરતા આગળ વધી રહી છે.

પ્રાટરનું વાયોલેટ

આત્મકથાત્મક સ્નિપેટ્સ સાથે ડોટેડ, આ નવલકથા આપણને નાઝીવાદનો સામનો કરી રહેલા વિશ્વના નિકટવર્તી અંધકારનો સામનો કરતી સાંસ્કૃતિક ચળવળમાં લઈ જાય છે. 1933 માં, જ્યારે જર્મનીમાં રાષ્ટ્રીય સમાજવાદનો વિજય થયો, ત્યારે ઈંગ્લેન્ડ ખંડમાંથી ફૂંકાતા પવનને અવગણીને વિશ્વાસપૂર્વક સુખી વીસના પડઘા જીવે છે.

લંડનમાં, ઈમ્પીરીયલ બુલડોગ ફિલ્મ સ્ટુડિયોએ યુવા લેખક ક્રિસ્ટોફર ઈશરવુડને ઓસ્ટ્રિયનમાં જન્મેલા જાણીતા ફિલ્મ નિર્દેશક ફ્રેડરિક બર્ગમેન દ્વારા નિર્દેશિત ફિલ્મ, ધ વાયોલેટ ઓફ ધ પ્રેટર માટે પટકથા લખવાનું કામ સોંપ્યું. દિગ્દર્શક અને પટકથા લેખક વચ્ચેનો સંબંધ અને ફિલ્મના શૂટિંગની આસપાસની ઘટનાઓ એ ક્ષણના ફાટેલા યુરોપનું સિન્થેટિક, માર્મિક અને શક્તિશાળી ચિત્ર શોધી કાઢે છે.

બર્ગમેન, એક યહૂદી કે જેને જર્મની છોડવાની ફરજ પાડવામાં આવી હતી અને જેણે તેના પરિવારને પહેલેથી જ જોખમી ઓસ્ટ્રિયામાં છોડવો પડ્યો હતો તેની વ્યથા, તેણે જે ફિલ્મ શૂટ કરવાની હતી તેની વ્યર્થતા અને તે સમયના ફિલ્મ ઉદ્યોગ અને ઉદાસીનતા સાથે વિરોધાભાસી છે. યુરોપના એક ભાગની આપત્તિ માટે. આ બે દૃષ્ટિકોણનો વિરોધાભાસ પણ કલા અને જીવન વચ્ચેના સંબંધ અને અશાંત સમાજમાં સર્જકોની ભૂમિકાનું ગંભીર વિશ્લેષણ કરવાની મંજૂરી આપે છે.