સેમ્યુઅલ બેકેટ દ્વારા 3 શ્રેષ્ઠ પુસ્તકો

A સેમ્યુઅલ બેકેટ se le puede tildar de pesimista, de nihilista, de oscuro y simbólico, de cultivador del absurdo. Y, sin embargo, nada más vitalista que sobrevivir para contarlo. Nada más humano que intentar calmar los demonios internos y los miedos generales propios de guerras y postguerras. Para espíritus inquietos como el de Beckett una opción era experimentar con la literatura en busca de nuevos horizontes, puntos de fuga con los que salir de una realidad que hacía agua por todos lados, la Europa de mediados del siglo XX.

Escritor promiscuo en géneros narrativos, cultivó la poesía, la novela y la dramaturgia. Pero siempre con esa intención rupturista. En Beckett se intuye una especie de desencanto con la propia condición humana capaz de provocar los desastres de las guerras. Los cambios de registro y esa intención experimental, que en el caso de Becket acabó derivando en su reconocimiento como genio de las letras, se sustentan en gran manera en el desencanto, la desconfianza, el hartazgo, la búsqueda del cambio, la ridiculización de las formas, la irreverencia y la rebeldía…

બેકેટનું વાંચન ધારે છે કે સર્જનાત્મક ભાવનાના એ ભયંકર મુકાબલામાં ભાગ લેવાની વિનાશની કઠોરતા અને પરિણામે દુ: ખ કે જે આધ્યાત્મિક, નૈતિક અને ભૌતિકને પણ પકડી રાખે છે.

હા. તે વીસમી સદીની દુનિયા પાછો ખેંચવા લાગ્યો (મને ખબર નથી કે તે ખરેખર ઘણી વખત વિકસિત થયો છે). અધોગતિએ બધું કબજે કરી લીધું હોય તેવું લાગ્યું. પરંતુ કલા અને આ કિસ્સામાં વીસમી સદીનું સાહિત્ય વર્લ્ડ રીસેટ બટન શોધી રહ્યા હતા.

સેમ્યુઅલ બેકેટની ટોચની 3 ભલામણ કરેલ કૃતિઓ

ગોડોટની રાહ જોવી

નાટક વાંચનનો એક ખાસ મુદ્દો છે. નાટકીયકરણની otનોટેશન્સ સાથે સંવાદની અગ્રતા, તમે પાત્રોની સામે બૌદ્ધિક રીતે સંપૂર્ણપણે નગ્ન છો. ત્યાં કોઈ સર્વજ્ nar કથાકાર નથી, ન તો પ્રથમ કે ન તો ત્રીજી વ્યક્તિ ... બધું તમે છો અને કેટલાક પાત્રો છે જે તમારી સામે બોલે છે.

તમારે ટેબલ પર દરેક પાત્રની હિલચાલની કલ્પના કરવા માટે, સેટને શોધવાની જવાબદારી લેવી પડશે. તેમાં કોઈ શંકા નથી કે વસ્તુનું પોતાનું આકર્ષણ છે.

વેડિંગ ફોર ગોડોટના કિસ્સામાં, કથાના અસ્તિત્વવાદી પૃષ્ઠભૂમિમાં તમે ભટકતા વ્લાદિમીર અને એસ્ટ્રાગોનના સીધા નિરીક્ષણના સમાન વિમાનમાં છો અને તમને રસ્તાની ધાર પર તેમની નિરર્થક, વાહિયાત રાહમાં ભાગ લે છે. ગોડોટ ક્યારેય આવતો નથી અને તમને આશ્ચર્ય થાય છે કે કેમ કે કારણ કે બેઘર લોકોને તારીખ માટે ક્યારેય સંદેશ મળ્યો નથી.

પોઝ્ઝો અને લકી જેવા અન્ય પાત્રો આગમન જાહેર કરવા માટે નકામી રાહનો લાભ લે છે જે ક્યારેય નહીં થાય. અને અંતે તમે સમજી શકો છો કે આપણે તે બધા બૂમો છીએ.

અને તે ભાગ્ય આપણને મૂંઝવણમાં મૂકે છે, જો તે અસ્તિત્વમાં છે અને તે ખરેખર, બધું હોવા છતાં, જીવંત એવી વસ્તુની રાહ જોઈ રહ્યું છે જે ક્યારેય ન આવે ... વક્રોક્તિ, કોસ્ટિક રમૂજ અને ભ્રામક વાતચીત, જો કે, આપણે બધા એસિડ પછીના સ્વાદ સાથે સ્વાદ લઈ શકીએ છીએ. સૌથી સાચું સત્ય.

મોલોય

"ધ ટ્રાયોલોજી" ની શરૂઆત તરીકે, બેકેટની નવલકથાઓનો સૌથી આઇકોનિક સમૂહ, સત્ય એ છે કે નવલકથા કોયડારૂપ છે અને હજુ પણ કોયડાઓ છે.

Su trama experimental se nutre del monólogo, con la normal asociación que tiene este recurso para la evocación, para el pensamiento aleatorio, para el desorden… pero también para la síntesis brillante, para el salto de barreras de las estructuras de pensamiento habituales que nos conducen a la lógica, al etiquetado y a los prejuicios.

Molloy es un vagabundo que nos conduce durante la primera parte de la novela. Jacques Moran es una especie de policía que anda tras la pista de Molloy. Los motivos que lo conducen tras los pasos de Molloy confunden al lector que pueda esperar un hilo claro. La confusión es precisamente el hilo, la trama, la composición que permite la deriva de difícil cronología.

Y lo fundamental es que terminas de leer si llegar a comprender el fundamento de Molloy y de Moran. Quizás la misma persona, quizás víctima y asesino en una historia contada al revés. Lo importante es el extraño ínterin en el que has profundizado en la piel de unos personajes cuyo fin no tienes porqué haber entendido.

નામ વગરનું

હું ટ્રાયોલોજીનો બીજો ભાગ તેના જબરદસ્ત અંતને બચાવવા માટે છોડી દઉં છું. આ નવલકથા સાથે બેકેટે તેની સૌથી આક્રમક પ્રાયોગિક શરત બંધ કરી. આ જેવી ટ્રાયોલોજીનો અંત બેકેટની જેમ જ પૂરો થઈ શકે છે.

અંતિમ વાક્યો વધુ થિયેટ્રિકલ, વધુ અભિનય કરેલા એકાંત તરફ નિર્દેશ કરે છે, જે પડદો નીચે જાય છે અને ઓક્સિજન જ્યાં જવું હોય ત્યાં પહોંચવાનું બંધ કરી દે છે તે જ રીતે દરેક જણ આ દુનિયામાં canભું કરી શકે છે, આમ સૌથી મહત્વપૂર્ણ શંકાઓ, પ્રશ્નો ઉભા કરે છે. સાચું ... પ્રકાશ.

બાકીની નવલકથા બેકેટના જીવલેણ, ક્રૂડ અને લુસિડ પ્રિઝમ હેઠળ વ્યક્તિલક્ષી અસ્તિત્વના અગાઉના એકપાત્રી નાટક લે છે. ફરીથી આપણે ક્રમ અને કાવતરાની અવગણના કરીએ છીએ, આપણે ઘટનાક્રમનું અનુમાન કરીએ છીએ કારણ કે વાંચતી વખતે વિચારવાની જરૂર છે, બાકી બધું પ્રયોગનો ભાગ છે.