અમે કેટલી વાર કહ્યું: હવે હું તને મારીશ!
ગરમીની ક્ષણોમાં આપણા કોઈપણ પડોશીઓ સાથે સંપર્કમાં આવતા હાઇપરબોલિક વિચારણામાં, કોમિક અને મેકેબ્રે વચ્ચેની કેટલીક ઘોંઘાટ ઉમેરી શકાય છે
... એટલું જ કે મને શબ ક્યાં મૂકવું તે ખબર નથી
... પણ હું તેને રમૂજ સાથે લેવાનું પસંદ કરીશ
… જોકે મેં મારા સેમી ઓટોમેટિક કોલ્ટને ઘરે છોડી દીધું
અને હજુ સુધી સૌથી દુ: ખદ બાબત એ છે કે એવા લોકો છે જેઓ તેમના કર્મને સંતુલિત કરવા માટે જરૂરી સાચી યોજના તરીકે વિચારે છે. હત્યા આપણને ગુફાના સમયથી આજ સુધી સતાવે છે. અને સૌથી અકાળે વેર કે ક્રોધના વરસાદને ટાળવા માટે આધુનિક માનવીમાં માત્ર કાયદો પ્રવર્તે છે.
લીલી ખરેખર મારવા માંગે છે. આ ક્લિચી અથવા ક્રોધિત ક્લિચી નથી. તેના જીવનને અન્ય માનવીઓની ગેરહાજરીને પર્યાવરણના સંબંધો વિના સ્વતંત્રતામાં વિસ્તૃત કરવાની જરૂર છે જેણે તેણીને ઉદાસીથી ભરી દીધી છે અને તેને સંપૂર્ણ અજાણતાની સ્થિતિમાં ડૂબી જાય છે.
પરંતુ અલબત્ત લીલી કોઈ છૂટક છેડો છોડવા માંગતી નથી. અને તેમાં તે પીડિતોના અદ્રશ્યને કેવી રીતે પ્રાપ્ત કરવો તે શોધી રહ્યો છે.
જો કે, આ વાર્તાની સૌથી અનોખી બાબત એ છે કે, આયોજન પ્રક્રિયામાં લીલી આપણને હત્યાના કારણોનો પરિચય આપે છે. લેખક એ એટાવિસ્ટિક ડ્રાઇવ વિશે જાણે છે જે આપણને પ્રાણીઓની પ્રાથમિક વૃત્તિ સાથે જોડે છે અને જે આપણને પશુપક્ષી તરફ દોરી શકે છે.
ઇકોસિસ્ટમના દરેક પિરામિડમાં, કેટલાક પ્રાણીઓ અન્યને મારી નાખે છે. શુદ્ધ અને સખત અસ્તિત્વ અને પ્રકૃતિનું સામાન્ય સંતુલન જે જીવનના ચક્રમાં તે પૂર્વજોના સંતુલનને સંચાલિત કરવા માટે જવાબદાર છે.
પરંતુ હત્યાના માનવીય હેતુઓ આપણા વિભેદક તથ્ય સાથે સંકળાયેલા અન્ય ઘણા કન્ડીશનીંગ પરિબળો દ્વારા આક્રમણ કરે છે: કારણ અને તેના બહુવિધ સંભવિત પ્રવાહો.
શું તમને લાગે છે કે લીલી ક્યારેય તમને તેના હત્યાના હેતુઓ માટે મનાવી શકતી નથી?
તમે "સામાન્ય" વ્યક્તિને ખૂની તરફ દોરી શકે તેવા કારણો શોધવાના વિચાર સાથે આ નવલકથા વાંચવાનું શરૂ કરી શકો છો. પરંતુ જેમ હું કહું છું, તમે એક અશુભ સહાનુભૂતિની શોધમાં વાંચવાનું પણ શરૂ કરી શકો છો, જેમાં ઓછામાં ઓછું સિદ્ધાંતમાં તમને લાગે છે કે હા, તમે પણ મૃત્યુને અસ્તિત્વનો એકમાત્ર રસ્તો માની શકો છો ...
હવે તમે પીટર સ્વાનસનનું નવુ પુસ્તક એ ડિઝર્વ્ડ ડેથ, અહીં ખરીદી શકો છો:
